Ég get ekki hlaupið lengra
en á enda heimsins,
þar hlýtur þú
að ná mér að lokum.
Og þú
læsir blóði drifnum klóm þínum
í hár mitt
þar sem ég stend örmagna
á silfraðri ströndinni
við veraldarsæinn,
og þú
teygir flugbeittar vígtennur þínar
að hálsi mínum
til að vekja mér und
og sjúga úr mér líf mitt og ljóð.
Þegar það gerist
ætla ég
að hrækja í andlit þitt
og hlæja.