Jökulheimar sálarkynna minna gefa frá sér sljóvgandi kulda.
Hversdagsleikinn gerir innrás grár fyrir járnum,
árás á hamingjuna og étur hana með frystu augnaráði.
Meðvitundin hverfur og líf mitt þokast 1 cm á mælihvarða eilífðarinnar.

ÉG er umkringdur heilsuleysi líðandi stundar.
Gleðivökvi gærdagsins var þá ekki vinur minn eftir allt saman.
Gosi murkar úr mér lífið undir fána timpurmannanna.
Það er kominn mánudagur.