Allaveganna það sem hvatti mig til að skrifa þessa grein var sem ég myndi kalla svekkelsi. Í samfélagi líkt og okkar eru í félagsfræðilegum skilningi ýmis öfl(fyrirbæri…) sem stjórna því, hvað er rétt og rangt. Þannig þekkjum við þessi tvenn hugtök mestmegnis, það er rétt að hjálpa gamalli konu yfir götuna en rangt að skalla hana og keyra yfir hana á traktor. Sem þannig séð hljómar alveg sjálfsagt. En ef við pælum aðeins í þessum hugtökum útfrá okkar þekktu merkingum og vindum okkur í….Örlög. Er eitthvað rétt eða rangt? Meina, sumir trúa á örlög aðrir á tilviljanir. Tökum dæmi , ég fer á fyllerí og fatta að móðir mín er í raun karlmaður og verð það reiður að ég freista þess að skjóta hana af stuttu færi, en þá stekkur bara ehmmm…. póstmaðurinn fyrir hana og fær skotið. Ég er handsamður fyrir ódæðið og fer fyrir rétt. En ef við lítum aðeins á skotárás mína, segjum svo til að ef póstmaðurinn hefði eignast son(það er að segja ef ég hefði aldrei drepið hann) Og sonur hans hefði fundið upp “The doomsday machine” Og 26 árum seinna útrýmt mannkyninu. Var það rétt eða rangt af mér að drepa hann, og þegar ég meina rétt þá meina ég með tilliti til þessara getgátu minnar um að hann hefði alið af sér þennan vonda vísindamann. Voru það örlög eða tilviljun að póstmaðurinn stökk fyrir? Voru það örlög eða tilviljun að móðir mín hafi leynt kyni sínu frá fæðingu minni? En eftir þessa kjánalegu útskýringu mína um það sem ég er að nöldra um og ef við pælum aðeins, var það ekki rétt af mér að skjóta póstmanninn? Og burtséð frá áliti ykkar þá hallast ég samt einhvernveginn að því að það sé ekkert til sem heitir Rétt eða Rangt.

Exitmusic illi
Hafið það gott