Ertu sem sagt með þessum orðum að gera lítið úr guðleysingjum?

Ég ætla ekki að láta þig komast upp með það enda ætla ég hér með að lýsa fyrir þér jákvæðnina í guðleysi.

Sá sem trúir á eitthvað æðra en maður sjálfur (oftast einhver guð) notar guð sem þægilega leið til að útskýra tilfinningar sem eru óútskýranlega að því leyti hvaðan þær koma; t.d. “af hverju er ég glaður í dag?” Svar þess trúaða væri á svipaða leið og þessi . “Því að Guð er með mér.”

Trúaður einstaklingur treystir á guð sinn til að hjálpa sé í gegnum allt það erfiða sem getur komið fyrir lífinu, allar sorgir, allt erfiðið. Þessi einstaklingur þarfnast þessa hugtaks, því þetta hugtak er það sem fyllir upp í þeirra líf.

Guðleysinginn vaknar á hverjum morgni og spyr: “Af hverju er ég glaður í dag?” Svarið hjá þeim einstaklingi er: “Því ég trúi á sjálfan mig.”

Af hverju ætli þetta sé svarið? Vegna þess að guðleysingjar þarfnast ekki “guðs” í lífið því þeir eru sjálfum sér nógir, geta komist í gegnum allar hindranir í lífinu því þau treysta sér í það.

Ef biblían hefði ekki orðið til, þá hefði örugglega komið annað rit af svipuðum toga, kannski meira að segja rit sem ekki væri tengt neinum guði, heldur bara einfalt, alhliða siðfræðirit, eins og biblían er.

Þannig að heimurinn væri ekkert öðruvísi þótt það væri enginn guð. Þú gleymir að það var FÓLK sem gerði biblíuna og það fólk hafði vissa siðfræði sem þau vildu breiða út. Guðleysingja eru alveg eins :)

Vona að þetta líti ekki út sem algjört kjaftæði, hehe

En hver segir að guðs ríki sé ekki komið?

Ég veit ekki betur en að Jesú hafi predikað að guðs ríki væri í nánd. Út frá þessum orðum hans eru ansi margir sem hafa túlkað að hin kristna kirkja sé guðs ríki. Það er allavega á þessum boðskap sem kristniboð fyrstu alda eftir krossfestinguna byggir! OG þar með er þinn “rökstuðningur” fallinn! Rökstuðningur sem byggir á túlkun, alveg eins og sá sem ég bendi á hér.

Ég sagði ekki að geðveikin væri ekki komin frá hinu illa. Ég trúi ekki á að heimurinn sé svarturog hvítur, þ.e.a.s. hið illa og hið góða.

Þú segir að hið illa hafi orðið til vegna þess að ein sköpunin hafi spillt sjálfri sér. Guð skapaði s.s. ófullkomna “veru” (veit ekki betur en að satan sé einn að englum guðs), og sa ekki fyrir hvernig gæti farið. Er það nú “almáttugur” guð!

En ekki gleyma að slangan er sköpuð af guði löngu áður en satan kom inn í myndina, og slangan er talin merki um hið “illa”. Og hvernig stendur á því að eitthvað “illt” er í paradís? Mér best vitandi hafa ekki komið nein uppbyggjandi svör á því annað en teodice.

Varðandi ungbarnalíkinguna þá get ég bent þér á það að börn eru mjög sjálfselsk! Börn eru gjörn til að taka leikföng af öðrum börnum, ekki satt? Börn eru öfundsjúk og “frek” á foreldra sína. Og svona eru börn frá fyrsta degi! Börn læra aftur á móti fljótt á umhverfið og læra því að maður grætur af því að eitthvað er að. Þess vegna gráta börn öðrum til samlætis því að þau skynja að eitthvað bjátar á, eru þó ekki nógu þroskuð til að sjá að það er ekki eitthvað beint tengt þeim sjálfum.

Samkvæmt NT þá eru ALLIR syndugir. Ef þú hefðir lesið mósesbækurnar þá vissirðu það að refsing guðs til Adams (manneskjunnar) væri sú að lifa utan paradísar og bera ábyrgð á eigin gjörðum. Þ.e.a.s. fólk fæðist með veikan vilja og er því gjarnt til að syndga. Aðeins trúin á guð mun frelsa manneskjuna.

Allir þurfa á fyrirgefningu guðs að halda, ALLTAF. Manneskjan er ekki sköpuð fullkomin og því þarf hún á guði að halda.

Það getur alveg verið að þetta hafi verið skoðun hans en það gæti líka bara verið pæling.

Og ég efa það að hann hafi verið að meina það að Guð sjálfur hafi dáið heldur en að hann hafi aldrei verið til, nema í hugum manna og að fólk trúi ekki lengur á hann (almennt).

Er þá hægt að dæma bækur eins og biblíuna sem sönn sagnfræðirit? Þetta svar þitt var skot í fótinn.

“þegar einhver vinnur þig í rökræðum”

Bíddu nú hægur, þykist þú hafa unnið mig í rökræðum? Þú notaðir ekkert nema “bara afþví” og “það stendur í biblíunni” rök!

Ég hef fært almenn rök fyrir mínu máli.

Ég gaf biblíunni séns þegar ég var barn, en ég óx upp úr því, þar sem rökhyggjan varð blindri trúnni yfirsterkari.

