sumarbjört nóttin brosti svo blítt
á meðan fuglarnir sungu sinn fagra söng.
Sólin glöð í bragði skvampaði og svamlaði í hafinu
og silkimjúkur sandurinn á ströndinni lék við tærnar á mér.

Ég geng lengi lengi eftir ströndinni þessa nótt
gekk uns allir sofnuðu og allt var hljótt
gekk áfram áfram, þar til allir vöknuðu aftur
áttiði mig ekki á því hvað klukkan hvar
ekki fyrr moggastrákurinn gekk hjá og sagði við mig
“írakabakarí er eins afturábak og áfram!”

það var þá, þá fyrst sem ég áttaði mig
áttaði mig á hvað klukkan var orðin margt
átti mig á því að þetta var allt saman draumu