“I like women, especially beautiful ones. If they have a good face and figure, I would much prefer to watch them being murdered than an ugly girl or man. I certainly don't have to justify myself to anyone about this. I don't care what anyone thinks or reads into it. I have often had journalists walk out of interviews when I say what I feel about this subject.”
-Dario Argento

Snilldar komment. Þetta hef ég líka alltaf sagt!

þess má svo til gamans geta að snilldarbandið ítalska, goblin, gerði tónlist við flestallar myndir dario argentos og er hægt að fá safndisk með þeim í flestum betri tónlistarbúðum. mæli endregið með því

Ástæðan fyrir því að ég er vil tala um Argento er sú að í ég fæ bráðlega tveggja diska útgáfuna af Operu, sem er að mínu mati með betri myndum mannsins.

Opera er alveg hreint stórkostlega skringilegur og magnaður hryllingstryllir sem fjallar um unga óperusöngkonu, Betty, sem verður fyrir því láni að fá hlutverk Lafði Macbeth í nýrri óperuuppfærslu í Róm. Söngkonan sem átti að fara með hlutverkið lenti í dularfullu bílslysi, en Betty hefur engan tíma til að hugsa út í svoleiðis mál þar sem henni er bókstaflega kastað inn á svið sama dag og slysið verður.

En unga söngkonan eignast aðdáanda - geðsjúka manneskju sem bindur hana niður, setur nálar undir augun á henni og myrðir þá sem standa henni næst.

Myndin er í sjálfu sér sjálfsævisöguleg þar sem Argento gerir sjálfan sig að “morðingjanum” sem ræðst á augu áhorfenda sinna og “neyðir” þá til að horfa á öll þau ógeðslegu ódæðisverk sem hann fremur á skjánum. Hins vegar vantar ekki húmorinn í Argento sem gerir myndina enn erfiðari áhorfs með mörgum alveg hreint viðbjóðslegum morðum sem eru samt sem áður tekin á svo fallegan hátt að ekki er hægt að slíta augun frá skjánum.

Opera er fantasía í orðsins fyllstu merkingu. Ekki einn einasti rammi í henni á eitthvað skylt við raunveruleikann og það er það sem gerir hana svona sérstaka. Brjáluð kvikmyndataka, frábær óperutónlist og mörg ofbeldisfyllstu atriði sem undirskrifaður hefur séð gera Operu að mynd sem allir unnendur hryllingsmynda verða að sjá.

Þess má geta að myndin hérna efst á síðunni er einmitt úr Operu.

Myndir Argentos eru að mínu mati einar bestu hryllingsmyndir síðari áratuga. Þær eru alveg ferlega spúkí. Líka skemmtilegt hvernig hann notar ljós og skugga og svo litina.
Mæli samt með því að menn horfi á myndirnar með einhverjum, en hafi samt ljósin slökkt.