Ég hef tekið eftir því í skrifum þínum að þú virðist mjög fljótt leiðast út í það að gera grín að viðmælendum þínum, eða hreinlega reyna allt hvað þú getur til að niðurlægja þá. Það er nokkuð sem algengt er meðal þeirra sem ekki geta eða kunna að færa rök fyrir skoðunum sínum.

Ég nennti vitaskuld ekki að lesa restina af romsunni þinni, því ég er fyrir lifandis löngu búinn að sjá gegnum órökstuddan þvættinginn úr þér. Þegar einhver biður þig um rök, annað hvort endurtekurðu það sem þú sagðir, eða ræðst á viðkomandi persónu. Það skiptir engu máli hversu oft þú endurtekur þvæluna, hún verður alltaf jafn mikil þvæla fyrir því.

Ég hef forðast að vera með persónulega gagnrýni hér, því mér finnst hún óviðeigandi í umræðum.
Mér þykir þú hins vegar standa upp á stól og öskra “komið og ráðist á mig!”. Ekki fyrir þá þvælu sem út úr þér vellur, heldur fyrir það hvernig þú kemur fram við viðmælendur þína. Ekki er það kristileg framkoma, svo ég segi nú ekki meira.

Ég hef margoft gagnrýnt biblíuna og trúarbrögð yfirleitt, ég þarf ekki að grafa í biblíunni til að finna holur í þjóðsögunum, því af nógu er nú að taka. Yfirleitt læt ég flónum eins og þér eftir að setja vitleysuna upp á borð, áður en ég bendi á vitleysuna. Ekki gleyma því hver hóf þessa umræðu, Hr. Idiot.

PS, þessi “brandari” þinn um mig var fyndinn.
Þar sem þú bjóst þessa sögu til sjálfur, þá veistu það núna að það er álíka mikið satt í honum og uppáhalds bókinni þinni.

Þú hefur ALDREI haft rétt fyrir þér í einu eða neinu í þessarri umræðu. Það er ekki mjög flókið.

Farðu í greindarvísitölupróf. Það gæti verið skelfileg lífsreynsla fyrir þig.
Better yet, farðu í sálfræðirannsókn. Ég held þú þurfir á lyfjum að halda.

“Samkvæmt biblíunni er maðurinn meiri en konan að því leyti til að konan er komin frá manninum”

Samkvæmt sköpunarsögu tvö já. En ef þú lest 1. Mós.1;27 Þá sérðu að guð skapaði manninn eftir sinni mynd (manninn er sama og manneskja), og skapaði manninn sem karl og konu. Þetta er spurning um hvað þú velur þér að trúa á!

En annars var kona Kain frá Nód. Adam og Eva eignuðust ekki dætur fyrr en eftir Set, þannig að eitthvað passar ekki, því að Set er jú fæddur eftir að Kain eignast sína konu!

Nú hef ég verið að lesa yfir þessa umræður og það er akkurat út af svona “conflict of interest” sem trúarbrögð hafa slæm áhrif á heiminn.

Það getur enginn verið í friði með sína trú. Ein trú er alltaf betri og réttari en önnur og því skapast hagsmunaárekstrar sem oftar en ekki hafa verið undirrót stríða og hörmunga.

Ok það er hægt að “boða fagnaðarerindið” en það þarf líka að virða það þegar menn vilja ekki taka það gilt og kjósa að trúa ekki. En þá vill þetta oft verða eins og með stjórnmálin, allir að troða sínum “stefnum” inn á aðra því að það sé það eina rétta.

Það ætti að fylgja því að búa í lýðræðisríki að hafa rétt á sínum skoðunum og trúa því sem maður vill trúa. Ef ég vill trúa á skeiðina mína þá má ég gera það vegna þess eins að ég hef rétt á því. En því miður gildir ekki trúfrelsi í þessu landi og greinilega ekki hér á Huga.is.

Hér er smágrein um það hvernig tákn Guðs birtast í öllu lífinu:

Það er alveg fullkomlega rétt að fyrir Guði almáttugum skuli ekkert vera hulið vegna þess að Hann veit huga allra manna og getur auk þess séð fyrir gjörðir þeirra á tilteknum stundum. Þó svo að þetta sé rétt þá er ekki svo að Guð almáttugur hygli útvöldum mönnum meir en öðrum, því Hann lætur rigna yfir bæði góða og vonda. Má því segja að öllum mönnum bjóðist náð Guðs almáttugs og tækifæri til góðrar breytni en það eru mismargir menn sem kjósa sér það hlutskipti.

Fólk á t.d Íslandi hefur c.a meira eða minna um 29.200 daga eða 700.800 klukkutíma (miðað við meðalævilíkur – um það bil 80 ár) til þess að hefja nýtt hugarfar hér á jörðunni og er það samviskulaust athæfi ef fólk getur ekki sýnt iðrun og betri breytni á þeim tíma.Guð almáttugur kannar hversu mannsálin má sín án Hans hlutdeildar. Ég tel að Guð varni okkur ekki við freistingum hverju sinni svo að við fyllumst ekki of miklu trausti á eiginn styrk og lærum af reynslunni – Ef Hann ofverndar þig alltaf þá gerist þú ósjálfbjarga.

