Myndi hafa upphafsstaf síðara erindis lítinn. Annars finnst mér þetta ljóð vera með því allra besta sem frá þér hefur komið, ég er ofsalega hrifin. Spurning hvort þurran kæmi betur út en þornaðan, sem mér þykir ekki fagurt orð :D og hvort það lýsingarorð sé kannski bara yfirhöfuð nauðsynlegt…? Veit ekki, bara pæling.

Ég er sammála Hildi, mér finnst þetta ofsalega fallegt. Ég held líka að það megi alveg sleppa lýsingarorðinu (þornaðan/þurran). Það liggur í hlutarins eðli að steingervingar hljóta að vera þurrir og harðir.

Ég var einu sinni búinn að gefast upp á þessari síðu þar sem ég fann sárasjaldan ljóð sem mér fannst nokkuð varið í. Nú er ég að kíkja á þessa síðu í fyrsta skipti í mjög langan tíma og þetta er fyrsta ljóðið sem ég sé. Ég vona að það séu fleiri ljóð hérna svipuð að gæðum því þetta er með því besta sem ég hef séð hér á huga. Ég held ég doki við.

lotning

Sæll elDoro! Þetta er gott ljóð hjá þér en þó finnst mér vera nokkrir hnökrar á því. Mér finnst ekki koma nógu skýrt fram hvers konar steingerfingur er undir þessu andliti. Það er ekkert í ljóðinu sem bendir eindregið til þess að undir hrjóstrugu landslagi andlitsins sé steingerfingur þess sjálfs. Það má allt eins skilja það svo að þar sé að finna steingerfing af einhverju allt öðru. Ég er sammála ofanrituðum um að ‘þornaðan’ sé ofaukið en svo er einnig um ‘þíns’ í annari línu, ‘og’ í sjöundu línu og betur færi að orðið ‘lífið’ í áttundu línu væri ‘líf’. Fyrirgefðu en væri ljóðið ekki skýrara svona?

Undir hrjóstrugu landslagi
- andlitsins
meðal fallinna dropasteina
finn ég steingerfing þinn

leifar horfins tíma
merki um líf
- sem var.

Virðingarfyllst.

cocobana.

Fyrirgefðu villuna hjá mér að skrifa steingerfing en ekki steingerving.
Kveðja
cocobana