Nei ég trúi ekki á Guð. Hlusta vel á ef menn geta fært rök fyrir því af hverju ég ætti að trúa á það og ég leyfi því að vera svo lengi sem það blandar ekki Guði sínum of mikið inní samfélagið og pólitík.

Vildi svo benda á eitt varðandi þessa könnun. Trúarbragð er ekki orð.

það sem hægt er að fullyrða án sannana, er líka hægt að vísa á bug án sannana.

Ég er soldið trúaður en ég lít ekki á Guð og eftirlíf á sama hátt og Kristin trú gerir.
Annars er ég verulega áhugasamur um Búddatrú.

Ef skapari er ekki til afhverju er ég þá til?

Asnaleg spurning…áttu ekki foreldra? Þú ert til útaf þau riðu og 9 mánuðum seinna poppaðir þú út.

Ég er trúleysingi, harður trúleysingi. Ég er búinn að lesa Biblíuna og segi fyrir mitt vit að þetta er siðlausasta rit og mesta plott hola sem ég hef á ævi minni lesið. Ég næ því ekki, hvernig gott, siðmenntað og venjulegt fólk geti trúað þessu, og farið eftir þessu.

Ég trúi ekki á guð. Ég álit guð og trúarbrögð vera annarsvegar tilraun fáfróða mannsins til þess að útskýra alheiminn og hinsvegar hræðsla mannsins á dauðanum sem er óumflýjanlegur. Trúaðir þora ekki að horfast í augu við dauðann meðan trúlausir gera það hetjulega og sætta sig við örlög sín.

Afhverju ert þú til? Margt sem útskýrir það, einna helst þróunarkenning Darwins.

Ef þú trúir því að allt sem er til þarfnast skapara þá spyr ég einfaldlega hinnar klassísku spurningar, hver skapaði þá guð? Það þýðir ekkert að segja að hann sé til fyrir utan tíma og rúm en ég get allveg eins sagt að veröldin hafi verið til fyrir utan tíma og rúm fyrir miklahvell. Það er álíka (og í rauninni mun gáfulegra) svar.

trúi ekki á guð vegna sannanaskorts.
ein minnsta sönnun oge g myndi skrá mig í kirkjunna.
það er ekki eins og eg væri ekki allveg til í það að það væri himnaríki

Ég er skráð í þjóðkirkjuna og já, ég trúi á Guð.

Ég er skráður í ásatrúarfélagið enda tel ég að það félag sé að standa vörð um mikilvæg menningarverðmæti. Hinsvegar trúi ég ekki á æðra máttarvald.

En þú veist að Íslam er bara afsprengi af Kristni, gyðingdóm og örlítið blandað við eldri trúarhefðir araba, er það ekki?

Bætt við 12. maí 2009 - 22:57
og já, ég er trúleysingi.

er stoltur trúleysingi og guð er einn stór ímyndaður vinur…

Kristinn. Trúi á Guð.

Stoltur trúleysingi.
Er ekki skráð í þjóðkirkjuna, finnst hálfóhugnalegt að börn fæðist bara inn í eitthvað svona. Ég er skírð en ég ákvað að staðfesta það ekki og fermdist ekki. Ég hef aldrei fundið guð eða hvað sem þið viljið kalla hann, fyrir mér eru æðri máttarvöld ekki til. Ég verð skíthrædd við það eitt að hugsa um endalaust líf og líf eftir dauðann, frekar vil ég bara hverfa ofan í moldina.

Og ég nenni alls ekki að fara að þrasa um þetta, þetta á ekki eftir að breytast, sama hvað hver segir.

ég trúi ekki á guð fyrir fimm aura. ég er maður vísinda og staðreynda og ekki er til nokkur sönnun að guð sé til. ég er trúleysingi, semsagt eðlilegur:). það er ekki eðlilegt að trúa á guð eða guði, jafnvel þótt að þetta sé margra alda gamalt fyrirbæri þá gerir það ekkert réttara en að ég myndi halda því fram að það byggi lítill karl í vatnajökli og hann stjórnaði öllum heiminum, nei ég yrði settur inná geðspítala. fólk er bara svo vant guði og er guð hrætt, t.d ef að það myndi drepa mann þá færi það til helvítis.

og mig langar að benda á eitt að djöfladýrkendur sem trúa á djöfulinn en ekki guð eru alveg jafn “vitlausir” og fólk sem trúir á guð, því að ef að það væri ekki fyrir hugmyndina um guð þá væri enginn djöfull;) smá útúrdúr en ég fann ekki betri tíma til að segja þetta:P

Ég er trúlaus, hef alltaf verið.

