Þau eru afskaplega fá gæluverkefnin sem fá styrki án þess að ætlast sé til þess að þau skili arði til baka með einhverjum hætti.

Öll fyrirtæki eru rekin með fjárhagsáætlunum. Markaðsdeildir fá ákveðna upphæð til styrkveitinga, auglýsinga, og svo framvegis á hverju ári. Markaðsstjórinn er svo metinn á því hvað honum tókst að gera mikið fyrir þann pening og skapa fyrirtækinu sem mesta jákvæða umfjöllun / auglýsingu.

Markaðsstjórinn þarf því að vera sannfærður um að verkefnið muni skila fyrirtækinu og honum persónulega árangri.

Einstaka sinnum koma yfirmenn markaðsstjóra til hans með gæluverkefni sem á að fá styrk / auglýsingu án þess að verkefnið hafi farið í gegnum slíka greiningu.

Markaðstjórinn sjálfur gefur aldrei styrki í svona gæluverkefni, því þá minnkar hann þá peninga sem hann hefur til að skapa árangur og sanna sig fyrir yfirmönnum sínum.

Bætt við 7. febrúar 2007 - 21:13
Verðmæti auglýsingar á íþróttamótum er metin út frá þeim augum sem sjá hana.

Eru þáttakendur og gestir mótsins þeir hópur sem mun færa viðskipti eða auka viðskipti við auglýsandann ef þeir sjá merki auglýsandans á mótstað er fyrsti mælikvarði ákvörðunar. Þ.e. er þessi hópur fólks líklegur til að kaupa. Þar með auglýsir sá hópur fyrirtækja á mótinu sem telur að þessir áhorfendur að íþróttinni séu líklegri en fólk almennt til að tengja neyslu á vörunni við íþróttina á einhvern jákvæðan hátt.

Næsti mælikvarði er hvort álit áhorfenda / þáttakenda verði jákvæðara ef fyrirtækið tengist íþróttinni og þannig óbeint líklegra til að kaupa.

Þáttakendur og gestir móta eru afskaplega fáir, svo yfirleitt, svo verðmæti þessa hóps er agalega lítið.

Aðalauglýsingapláss íþróttamóta, auglýsingaskilti við hliðarlinuna, gólfinu og svo framvegis snýr að sjónvarpsmyndavélum, því þar næst í hópinn sem hefur áhuga á þessari íþrótt. Taktu eftir lógóflóðinu á veggnum sem öll viðtöl við þjálfara eru tekin við.

Þau fyrirtæki sem extreme sport getur tengst með jákvæðum hætti er útivistarfatnaður, íþróttafatnaður, orkudrykkir og þess háttar vörur.