Segjum svo að maður sé nýskírður til kristinnar trúar og maður réttlæti með sjálfum sér að það sé allt í lagi að drekka sig alltaf blindfullan um helgar. Guð almáttugur mun þá refsa manni á viðeigandi hátt sem fær mann til að endurskoða afstöðu sína til ofdrykkjunar og vita þar með að maður sé ekki á réttri braut í lífinu, en það er alltaf tími til þess að iðrast og snúa sinni breytni til góðs. Ef Guð almáttugur mundi ekki refsa manni fyrir þessa tilteknu synd þá hefði maður iðkað hana ævilangt og líklega ekki bara hana heldur einnig aðrar syndir í leiðinni sem maður reyndi að réttlæta með sjálfum sér. Hinn syndugi myndi hugsa með sér: „Fyrst ég kemst upp með þetta, þá af hverju ekki að gá hvort maður komist upp með þetta“ en Guð almáttugur er fljótur að gefa manni tákn sem hinir sjáendu geta séð hvar mörkin eru milli þess þegar maður gerist velþóknanlegur eða vanþóknanlegur frammi fyrir Guði. Þess vegna snýst þetta allt saman um það að maður sýni enga þverúð og stolt þegar á brattan sækir heldur verður maður að sýna auðmýkt og hlýðni jafnframt sem maður spyr sjálfan sig hvaða atvik það var sem olli hinni tilteknu refsingu.

Ég tel að hvort sem maður sé elskaður eða litinn hornauga af Guði almáttugum; þá muni Hann samt sýna okkur rétt tákn og fyrirboða út frá gífurlegum útreikningum (sem bækur heimsins gætu ekki rúmað) sem miðast að betri sinnaskiptum okkur til handa. Við, mannfólkið, erum því algerlega blind og heimsk ef við sjáum ekki að okkur og breytum rétt eftir þessum útreikningunum. Útreikningarnir gætu lýst sér svo að þeir byggjast á reynslu, minni, núverandi umhverfi og draumum sérhvers manns og er í raun aukaatriði fyrir okkur mönnum að hafa þá vitneskju um að ævi okkar sé þegar spunnin því útreikningar Guðs almáttugs birtast í öllum atriðum lífsins.

Guð almáttugur veit alla möguleika þess sem manneskjan getur hegðað sér miðað við núverandi ástand og þess vegna sýnir Hann hin og þessi tákn sem getur breytt hegðun manneskjunnar ef, og aðeins ef manneskjan er nógu spök til þess að taka mark á þeim atburðum sem henda hana. T.d ef manneskja iðrast þá mun Guð almáttugur miskunna sig yfir hana og gefa manneskjunni tækifæri til að feta sinn veg og öðruvísi örlög þar afleiðandi. Munið þið eftir atriðinu í Matrix þar sem spákonan sagði Neo einmitt það sem hann þurfti að heyra. T.d hefði hann brotið lampann ef hún hefði ekki sagt Neo að hann þurfti ekkert að hafa áhyggjur af lampanum rétt áður en hann braut hlutinn (Neo brást svo skjótt og vandræðalega við orðum hennar að hann braut lampann)? Látum okkur því fljóta með straumnum og endurspeglum dýrð Hans, því tíminn einn leiðir það í ljós hvers við játum að megna og hvers við neitum að megna.

Hér verða tekin fyrir þrenns konar tegundir atbuðra sem eiga það til að henda mann. Það hefur þegar komið fram að ofanverðu um tilviljanir (WW2) og því nenni ég ekki að endurtaka það. Ég get sagt m.a svohljóðandi út frá minni eigin reynslu varðandi það um að lesa umhverfið og það hvernig tákn Guðs almáttugs birtast hvarvetna:

Fyrsta lýsir því hvernig sumir atburðir eru einskonar í takt við það hvað maður sé að pæla í:

Á tímabili var ég bitur þrátt fyrir að Guð almáttugur hafði sýnt mér tákn um að syndir mínar væru fyrirgefnar og ég ætti möguleika á að gerast hæfur í samfélag Hans. Ég gróf aftur upp fortíðina og gat ekki fyrirgefið öllum þeim sem höfðu gert á minn hlut. En þá gerðist það á því tímabili að ég sá hrafn vera fljúgandi með brauðhleif í munninum og missti hann þá brauðið á götuna beint fyrir framan mig. Þá komu margir skógarþrestir og einnig aðrir hrafnar og rifust um brauðhleifina á fullu (ath. að þetta var fyrsta og eina skiptið sem maður sá svona gerast þegar ég var í framhaldsskóla á einum stað). Þá man ég eftir því að hafa sama dag verið að lesa dæmisögu Jesú Krists um sáðmanninn og að fuglar himinsins sem tóku fræið af jörðunni þýddi að óvinurinn stæli Guðs orði burtu úr hjörtum manna. Mátti af þessu læra að illu öflin væru að beina athygli minni til einhverrar heimskulegar gufu í stað þess hlutverks sem Guð almáttugur ætlaði mér. Þá varð mér ljóst að það væri ekkert upp úr því að hafa að vera að einbeita orku minni til þess liðna og óbreytanlega heldur væri meira „point“ í því að einbeita mér að nútíðinni. Þó var ég hugarfarslega dálítið sveiflukennur í fyrstu eftir að þessi atburður opinberaðist mér en þó gerðist mér kleyft að hrista allar leifar ýmiss konar biturðar smám saman á skömmum tíma (tók um tvo mánuði eftir atburðinn) - Vegna þess að ég las dæmisögu Jesú Krists um manninn sem varð gefið upp mikla skuld af konungi en maðurinn gaf hinsvegar ekki samþjónum sínum upp litla skuld og refsaði þeim, varð það til þess að maðurinn varð látinn dúsa í fangelsi fyrir miskunnarleysi sitt.

