Ég get þolað Dauðann
og Djöfulinn,
en að bíða eftir þeim
er þautin þyngri.

Eins og þú,
vita þeir ekki almennilega
hvort þeir eru að fara
eða koma.

Og óttinn gerir sig
langan og mjóan
og smýgur inn í sálina
og verpir eggjum sínum
í mjúka vefi.

Á morgun ætla ég að svæfa
sönginn þinn,
og stefið í huga mér
fer í kollhnís af kæti

börnin heim.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.