Rafgular gjálfra leifarnar í flöskunni og minna mig á ælubragðið uppi í mér.
Ég æli aftur og staulast heim á leið fullur efasemda um að ég komist þangað og líka bara plain fullur.
Reyni að hafa augun á götunni en ég er ófær um að sjá hana.
Ég dett og sofna í nöpru fjúkinu.

Ég kemst aldrei heim framar.
For in that sleep of death what dreams may come.