Maður á að vera þakklátur yfir miskunnsemi Guðs. Maður gæti í það minnsta fyrirgefið þeim sem hafa gert á hlut manns, vegna þess að oftar en ekki hefur maður gert óbeint á hlut Guðs með því að gera á hlut sköpunarverka Hans. Það sem maður er að meina í sambandi við þessa ,,óvenjulegu´´ tilviljun er það að stundum kemur eitthvað fyrir í umhverfinu sem veitir innsýn í það hvað maður er að pæla í (t.d líkt og þegar Isac Newon fattaði þyngdarlögmálið vegna þess að epli datt á hausinn á honum).

Hér verður varpað ljósi á eina óskrifaða reglu og snýst hún um það að alhæfa ekkert um sjálfan sig og aðra:

Stundum gerist það að menn láta uppi dómgjörn ummæli um okkur, sem ganga út á það að alhæft er um það hversu okkur mun farnast. En svo virðist sem maður sanni þá að þeir hafi haft rangt fyrir sér með framúrskarandi hegðun sem manni sjálfum hefur aldrei tekist upp áður og er sem þetta sé alger undantekning. Með þessu er ég að halda því fram að þegar menn láta uppi drambsöm ummæli um aðra þá komi Englar að boði Guðs almáttugs; til hjálpar og veita manni styrk til að geta troðið þessum orðum niður um kok þeirra sem illmæla manni – „Drottin upphefur hina auðmjúku en niðurlægir hina drambsömu“. Einnig á þetta við þegar maður montar sig og segir sig vera bestan í öllu, en þá gerist það oftar en ekki að manni tekst ekkert vel upp í því sem maður tekur sér fyrir hendur eftir á. Maður á passa sig á því að vera ekki að alhæfa um sjálfan sig eða aðra - t.d segja allt fyrirfram tapað eða unnið (varðandi getu manns eða annara manna), vegna þess að þá er maður um leið að skrifa upp sinn eigin dóm.

Get sagt út frá eigin reynslu að ég var eitt sinn á leið í leikfimi og var þar oftast spilað fótbolta. En það var svo langt síðan ég hafði spilað fótbolta að ég var úr allri þjálfun og gekk mér því illa – var klaufskur og skoraði aldrei úr dauðafærum. Á leiðinni til leikfimistíma varð ég samferða skólafélaga mínum sem gerði grín að mér og ýjaði að því að maður væri lélegur, en þessi strákur var í betra laginu og skoraði oft mörk.Þó skal það nefnt að maður var ekkert að taka þetta inn á sig og hugsa skítlega til hans, hinsvegar tók maður öllu með æðruleysi. Í leikfimi varð spilað fótbolta og var þá sem mér tókst allt upp sem ég ætlaði mér. Ég skoraði fullt af mörkum og sýndi leiðtogahæfni, var sem ég nyti allrar athygli. Skólafélaganum gekk hinsvegar hörmulega í leikjunum, gerði hann aldrei grín að mér eftir þetta.

Annars vegar gerðist það löngu seinna að maður æfði fótbolta og var maður á leið á eina æfingu. Þar grobbaði ég mig yfir allt og alla, maður sagðist vorkenna andstæðingunum svo mikið fyrir að hafa mig ekki í liði sínu og þar á ofan væri maður á móti þeim og svo framvegis. Þessi leikur endaði með mesta drullutapi liði míns í sögu sumarsins og var ég allömurlegastur á vellinum auk þess sem maður gerði sjálfsmark. Sem sagt er ekki góð hugmynd að grobba sig fyrir leiki, kannski eftir á en þó bitnar það líklega á næsta leik og so on.

Það má læra af þessari reynslu að um leið og maður alhæfir eitthvað um aðra og telur sig vera alvitran þá muni Guði almáttugum ekki líka það og upphefja þann sem niðurlægður var, en niðurlægja þann sem upphóf sjálfan sig. Hroki minn og skólafélaga míns beið hnekki með þeirri lausn sem við hæfði (Líkt og þegar Jónasi varð fært sönnur á að miskunnsemi Guðs almáttugs yfir Níníve væri sanngjörn). Guð refsar drambsemi með því að blása ekki jákvæðum eiginleikum okkur í brjóst – gerir stíflu á flæði jákvæðninnar meðan refsingin varir. Þetta er gott dæmi um það hvað hvernig Guð getur refsað fólki á vægan og fyndinn máta með því að láta fólk verða fyrir skoplegri reynslu. En þetta er aðeins eitt tilfellið af húmor Hans því allt lífið er fléttað svo að fólk hafi gaman af og hlægji sig máttlaust þegar litið er aftur til fortíðar. Munið það að dramb er falli næst.