Hef ekki enn heyrt fullnægjandi rök eða sannanir fyrir tilvist skilgreinds guðs. Þar sem ég ólst ekki upp trúaðir eða í neinu sambandi við trú (foreldrar “kristnir” en aðeins að nafni til og kirkjuferðir eru í brúðkaup og jarðafarir) þá er það stökk fyrir mig að fara að trúa á guði og það stökk er ég ekki tilbúinn að taka fyrr en ég hef sannanir, utan þess að ég sé ekki ástæðu til þess enda svarar guð engum spurningum um eðli tilverunnar heldur vekur upp fleiri.

Ég er trúlaus alveg eins og þú ert trúlaus á Seif eða Vishnu. Öll erum við trúlaus á megnið af guðum mannkyns, ég tek bara eitt skref til viðbótar.

Ég er heldur ekki aðdáandi tvíhyggju (e. dualism að sálin eða sjálfið séu aðskilin líkamlegum raunveruleg) og þar af leiðandi trúi ekki á líf eftir dauðan. Okkar tilvist hefur enga stefnu eða markmið.

Ég aðhyllist engin sérstök trúarbrögð, en skal verja fram í rauðann dauðann rétt hvers manns til að gera slíkt. Ég reyni þó eftir mesta megni að hafa kærleikann að leiðarljósi, og öllu því sem honum fylgir. Ef að ég trúi á eitthvað er það kærlieki.

Alheimurinn sjálfur uppfyllir samt ýmis skilyrði hins guðlega, svo sem að vera allstaðar, alsjáandi, alvitur og eilífur. Eða a.m.k. fyrir okkar veruleika. Þetta sjónarhorn gerir það víst að verkum að ég get flokkast sem natural pantheist, en ég er lítt gefinn fyrir þessar bannsettu flokkunarskilgreiningar, svo að ég kalla mig það ekki.

Er nú ekki mjög trúaður sjálfur, en mér finnst merkilegt hvernig trú er tengd við fáfræði og þekkingarleysi fyrri alda frekar en eðli mannsins.
Ég meina, þegar mannkyn hafði ekki minnstu hugmynd um grundvallar eðlisfræði gat það af sér eyðimerkurtrúnnar og austurlensku spekina. Í fáfræði, eftir okkar standard.

Samt, eftir Upplýsinguna, iðnaðarbyltinguna, tæknibyltinguna og allt það drasl, hvað höfum við þá? … Raelisma? XENU?!
Því meira sem við vitum um uppruna heimsins, því furðulegri hlutir kroppa upp sem trúarbrögð. Þar af leiðandi get ég ekki betur metið hlutina en svo að þekking einkenni frekar eðli trúarbragðanna en tilvist þeirra, og því nær í lagi að vera í eðli okkar að finna upp á þessum hlutum.

Kannski á þetta eftir að þróast af okkur á endanum, samt. Okkur hefur nú ekki alltaf verið eðlislægt að borða eldaðan mat og ganga í fötum.

Ef skapari er ekki til afhverju er ég þá til?

Vegna þess að þú varst ekki skapaður, þú myndaðist.

Myndun er ekki það sama og sköpun. Hver skapaði Gullfoss? Gullfoss var ekki til fyrir 50.000 árum. Hver átti að hafa skapað hann á síðustu 50.000 árum?

Nei, hann myndaðist fyrir tilstilli náttúrulögmálanna.

Sama á við um vetrarbrautir. Einhver sem er mjög einfaldur í hugsun gæti kannski komist yfir það að einhver hlyti að hafa skapað vetrarbrautirnar. Meðal maður ætti að geta áttað sig á því að vetrarbrautirnar voru ekki skapaðar heldur mynduðust fyrir tilstilli þyngdaraflsins.


Þetta skapara vandamál er bara vandamál fyrir trúaða vegna þess að frumforsendan hjá þeim er skaparinn og þess vegna verður alltaf að reikna með honum. Það er forsenda sem þeir neita að efast um.

Þeir sem aðhyllast vísindi eru tilbúnir að efast um ALLT og því eru engar slíkar frumforsendur sem skekkja túlkun manna á alheiminum.

