Finnst þér í alvöru enginn sögurþráður í HP?

Hvað er það með Lily sem er svna mikilvægt?
Hvað gerir Snape fyrir Voldemort?
Af hverju vildi Voldie drepa Harry? (Því hefur verið svarað)
Hvernig fléttast Lestrangehjónin inn í söguna?
Af hverju voru foreldrar Neville's kvaldir?
Hvað veit Dumbledore ekki?

Þetta eru ósvaraðar spurningar - inn í þetta bætast sögurþræðir eins og PoA, hreint út sagt brilljant plot twist, og sama má segja um GoF. OotP var meira á andlegum nótum, Harry við það að sturtlast og hnigna undir álaginu, enginn ‘vondi kall’ en við höfum aldrei verið jafn náin Harry áður.

Þéttur söguþráður; hvað er götótt við hann? Það er allt ‘resolved’ í lok hverrar bókar nema það sem kemur seinna. Bækurnar eru ekki búnar, ekki gleyma því.

Ég hef lesið Sjálfstætt Fólk og Atómstöðina - ekki er nú listinn langur. En hvorug bókin höfðaði til mín og mér finnst Laxness mjög ofmetinn rithöfundur!

Ég hef heyrt að sú bók sé mjög góð en við eigum hana ekki; e.t.v les ég hana þegar að jólabókaflóðið er yfirstaðið.

Eyrún

það hefur ekkert að gera með það hvort maður sé stelpa eða strákur, smekkur á bókum, ég hef lesið Hobbitann og Lotr 1,2,3 og fannst mér þær frábærar og er ég að fara að lesa þær á ensku núna bráðlega =)

tja…kannski er ég bara svona mikill bókaormur…las Hobbitann 10 ára =S en ég er sammála, HP er frekar ofmetinn og ófrumlegur og finnst mér lotr miklu betri bækur =D ætli þetta sé ekki misjafnt með persónum…

hmm…
Ég er sammála þér í því að LOTR sé Harry Potter mikið framar, en alls ekki af sömu ástæðum og þú nefnir.

Mér finnst söguþráðurinn í Harry Potter vera mjög góður, spennandi og grípandi. Mér finnst bakgrunnur sögunnar vera nokkuð útpældur (t.d. talsvert meira en í Artemis Fowl (sem mér finnst þó bráðskemmtilegar en af allt öðrum ástæðum)) en hann er þó ekki nærri því eins útpældur og hjá Tolkien sem gefur honum óneitanlega yfirburðina.

Gallinn við Harry Potter að mínu mati er Harry sjálfur. Mér finnst hann einstaklega óspennandi karakter, leiðinlegur, sjálfhverfur og afar ótrúverðugur. Ekkert barn hefði getað alist upp við þær aðstæður sem Rowling lýsir án þess að hljóta varanlegan skaða af, sem hann virðist ekki hafa gert. Í fimmtu bókinni var drengurinn svo að drepast úr unglingaveiki og fannst hann vera nafli alheimsins og var hreinlega svo leiðinlegur að mig langaði oft til að einhver kæmi og nánast flengdi hann. Hann sér engan veginn þá sem í kring um hann eru og heldur að lífið snúist allt í kring um hann. Barn sem hefur alist upp við að hann skipti ekki máli og sé ekki merkilegri en skíturinn undir skónum hjá afgangum af fjölskyldunni lítur ekki þannig á sjálfan sig. Ef hann hefði alla tíð alist upp með þeirri vitneskju að hann væri “Harry Potter - drengurinn sem lifði” og hann væri sá eini sem gæti bjargað heiminum þá myndi hann hugsanlega líta svona á sjálfan sig sem miðpunkt alheimsins. En það er ekki tilfellið.

Aðrar persónur bókanna finnst mér frábærar, vel gerðar og heilsteiptar (nema Umbrigde hún var líka mjög ósannfærandi, var bara vond til að vera vond. Engin sannfærandi motív að mínu mati). Skil ekki hvernig Rowling tókst að klúðra aðalpersónunni svona.

Harry finnst mér s.s. vera helsti gallinn á Harry Potter bókunum og einnig að mér finnst vanta aðeins betri undirbúningsvinnu.

LOTR er aftur á móti bara snilld og hver segir að það vanti kvennhetjur -

Eowin
Arwen
Galadriel

Þær eru nú nokkuð vaskar og gera hluti sem enginn af körlunum hefðu getað leikið eftir.

En ég er aftur á móti sammála Laufu í því að Harry Potter bækurnar eru ekki lengur við hæfi barna. En mér leikur forvitni á að vita - hvaða brandari var þetta um hringvöðva? Eitthvað hefur hann farið framhjá mér.

Kveðja
Tzipporah
sem er heldur ekki hrifin af Laxnes (en hefur reyndar bara lesið íslandsklukkuna).