Hið þriðja er um drauma og þýðingu þeirra:

Draumar eru skrítið fyrirbæri. Þeir sýna okkur á táknrænan hátt hvernig hugarfar okkar er og svo hvernig áframhaldandi hugarfar mun líklega leiða til tiltekinnar atburðarrásar næsta dag. Þetta þarf þannig séð ekki að vera spádómur heldur einskonar fyrirboði á því hvað gæti hent okkur ef við höldum okkar striki áfram (einn valmöguleiki í stöðunni). Sumt sem við sjáum í draumum getur verið byggt út frá manns eigin skynjun gagnvart gildi hvers hlutar fyrir sig en ekki verið sem einhvers konar alhæfing um gildi hluta í draumum annarra manna. Maður á ekki að ,,flýta sér að því að láta þessa fyrirboða rætast´´ heldur ber manni eingöngu að taka tillit til þess hvað gæti gerst - Maður á ekki að taka drauma of alvarlega varðandi framtíðina. Einnig eru draumar einskonar spegill sem sýnir okkur það hvernig við erum innrætuð og svo hvernig undirmeðvitund manns er háttað. Þess vegna ætti maður að taka óbeint mark á draumum með því móti að þeir eru að ýja að einhverju um sjálfan mann og svo verðandi atburðarrás.

ignorance is blizz… and look how happy you are! það er ekki hægt að rökræða við þig cyberIDIOT því að þín “rök” innihalda of mikinn guð. það finnst mér svipað og ég myndi nota svarthöfða (Darth Vader) í mínum rökum… algjört bull… þannig að þú hlýtur að sjá að þú ert bara að tala eitthvað tómt bull…. guð miskunnsamur… HAH! ef guð er til þá er hann ógeðslegasti bastarður sem til er… afhverju fékk ég þessa sjúkdóma? en ekkert til að vega á móti því? af hverju var ég barinn í æsku? af hverju er ég þunglyndur? af hverju þjáist ég af félagsfóbíu? en ég læt það ekki stoppa mig, því að ég get stigið yfir hvað sem er. aftur á móti ef ég myndi trúa á guð myndi ég halda að honum væri illa við mig… en honum er það ekki… ekki frekar en superman….

Hér er smágrein:

Í Nýja testamentinu líkir Jesú Kristur ásókn illra anda við það þegar brotist er inn í hús. Hugarfar manns LÍKIST húsi eða herbergi, ef maður er vondur þá er sem allt sé í óreiðu og dyrnar opnar öllum óboðnum gestum (óhreinum öndum), en hinsvegar ef maður er góður og skírður þá er sem það sé búið að taka allt til og dyrnar séu læstar öllum óboðnum gestum með öryggiskerfi. Það má kannski segja að hinir og þessir hlutir inni í herbergi manns séu táknrænir fyrir tilfinningar manns og þess vegna gætu einhverjir óboðnir gestir reynt að brjóta, drasla til, stela, eða víxla hlutum saman til þess að skapa ringulreið í hugarfari manns (maður finnur fyrir jákvæðum tilfinningum gangvart neikvæðni þó þær séu manni ekki að skapi) en hinsvegar munu auðvitað hinir boðnu gestir (Englar Guðs) taka til í húsi manns og hjálpa manni að ná aftur áttum til góðs hugarfars.

Þar sem djöflar eru núna fastir á jörðunni vegna þess að þeim varð kastað frá himnum þá reyna þeir eftir fremsta megni að andsetja fólk til þess að seðja sinn eigin tómleika líkt og veirur og sníkjudýr (t.d bandormur í fiski) fá næringu (=neikvæðni) frá hýslum sínum. Holdið olli afbrýðisemi og falli sumra Engla í upphafi mannkyns sem urðu þá að djöflum sem tóku sér hold (en þeir hlutu refsingu með því að vera varpað í Undirdjúpið þar sem þeir bíða dóms síns við heimsendi) og því reyna eftirrennarar þeirra að endurvekja tilfinninguna með því að setjast að í öðru fólki með mismiklum árangri. Lömun fólks og geðveiki er líklega vegna þess hýslarnir eru ófærir um að aðlagast svona miklum skít og leiðir það til ójafnvæginnar starfsemi innan líkamans.

Ef einhver óskírður kristinn náungi mætir í sífellu ásókn illra anda þá sendir Guð almáttugur í sífellu Engla fram og tilbaka til hjálpar manninum. Ef maðurinn lætur sér ekki segjast við að skírast þá gæti Guð almáttugur ekkert verið að fíla það að vera í sífellu að senda hermann sinn (Engil) vegalengdir fram og til baka þegar hermaðurinn getur orðið endanlega staðsettur manninum til hjálpar.

