Ég svaraði skítasti út í Unbreakable frá öðrum notanda með þessari grein en mér finnst ég verða að setja þessa grein upp á meira áberandi stað til að koma skoðun minni betur á framfæri.

Ég veit nú ekki hvert moviegoerar nú til dags eru að fara. Þeir eru nú meira og meira farnir að hugsa um úrið sitt og rassgatið á sér heldur en það sem er að ske á skjánum og það sem þeir borguðu fyrir.
Þeir sem hafa verið að gefa Unbreakable vonda umfjöllun eru hreinlega bara lið sem veit ósköp lítið um það hvernig M. Night Shyamalan gerir myndirnar sínar. Hann skellir inn alls konar vísbendingum og merkjum hér og fokkar með hausinn á áhorfendum. Ég las grein í ameríska kvimyndablaðinu Entertainment Weekly um Shyamalan. Hér er bein tilvitnun sem ég er hjartanlega sammála: “Shyamalan is a new style anomaly - a lustrous technician enthralled with the poetry of supernatural doom. His films have an atmosphere of richly foreboding ambiguity that seems to fuse the various styles of Hitchcock, Nicolas Roeg, David Lynch, and the Michael Mann of Manhunter. At the same time, he's got more gimmicks, more movie-derived concepts, wired into his nervous system than all those directors put together”.
Þeir sem skildu þetta ekki gætu alveg eins hætt að lesa en þið sem hafið áhuga á að tileinka ykkur stíl Shyamalans ættuð að kíkja aftur á Unbreakable og líta á allar gildrurnar hans og kannski um leið kíkja á Sixth Sense aftur og sjá til að þessar myndir eiga miklu meira sameiginlegt en ykkur grunar. Sjáiði líka til að í Unbreakable eru feykilega margar senur sem teknar eru með óklipptu skoti sem reynir miklu meira á alla sem koma við sögu við gerð hennar og lætur myndina búa yfir miklu meiri tilfinningalegri spennu heldur en blóðsúhellingar annarra spennumynda nútímans. Shyamalan er kominn til að vera og til að ljúka þessari grein vill ég vitna í hann sjálfan í sama blaði í viðtali við hann: “I have this theory about filmmaking - about the language og movies and storytelling and its connection to the audience - but i'm not going tell you what it is”. Shyamalan í hnotskurn!