Ég er ekki trúaður og ég var ekki skapaður, ég er háþróuð apategund sem klæjar í punginn

Nei ég trúi ekki á guð.
Ég pæli hinsvegar rosalega mikið í trú og svoleiðis.
Mér finnst það mjög áhugavert efni.
Ég tel mig ekki þrjóska manneskju og um leið og ég sé trúarbrögð með haldbærar sannanir og góðann grunn þá geng ég í þau.
Það hefur ekki gerst hingað til.

Nei.


Meginmál verður að vera að minnsta kosti fimm stafir að lengd

Ég trúi ekki á Guð. Ég er það sem margir myndu án efa flokka sem trúleysingja. Finnst það samt nokkuð skondið því langflestir trúleysingjar leggja alla sína trú á vísindin og “trúa” í þeim skilningi þá á vísindi.

Ég ætla að endurvinna útskýringuna á því úr umræðum sem ég tók þátt í fyrir nokkrum vikum, svo eitthvað gæti kannski verið útúrkú miðað við þessa umræðu. Þetta á að einhverju leiti betur á við umræðu sem kom hér ofar reyndar.




Atheism var voðafyrirferðalítið shit þartil vísindin komu til sögunnar. Síðan þá virðist fólk nánast trúa á vísindi í sama skilningi og fólk trúir á æðra afl. Trú er innbyggð í manninn einsog er margsannað með mannkynssögunni, það er margt sem við sjáum ekki með eigin augum og höfum ekki getu til að skilja án nokkurrar hjálpar. Ég efast enganveginn um vísindi en margt í þeim er aðeins til fræðilega og hefur verið carefully reiknað í formúlum. Þú sérð þetta ekkert frekar en fólk sér Guð.

Fræðilega hugsaða formúlan er eins og trú á Guð að einu, vital leiti: Í bæði skiptin er lögð staðföst trú á eitthvað sem ekki er hægt að sjá. Svarthol, einmitt, við vitum bara fræðilega af þeim og höfum aldrei séð þau. Þó að formúlurnar fari eftir reglum þá skiptir það engu máli, þú sérð þetta ekki. Fólk hinsvegar hefur fengið góða hugmynd um hvað er eiginlega útí geimnum með vísindum og samþykkir þetta hálfmöglunarlaust. Ég efast ekki um að fæstir geti reiknað svarthol út sjálft.

Ég efast enganveginn um þessi vísindi, en það gerir rök mín ekkert verri fyrir vikið.

Trú í þínum skilningi er yfirleitt lögð á eitthvað æðra máttarafl, eitthvað sem er enganveginn áþreifanlegt en útskýrir samt fyrir manni margt sem maður gæti ekki útskýrt sjálfur með hugann og ímyndunaraflið að vopni.

Vísindi hafa sannað “æðra máttarafl”, sem er í rauninni bara reglur sem heimurinn fylgir. Þetta er ekki áþreifanlegt heldur bara reglur og formúlur sem útskýra afhverju hlutirnir eru einsog þeir eru. Ekkert yfirnáttúrulegt við það (note the gæsalappir), en gegnir samt sama hlutverki og æðra máttaraflið í trúm gerir oft.

Ímyndaðu þér að hugurinn sé tómur. Hvað eru þessar stjörnur eiginlega? Afhverju er ég hér á jörðinni hugsandi? .. og svo framvegis, þú fattar. Þú þarft útskýringu á þessu. Ef þú kýst að taka mið af Biblíunni þá er hugurinn at peace, þú ert kominn með útskýringu. Ef þú kýst hinsvegar að hlusta á vísindin þá er hugurinn at peace, þú ert kominn með útskýringu.

Trú stafar semsagt beinlínis af þörf mannsins til að vita afhverju hlutirnir eru einsog þeir eru. Sumir þurfa ekki á trú að halda því þeir hefur vísindi, sem er gott. En vísindin þróuðust bara því maðurinn vildi skilja heiminn, einsog allar trúr þróuðust því maðurinn vildi skilja heiminn.

Ég er ekki að segja að trú á eitthvað yfirskilvitlegt sé manninum eðlislæg. Ég er að segja að þörfin til að vita afhverju heimurinn virkar einsog hann virkar fylgir öllum og svo er bara mismunandi hvernig fólk leyfir hugi sínum að róast.