Hugsaðu þér þetta þannig í líkingu að þú værir keisari hins rómverska heimsveldis og þér bærist sífelldar kvartanir til eyrna um að það væru nokkrir ræningjar að angra kaupmenn þína í ysta enda hins víðáttumikla heimsveldis t.d í Mesópótamíu (þ.e Írak). Þú sendir hermenn þína sem eru gráir fyrir járnum til svæðisins til þess að koma höndum yfir ræningjanna en það gerist alltaf þegar hermenn þínir mæta á svæðið þá flýja ræningjarnir burt vegna heigulsemi, óstyrkleika og vanbúnaðs (en búnaður ræningjanna er hinsvegar nógu góður til að angra óvopnaða kaupmenn). Kaupmennirnir þakka hermönnunum fyrir en láta það í ljós að þeir tími ekki að borga smágjald af heildargjöldum sínum til þess að halda hermönnunum uppi í stöðugri gæslu, kaupmönnunum til varnar. Þess vegna þurfa hermennirnir ávallt að fara aftur til Rómar en vegna nísku kaupmannanna á því að borga hermönnunum smágjald fyrir stöðuga vernd þá gerist það alltaf í sífellu að ræningjarnir koma aftur og ræna öllum peningum kaupmannanna. Þar með endurtekur sagan sig aftur og aftur þegar keisari Rómar sendir hemenn sína í erindisleysu vegna þess að kaupmennirnir fatta það ekki að með því að staðsetja hermennina hjá þeim þá er þar með komið í veg fyrir að ræningjarnir þori út fyrir sín ræningjabæli; kaupmönnunum og öðrum til hrellingar á svæðinu.

Það skal tekið fram að ef maður lætur skíra sig til kristinnar trúar þá dæmir Guð til um það hvort fólk hljóti heilagan anda að gjöf eða ekki. Ef maður lætur skíra sig þá verður maður að standa við sín kristlegu heit vegna þess að ef maður snýr baki við þeim þá er maður í stórfelldum vandræðum. Þeir sem snúa baki við þau kristilegu heit sem framkvæmd eru við skírn (skírn= nýtt upphaf hjá fólki og er það helgað Guði) eiga sér ekkert til afsökunar (vita sannleikan en hlúta honum ekki) og þess vegna fær svoleiðis svikult fólk miklu þyngri refsingu vegna synda sinna heldur en það fólk sem þekkir ekki kristna trú. Þó getur fólkið ávallt snúið aftur til Guðs ef það iðrast synda sinna.

Ekki hræðast að láta skíra ykkur vegna þess að það hefur einungis gott í för með sér, málið er bara það að ef fólk getur ekki hagað sér skikkanlega þegar heilagur andi er inni í lífi þess (heilagur andi er frá manni tekinn ef maður klúðrar hlutunum); þá segir það til um hversu fólkið er mjög vont þegar heilagur andi er ekki í lífi þess. Ef kristið fólk snýr baki við kristinni trú og fer að haga sér illskulega þá má þannig líta á málið að fyrst fólkið sneri baki við Guði; þá er fólkið um leið að snúa ásjónu sinni til djöfulsins og ganga honum óbeint á hönd. Ef maður réttlætir sínar syndir og stundar þær meðvitað þrátt fyrir að maður viti sannleikan um Guð; þá er sem vondir andar fái bakdyrsaðgang (Password) inn í mann líkt og þegar tölvuhakkarar brjótast inn í tölvukerfi.

Hitt og þetta:

„Ég vil sýna föðurlega miskunnsemi, móðurlega umhyggju, bróðurlegan kærleik, systurlega auðmýkt og barnslega einlægni.“

,,Allt mótlæti óvina minna gagnvart mér er fyrirgefið á morgnana, því fyrir mér er nýr dagur nýtt upphaf og endir daga eru endir synda. Ég man eftir góðmennslu gærdagsins og vona eftir góðmennsku morgundagsins. Allt ranglæti samdægursins tek ég og hnoða í réttlætisvopn sem ég nota síðan gegn hinu illa – því meira ranglæti því stærra verður vopnið“ .

Maður ætti í nær öllum tilfellum að þiggja hjálp frá öðrum vegna þess að hjálpsemi er góðverk og sá sem gerir góðverk er blessaður af Guði. Látum blessun koma yfir hvort annað með því að taka á móti hjálpfýsi hvors annars.
Alltaf þiggja aðstoð sem miðast að því að koma í veg fyrir neyð. Því svo gæti farið að í sjálfri neyðinni munt þú fyllast þeirri sjálfsblekkingu að þú, stoltur maðurinn, nytir engrar aðstoðar máttarafla né manna heldur væri sem allt þitt erfiði væri ávallt fyrir gíg og þú værir sem dæmdur til að lifa í böli.

Það er með suma kristna menn að þeir hygla öðrum kristnum mönnum umfram hina syndugu. T.d segjum að það er keppni milli tveggja manneskna um það hvor teiknar fallegra málverk og eru manneskjurnar þannig að ein er góð en önnur syndug. Hin synduga teiknar fallegra málverk en lýtur samt í lægra haldi vegna þess að hinir svokölluðu kristnu dómarar velja málverk hinnar góðu manneskju út frá því að sjálf manneskjan er góð en ekki verkið. Við eigum ekki að hygla öðru fólki heldur eigum við að vera sanngjörn og réttlát öllum til handa. Af hverju ættum við að sýna með afstöðu okkar að við séum ósammála hinum fullkomna vegi Guðs!

Ber hinum spaka manni að hneykslast yfir þeim sem eru seinni til speki hér á jörðunni? Hér er átt við mannspeki en ekki þá speki sem felst í því að gera vilja Guðs almáttugs. Speki í hvaða mynd; er gefin af Guði almáttugum. Hann gefur og tekur fróðleik fólks hvenær sem Honum líkar (maður fær hugmyndir í hausinn) og því er það hégómi einn að halda að gáfur manns haldi áfram að vera umfram aðra menn í eftirlífinu – þú færð um það bil 80 - 100 ár til að gerast gáfaður á jörðunni en í eilífðinni hefurðu allan þann tíma sem þú þarft til að auka speki þína samkvæmt vilja hins almáttuga Guðs. Fólk getur eytt einhverjum tíma dags í þakklæti til Guðs vegna þess að það mun verða nógur tími til þess að hlúa að sínum málum í eilífiðinni (áhugamál og pælingar).

