Vinur minn, hann starfar - sem símasölumaður
og selur gsm- og nettengingar lon og don.
Hann reynir hvað hann getur - og brögðum beitir glaður
og boðar þeim sem svara - tilboðsgróðavon.

Þannig vill að starf hans gengur stundum vonum framar
og stórar sölur koma inn á sölustjórans borð.
En oft vefst honum tungan - um tennur, svo hann stamar
og tíðum notar skelfilega frasa og vitlaus orð.

Hann gáskafullur hringir - og góða kvöldið býður.
“Er gemsareikningurinn hjá þér ekki allt of hár?”
En harla fár ef nokkur - er neitt samvinnuþýður.
“Ég nenni ekki að skipta um símafyrirtæki í ár.”

—
Hann hringir, hann hringir
en er hunsaður af öllum.
Það sinnir enginn sjálfviljugur
sölumannsins köllum.

Hann reynir, hann reynir
uns raddböndin bresta.
Svona tekst jú sumum
sölurnar að festa.
—

Stundum veitir starf sem þetta gleði,
þótt stöku maður kunni - að tapa sínu geði.
Eitt er það sem þykir mörgum sannað:
Það sem hér er leyft - er annars staðar bannað.

En þetta er jú bara starf eins og hvað annað.