Það er einnig ástæðan fyrir því hvað vísindi og trú skerast, þarna er verið að draga í efa allt sem maður hefur trúð á. Einhver trúir ekki að Guð hafi skapað heiminn á 6 dögum og hvílt sig á sjöunda degi og finnst algerlega óskiljanlegt að fávitar með supposed rökhugsun geti hugsað þannig. Það fólk getur ekki trúað þessu því þau eru með aðra útskýringu á hlutunum innbyggða, sem og að trúað fólk á erfitt með að sætta sig við hluti einsog þróunarkenninguna því það stangast algerlega á við allt sem þau hafa trúað.

Þetta er basic ástæðan fyrir trú. Svo er það hlutinn með eftirlíf og það yfirskilvitlega sem fylgir því. Einfalt; svar mannsins við því hvað verður um hugsun hans eftir andlátið. Þú hugsar og hefur alltaf hugsað svo lengi sem þú manst eftir þér, deyr það bara inní þér? Vísindi segja já, trúin segir nei (oftast). En þetta er í rauninni bara leit mannsins að svari. Það er það sem trú og vísindi eru; leit mannsins að svari við heiminum. Þannig getur fólk t.d. íhugað eftirlíf einsog himnaríki þrátt fyrir að hafa fulla trú á vísindum, það er erfitt að ímynda sér að hugsunin hverfi bara. Kemur hræðslu ekki endilega við heldur hafa margir bara ekki getu til að yfirgefa hugsun sína, hún hefur alltaf verið þarna og það er ekki hægt að ímynda sér að vera án hennar.

Sumar af útskýringum vísinda getur maður auðveldlega heimfært og eru vel áþreifanlegar. Þetta er allt bara spurning um hverju maður trúir (ekki á yfirskilvitlegan máta, heldur bara sannleikurinn í huga manns) þegar kemur að því hvernig heimurinn er.

Þyngdaraflið er annars nokkuð óáþreifanlegt þó maður taki náttúrulega eftir því. Ég sanna ekki þyngdarlögmálið með að hoppa upp og lenda svo aftur á jörðinni fremur en ég sanna hvað er inní bolta með því að dripla honum. Þetta er mikið flóknara en svo einsog þú væntanlega veist. Með því að lenda aftur á jörðinni veit ég hreinlega að eitthvað heldur mér við jörðina en með tóman huga gæti ég enganveginn sett fram vísindalega útskýringu á því.

Ég er ekki að segja að vísindi séu hreinlega óáþreifanleg máttarvöld, en hugsaðu þetta nú aðeins gagnrýnt. Vísindi og reglur alheimsins eru mikill máttur sem ráða því hvernig heimurinn er. Hvað er það annað en máttarvald? Þessar reglur ganga fullkomlega upp og ég er algerlega sammála þeim en aðalreglur alheimsins eru samt sem áður nokkuð óáþreifanlegar. Þó maður viti af hlutum einsog t.d. þyngdarlögmálinu þá er það óþreifanlegt, en samt alveg fullkomlega þarna.

Án þarfar mannsins fyrir svör þá væru ekki vísindi og þá væri engin trú. Þó leiðir hafi skilið í aðferðafræði við leit að svörum og hvurn fjandann þá breytir það því samt ekki að þorsti mannkynsins í svör er það gríðarlegur að þegar eitthvað stangast á við manns fullkomnu heimsmynd (sem getur verið sú að Guð skapaði heiminn eða bara eitthvað at all vísindatengt) þá harðneitar maður að horfast í augu við það. Þá skiptir engu máli hvort er logically betra svar (einsog vísindi) því manns eigin trú á vísindi eða allskonar guði eða eitthvað álíka er það sterk að maður lætur einsog argasti fáviti.

Ég tók aðeins þann hluta af vísindum sem er óáþreifanlegur því það er gott til samanburðar við trú.

Svo er hér tilvitnun í mann sem skildi hvert ég var að fara:

"En annars held ég að [hann] sé að reyna að segja að það séu rosalega margir sem nálgast vísindi eins og trúarbragð. Ef þú spyrð einhvern hvort hann trúi þróunarkenningunni þá færðu líklegast játandi svar, enda trúir fólk henni þegar það tekur við henni eins og einhverjum boðorðum án þess að einusinni skilja útá hvað þróun gengur, hvernig þróun virkar og hvað hún einusinni útskýrir. Þróun er líklegast staðreynd, en fólk sem hefur litla vitneskju um málið trúir samt þróunarkenningunni á sama hátt og það hefði trúað á óhreinleika sjálfs síns, tilvist gvuðs, whatnot, ef það hefði alist upp í þeirri menningu á sínum tíma."