Hégómafull skólaspeki kalla ég vangaveltur um allt skipulag himnaríkis og alls konar hluti sem eru fyrir handan. Skil ég ekki hvernig þessar upplýsingar koma að einhverjum notum hér á jörðunni nema til þess að flækja allt og sá vantrausti milli kristinna manna. Átt er við það að sum atriði eru hulin mönnum hér á jörðunni og verður öllum mikilvægum spurningum svarað í eftirlífinu – „Sýnið þolinmæði!“. Það er hégómi einn að vera að pæla í ÖLLU skipulagi Hins Heilaga veldis á himnum (t.d öll smáatriði varðandi umhverfið) því þú ert staddur hér á jörðunni (Jörðin=heimkynni djöfulsins og andstæðinga Guðs almáttugs) og eru því allar vangaveltur manna gegnsýrðar af vélum kölska og lyga-áróðursherferðum hans. Ber hinum ófullkomnu að geta sér til um það fullkomna?

Hér er smá dæmisaga um frjálsan vilja og svo vanþakklæti fólks:

Eitt sinn var til vel stæður náungi (=mannkynið) sem vildi labba til forvitnislegs svæðis (=fara út í guðleysu). Svæðið var þó aðeins blekking ein vegna þessa að ekki leið á langan tíma þangað til komið var á syllu á hamri sem leiddi til langs falls (=glötun). Vinur náungans (=Guð) mælti á móti því og sagði náunganum að halda kyrru fyrir á frjósamri jörðunni og vera sáttur við sitt góða hlutskipti (=kristnin og ávöxtur þeirrar trúar). En náunginn hunsaði allar ráðleggingar (=fagnaðarboðsskapinn), labbaði fram af hamrinum, datt og meiddi sig (=illar afleiðingar syndarinnar). Náunginn kenndi þá vini sínum um allt saman fyrir að hafa ekki rotað sig og bundið til þess afstýra misheppnaðri ferð sinni. En því miður var náunginn ekki strengjabrúða vinar síns heldur hafði hann frjálsan vilja til þess að lúta sínum ákvörðunum.

Hér er smá grein um hluti:

Elska skalt þú Guð almáttugan af ölum mætti, huga og hjarta þínu, og elska skalt þú náungan eins og sjálfan þig.

Hvar er einlægni ykkar til Guðs almáttugs þegar þið eyðið öllum dögum í áhyggjur varðandi veraldleg gæði? Og svo hvar er náungakærleikurinn ykkar þegar þið setjið ykkar eigin þarfir yfir þarfir náungans? Þess vegna ber í raun ekkert að flokka mannlega hegðun samfara tækni nútímans - t.d segja að tölvuleikir (þeir sem eru ekki ógeðfelldir) séu vondir og annað í þá átt líkt og Mósebækurnar áttu til að ýta undir; heldur ber manni að taka mið af því hveru hlutir hafa áhrif á einlægni manna gagnvart Guði almáttugum og svo náunganum. Ef t.d einhver maður eyðir ÖLLUM SÍNUM TÍMA í tölvuleiki, sjónvarpsáhorf, fatastíl og annað þá er sem þessir hlutir stjórni lífi náungans og hefti manninn í þroskun vegna þess að hann er háður neyslu þessara hluta - Allt er best í hófi.

Munið þið ekki eftir dæmisögu Jesú Krists um það þegar maður nokkur efndi til mikillar veislu og bauð mörgum. En boðsgestirnir afsökuðu sig einum munni til þess að þurfa ekki að mæta til veislunnar. Hinn fyrsti sagðist hafa keypt akur (=bundinn við fasteignir og svo alls konar sjónvarpsmarkaðsrusl) og þyrfti því að líta á hann. Annar boðsgestanna sagðist hafa keypt fimm tvenndir akurneyta (=bundinn við bíladellur) og væri á förum í að reyna þau. Og enn annar boðsgestanna sagðist hafa eignast konu (=bundinn við ástarlífið) og gæti því ekki komið. Af þessu má læra að svo lengi sem maður gætir ekki hófs og einblínir í of mikið á hin og þessi sviði; þá er maður að vanrækja Guð almáttugan.
Ath. varðandi nútímatúlkun á hlutunum þá er aðeins verið að segja í hvaða áttina þetta sé. Bíladella, ástarlíf og fasteiginir eru ekkert verra heldur en aðrir hlutir heldur er hér aðeins komið með dæmi um það hversu sumt fólk einblínir of mikið á hin og þessi svið.

