Það getur verið vandræðanlegt að taka myndir af einhverju fólki sem maður þekkir ekki neitt. En ég er með nokkuð gott plan sem klikkar ekki oft. Ég veit ekki hvort að þetta virki ef maður er orðinn mjög gamall. En allavega þá virkaði þetta fínt hjá mér um daginn. Ég sá mann ásamt syni sínum og hundi að vera að veiða. Ég labbaði bara upp að honum og sagðist vera að taka myndir varðandi verkefni í skólanum og hvort að ég mætti taka myndir af þeim. Og hann sagði að það væri ekkert mál.

Svo um daginn þá var ég að rölta niðri í bæ og sá tvo stöðumælaverði í góðu tjilli að bera saman bækur sínar. Ég mundaði vélina og smellti einni mynd. Svo greinilega tóku þeir eftir mér og ég hélt að þeir ætluðu að sekta mig eða eitthvað. En nei… annar þeirra vinkaði bara og svo brostu þeir báðir. Þannig að það reddaðist.

Svo er ég líka með annað plan sem hefur sjaldans klikkað. Það er að taka mynd og hlaupa svo eins og geðsjúklingur í burtu.

Svo gæti ég trúað að fólk vilji frekar að maður taki af því myndir ef maður segist vera að taka myndir fyrir Morgunblaðið eða eitthvað annað frægt tímarit. Hef reyndar ekki prufað þetta hingað til en þetta hlýtur að virka.

Sælir.

Nú vill einmitt svo til að ritstjórinn ykkar er með ljósmyndadellu á háu stigi, þannig að við erum að vinna í þessu :)
Er að reyna að ota því að forriturunum að skrifa kubb fyrir þetta, en allt tekur þetta tíma.<br><br>—
Patriotism is a sign of insecurity - it reveals an attachment to conformity and a desire to subjugate indivuality (which is what ultimately matters in life) to a group mentality that surives only by its propagation of spurious national stereotypes.