Og svo að lokum: Og jú, það eru líkur á því að margt af hlutum í Biblíunni hafi gerst, en enganveginn einsog lýst er í Biblíunni. Davíð konungur var án efa uppi, sem og Jesús Kristur. Það þýðir ekki að eitthvað yfirnáttúrulegt hafi gerst í kringum þá. T.d. hafa rannsóknir leitt í ljós að á þessu svæði uxu villtir ofskynjunarsveppir sem geta að miklu leiti útskýrt Biblíuna, t.a.m. er talið að Móses hafi borðað þá áður en hann fór upp á fjall til að taka við boðorðum frá Guði.

Trú hjálpar ekki öllum við að skilja heiminn betur, en í gegnum aldirnar hefur trú boðið fólki uppá að skilja heiminn. Regnboginn? Ekki niðurbrotið ljós heldur leið til Valhallar! Sólin? Kickass Guð sem gerir hlýtt hjá manni. Þannig útskýrði trú heiminn iden og skýrir hlutina ennþá fyrir fólki. Hvernig urðum við til? Guð skapaði okkur. Þau trúa því og því eru þau mett af svörum.





Þetta er afar samhengislaust og ekki allt in context en ég setti sem mest hingað til að varna misskilningum sem komu upp í umræðunni á sínum tíma. Endilega kommentið samt ef þið hafið eitthvað útá þetta að setja.

Shía eða Súní?

öll trú sem hefur fengið eitthvað fylgi síðustu árþúsundin hefur miðast við að kenna fólki gagnlega samfélagshegðun, (sem hentar flestum en ekki öllum) en auðvitað er erfitt að skrifa eitthvað sem á við nútíma aðstæður nema það sé skrifað í nútímanum en í dag er enginn spámaður í sýnum veruleika.

Nei trúi ekki á guð.

Efahyggjumaður. Ég þarf ekki að afsanna tilvist Guðs, sönnunarbyrgðinn er þeirra sem halda því fram að hann sé til.

Ég er Kristinn og ég trúi á Guð og Jesús and so on =)

en ein spurning ef eitthver hér getur sagt mér hver er munurinn á Kaþólskri trú og Kristinni trú? Er ekki nógu mikið inní þessu, trúi meira svona bara því sem ég trúi eitthvað, veit ekki alveg hvort það sé Kristin trú eða Kaþólsk trú beint heh

Stoltur trúleysingi og vildi að allir væru þannig.

Trúboð fólks fer alltaf í taugarnar á mér og mér finnst fátt sorglegra en fólk sem finnur ekki trú fyrr en það þarf á einhverju að halda, t.d. styrk í baráttu við eiturlyfjafíkn..

Ég trúi ekki á guð, ég er til vegna tilviljunar og heimurinn væri betri ef það væri engin kaþólsk kyrkja, ég meina… það var stöðnun í allri þróun í 1000 ár útaf henni.

ég trúi ekki á guð… því ég fattaði allt í einu, stutt eftir að ég fermdist, hvað þetta er eitthvað asnalegt að trú á einhvera huge veru sem skapaði himininn, jörðina og allt það drasl

Biblían var bara skrifuð svo að fólk mundi lifa eftir þessum lífs reglum, þetta er bara myndlíkingar og álika, adam og eva og allt þetta.

Það var engin og er enginn kall í skýunum, tregt fólk vill halda því framm… þetta er bara boðskapur.

ég trúi ekki á guð.
líf mitt varð seriously miklu einfaldara eftir að ég hætti að trúa.

Bætt við 15. maí 2009 - 12:28
maður sér líka hvað það er fáránlegt að trúa á einhvern illan gaur í skýjunum.

Ég er skeptical.. Trúi ekki á guð, kannski á eitthvað æðra afl.. Trúi að það að trúa á eitthvað æðra getur hjálpað fólki og gert alla nánari og þannig séð “sameinað okkur öll”.
Og ég er skráð í ásatrú.

nei.

Nei ég trúi ekki á guð. Ég túri hinsvegar á ‘yfirnáttúrulega’ hluti, eða hvað sem það kallast.

