Fly on the wings of 1337.-


Ég var nýbúinn að dinga 70 í wow, karakterinn minn, female elf var mesta kynvera sem ég hafði séð allt mitt auma líf. Ég ákvað að taka mér smá frí frá Azeroth og hóa í félagana.
Við höfðum ákveðið fyrr í vikunni að halda áfram með tröllaslátrunina í heimi Dungeons & Dragons.

Eftir kvöldið höfðum við skemmt okkur konunglega og tíst eins og smástelpur þegar við fórum í S.P.K. þegar það kom auglýsingahlé í Star Trek þættinum sem við vorum að spekka.

Eftir að allan þennan æsing og strákarnir farnir, tók ég fram lókinn, sem hafði svo sjaldann verið þveginn að það var meiri ostur á honum en í frönsku fondúi.

Kvöldið í kvöld var öðruvísi, ég fann það djúpt innra með mér. Ég gluggaði í Dv og las slúðurfréttirnar á meðan ég kippti í hann.
Þegar það kom að smáayglýsingunum brá mér nú heldur betur í brún. Vændi var nú orðið löglegt! Duttu mér nú allar dauðar lýs úr höfði og stökk ég radíus minn, einn meter, í loft upp af kátínu.

Ég hringdi samstundis í mömmu og bað hana um að millifæra á mig vasapeninginn. Hún fór að þvaðra um að ég væri orðinn þrítugur en ég sagðist ætla að slá hana eins og villt hross ef hún þagaði ekki. Það hugsaði ég allavega, og hef gert síðustu fimmtán ár.
Í rauninni lét hún loks undan þegar ég setti upp frekjutón sem ég hef náð algjöru valdi á í gegnum tíðina og sagði: “En, æi…MAMMA”.

Ég hrifsaði tólin, bæði tvö og hringdi ákafur í brasilíska nuddkonu sem að bauð upp á að skærast með öðrum konum fyrir örfáa aura. Það hringdi…

“Já halló, ég sexí ?”

“Já halló ég er þrítugur maður sem að þarf að reboota sig ef þú veist hvað ég á við kerling.”

“Þú kona ? Ég skærast sexí með kona!”

“Þú þarna kanamella þú skalt ekki segja mér hvað ég skal gjöra, ég skal borga þér hundraðþúsund krónur og gefa þér aðgang að Istorrent ef þú leyfir mér að fragga yfir pepperóníið þitt.”

“Ég ekki pizza, ég mella”

“ég veit það hórkvendi, komdu nú yfir og gerðu þig líklega til að fara í rússíbana sem minnir á byrjunina á half-life.”

“Ég koma núna, ég taka smokka, þú vera feitur.”

“Þegiðu! Lítilsfjörlega portkerling”
Ég hafði ekki verið svona harður síðan ég reifst á huga við einn stjórnanda þar í fyrra.

Hálftíma síðar kom kvikindið upp að dyrum og var hún um einnogþrjátíu á hæð ogmjög dvergsleg í útliti, minnti mig á gnome warlock. Kveikti þetta mjög í mér og sagði ég henni að koma innfyrir.

“þú ríða, ég feika, þú borga, ég fara?”

“Var þetta retórísk spurning?”

“Erótísk, þú taka mig eins og frummann!”

“Neanderdals eða sapiens ?”

“þegja núna, þú sleikja!”

Lufsan var kámug og útriðin, ég horfði á gamla myglaða hangikjötið inn í þvottaherberginu og hugsaði að það hefði smakkast betur. Ég lét mig hafa þetta í um tvær mínútur og svo byrjaði roundið, ég tók long og grensaði, rushaði svo B.

Eftir 7 sekúndur var þetta búið, ég tók hann út og spreyaði yfir hana alla og öskraði svo: “BOOM HEADSHOT!”, þetta fór beint í augastað, sandnegrinn öskraði yfir allt, ómannlegu góli: “ÞÚ BORGA EXTRA, ÉG EKKI SJÁ!”
Ég jánkaði því en sló hana fyrst með hangikjötinu, Duke nukem hefði orðið stoltur af því hvað ég var óendanlega harður.

Mér leið eins og karlmenni, ég hélt ég væri loksins að komast í mútur, en það var því miður bara kverkaskítur eftir þetta gómsæta hangikjöt.

Mér fannst þetta vel heppnað kvöld og fór síðan beint inn á huga til að útkljá það að ég væri ekki lengur hreinn sveinn.

Ég ákvað að ég færi ekki í surtasturtu frekar en vanalega til að gleyma ekki þessari karrýlykt sem að var allsráðandi eftir þessar sekúndur í himnaríki.

Sáttur hringdi ég í mömmu og sagði henni að allt hefði gengið vonum framar og ég væri ei lengur núbbakaka.

Endir.

Saga eftir : Comics og Spiderjerusalem.