Kristin trú er ekki bundin við ákveðinn fatnað, tónlist og annað heldur gefst mannsandanum frelsi til að svala sköpunarþrá sinni svo lengi sem ekkert illt býr á bakvið hugmyndirnar (getur þá verið um að ræða illan boðskap í einhverri mynd, augljósan til dulins). Kristið fólk ætti í raun ekkert að vera að flokka alla hluti sem slæma og góða því að með þeim hugsunarhætti er verið að feta veg faríseanna líkt og þegar þeir höfðu sína þvottasiði og fleira. Fagnarðarboðsskapur Jesú Krists er svo glæsilegur vegna þess hversu boðsskapurinn er snilldarlega einfaldur og óháður tækniflækjum þeim sem eru samfara tímanum. Kristið fólk ætti að hafa það í huga að biblían notast við orð og líkingar (t.d hesta, sverð og annað) vegna þess að sá var tíðarandinn þegar ritin voru skrifuð og auk þess talaði Jesú Kristur um hluti sem uppi voru á sinni samtíð svo fólk skildi hvað hann væri að meina (almenn skynsemi). Kristin trú er sveigjanleg í hófi og því er heimskulegt að hugsa stirðbusalegt og kreddufast.

Hér er smágrein um reykingar:

Margt fólk telur líkama sinn vera sína eign en svo er ekki. Þú ert einungis með líkaman að láni og má líkja honum við leiguhúsnæði sem þér ber að fara vel með („Sýna góða umgengni og tillitsemi!“). Líkaminn er eign Guðs almáttugs og hefur Hann lánað þér þessa „íbúð“ til skamms tíma til þess að sjá hvernig þú viðheldur henni. Þess vegna ber þér að halda líkamanum frá þeim hlutum sem skemma hann og gera hann smám saman að brotajárni – s.s áfengi, eiturlyf, allar gerðir tóbaks og allur ólifnaður. ,,Hvað gera þessi vímuefni þegar til lengri tíma er litið?´´

Fólk sem kaupir áfengi og tóbak fyrir ókunnuga unglinga er fólk sem er drullusama um afdrif þeirra (slagsmál, fífldjörf hegðun og heilsuleysi af völdum tóbaks) og þess vegna ættu unglingarnir ekkert að líta á það sem góðar manneskjur. En annað fólk kaupir áfengi og tóbak fyrir unglinga sína vegna þess að þau sýna þeim skilning út frá sinni eigin reynslu og get ég því aðeins sagt „að blindur leiði blindan.“ Fólk verður að vera sjálfu sér samkvæmt og neita unglingum um áfengi og tóbak en til þess að þeir líti ekki á „grasið sem grænna hinum megin“ þá gæti fólk alveg prófað að leiða athygli unglinganna að annarri skemmtun í staðinn.

Reykingafólk finnur fyrir vellíðun í fyrstu en þegar tíminn líður þá samsamast líkaminn sígarettum og teljast þá reykingar vera eðlilegt ástand – sem sagt verður engin vellíðun lengur. Svo ætti reykingafólk að sjá það að reykingar eru einskonar smækkuð útgáfa af „þræli syndarinnar“ („Þegar ég vill gera gott, þá geri ég það ekki en þegar ég vill ekki gera vont, þá geri ég það“), því kannist þið ekki við það þegar þið eigið margar sígarettur (t.d karton) að ykkur finnst þið ekki þurfa á þeim að halda en þegar þið eigið engar þá finnst ykkur þið þurfa á þeim að halda – en um leið og þú gefst upp og færð þér fyrsta smókinn þá er sem þú finnur enga vellíðun.

Reykingafólk! Prófið að fara út fyrir hússins dyr í svölu loftslagi (og jafnvel líka smá vindasömu) og anda að ykkar súrefni líkt og þið væruð að anda inn um ykkur smók, þá verður ykkur ljóst að hreint og ferskt loft er betra en hinir dýrustu vindlar (þ.e andrúmsloftið utan rvk).

Einnig skulu þið pæla í þeirri lífssýn sem þið hafið þegar þið segist reykja til þess að „drepa tímann“ – ,,Hví eruð þið þá að ómaka ykkur á að lifa?´´ T.d ef þið eruð tvítug þá hafið þið þegar lifað um einn fjórða af ævi ykkar hér á jörðunni (miðað við ævilíkur Íslendinga) og verður gaman að sjá afstöðu ykkar þegar einn fjórði er eftir og dauðinn nærri. Þess vegna skuluð þið rífa ykkur upp úr þessu sleni og fara vel með „leiguhúsnæðið“ (líkamann).

Til þess að geta hætt að reykja með talsverðum framförum þá verður maður að finna sér eitthvað annað fyrir stafni í staðinn, t.d í stað þess að vera ávallt að hafa hugan við reykingar (hvort sem um er að ræða í jákvæðri eða neikvæðri mynd) þá getur maður frekar reynt að lifa í algleymi og aðeins pælandi í því sem fyrir sjónum ber. Það er athyglin sjálf sem ákveður hvers maður er megnugur og þess vegna snýst þetta allt um það að stjórna því sem stjórnar skynjun manns.

ok.Nokkuð góður með orsök og afleiðingu,umbun og refsingu.Hér er spurning! Þú er staddur á götu í Delhi(Indlandi),það kemur til þín kona(fátækleg)með vannærrt barn í örmum sér,þú gefur henni 2000rúpíur(2500kr),maður sér þig láta hana fá peninginn,hann eltir konuna myrðir hana og tekur peninginn.Barnið deyr úr hungri.
Gerðir þú gott eða slæmmt?
A.T.H.Hafðu í huga hvaða siðferðislegu afleiðingu svar þitt hefur fyrir þig.