Sjaldan veldur einn þegar tveir deila

Því miður held ég að eina lausnin sé að aðskilja báðar þjóðirnar eins mikið og hægt er, allavega til þess að kæla ástandið næstu áratugina. Oft reynt að semja um frið en virkar alltaf bara tímabundið. Leyst mjög vel á þá friðaráætlun sem Kadima flokkurinn í Ísrael kom með, því miður held ég að það sé búið að fresta henni til framtíðar. Ísraelsmenn voru nýbúnir að skila Gaza svæðinu. Næst á dagskrá var að skila stórum meirihluta vesturbakkans, klára varnarmúrinn og setja endanleg landamæri tveggja ríkja. Þetta átti allt að gerast á aðeins nokkrum árum, stefnan breyttist svo þegar Hamas komust til valda í Palestínu og átök milli þjóðanna versnuðu.

Held að það sé frekar augljóst að Palestínumenn hafi fórnað gullnu tækifæri til þess að koma til móts við Ísraelsmenn og fá endanlegt og sjálfstætt ríki. Ekki hjálpar hversu klofin þjóð Palestínumanna er í dag. Fatah og Hamas takast reglulega á og virðast oft fara eigin leiðir óháð því hvað starfandi stjórnvöld hafa að segja um málið. Held að þjóðin þurfi að vera meira sameinuð til þess að það verði raunhæfur möguleiki að semja um frið við Ísraelsmenn. Man eftir því að þegar Fatah voru við völd að þá höfðu þeir mikinn áhuga á að semja við Ísraelsmenn en höfðu hinsvegar enga stjórn á skæruliðum Hamas, sem veikti mjög stöðu þeirra til þess að semja.

Góður punktur sem Ísraeli nokkur kom með í myndasögu (graphic novel) Joe Sacco, Palestine, en hana ritaði Sacco um dvöl sína á hernumdu svæðunum. Þar sagði hann: “Umtimately, I don't think peace is about whether there should be one state or two. Of course that issue is important, but what is the point of two racist states or one racist state… dominating the other? The point is whether the two peoples can live side by side as equals.”

Annars er óhætt að mæla með Palestine. hún fæst í Nexus.

Það verður enginn friður meðan þetta eru eins og tvö börn að rífast um nammipoka.