ég er trúleysingi. trúi ekki á drauga eða neitt þannig. svona fólk sem að er geðveikt trúað fer rosalega í taugarnar á mér. En mér finnst samt sjálfsagt að fólk megi trúa þessu kjaftæði sjálft en bara svo lengi sem að það er ekki verið að reyna að láta mig trúa þessu.

Ég trúi ekki á guð en ég fordæmi ekkert aðra sem trúa á guð

Ég trúi á guð en fordæmi ekki aðrar trúir.

Ég er ekki trúaður og er á móti trúarbrögðum, allavega í öllum formum sem ég hef hitt fyrir.

Guðleysingi, en ég á það til að segjast vera satanisti til að sjokkera fólk.

Ég er hlutlaus.
Mér finnst “stoltir trúleysingjar” vera verri en fólk sem trúir á guð og reynir að fá aðra til að gera það líka.
Boðskapur allra trúarbragða er basicly “vertu góður og þú munt lifa að eylífu” .. ekki endilega gáfað en sammt .. meiningin var að mestu góð.
Trúleysingjar sem reyna að fá aðra til að vera trúleysingjar eru oftar en ekki frekar þröngsýnt fólk sem getur ekki skilið að heimurinn er ekki alltaf eins og það sjálft sér það. (óhæf um að setja sig í spor annarra)

ég trúi ekki á guð og ég sagði mig úr þjóðkirkjunni, aðallega afþví það er ekkert annað en samansafn af valdagræðgismönnum sem nýta sér auðtrú fólks

Já ég trúi á Guð

já ég trúi á guð

Ég trúi ekki á guð nei, ég get ekki útskýrt afhverju…það er einfaldlega ekki hægt..

ég trúi á Gup.
Og aðrir meiga gera það sem þeir vilja, trúa á það sem þeir vilja eða vilja ekki.
Það eru ekki allir sammála um þetta og þannig mun það bara verða.
Hinsvegar finst mér slæmt þegar fólk er að gagnrýna eða dæma fólk ef það trúir á eitthvað sem að þau trúa ekki á.
en já. Ég allavega trúi á “minn Guð”

Ef skapari er ekki til afhverju er ég þá til?

þú lærir þetta í skóla. í fyrstu var ekkert síðan kom stóri hvellur eða einhvað shit. og svo fór allt að þróast og einhvað og svo þróuðust við úr einverjum skríðandi heila dauðum apa í full hugsandi mann.

Ég held að thað sé til Guð. Meira get ég ekki sagt. Trúarbrøgðin sjálf eru oft heimskuleg. Pólitískt vald.

ég nenni eingan veiginn að lesa öll þessi svör en ég spyr bara til baka hvernig varð skparinn þá til ?

Bætt við 16. maí 2009 - 01:43
og já ég er trúlaus. en það gæti svo sem verið að einhvað sé þarna en það er einginn leið að vita hvað það er eða hvað það veit einginn og einginn mun vita það ef það er þá einhvað!!

Í mínum huga eru 3 tegundir af því hvernig fólk trúir:

1) Fólk sem trúir ekki á Guð og viðurkennir það, og er alveg mjög duglegt að koma því á framfæri við alla að það trúi bara alls ekki á Guð.

2) Fólk sem segist trúa á Guð því það fer að hugsa “hey hvað ef hann er til og ég segist ekki trúa þá refsar hann mér þegar ég dey” þannig það vill sleppa fyrir horn og segist trúa en gerir það í raun ekki

3) Fólk sem hefur trúna fyrir lífsstíl, þá fólk sem er félagslega einangrað vegna vandamála (s.s. drykkjufólk, dópistar o.s.frv) en fær sér loks tilgang í lífinu þegar það fer að mæta á alls konar samkomur tengdar kirkjunni og líf þess verður uppljómað af Guði og þar af leiðandi verður þetta fólk ástfangið af Guði og vill gagnstætt við fólk í flokk 1 láta sem flesta vita að það trúi af öllu sínu hjarta á Guð en er í rauninni bara ástfangið af því að fá loks athygli í kirkjunni.

Neibb, trúi ekki á neinn guð.

Tæknilega séð “trúði” ég á hin kristna Guð fyrir mörgum árum síðan, svo fór rökhugsun að þroskast í mér og þá fór þetta að hverfa smátt og smátt. Svo finnst mér það bara asnalegt að foreldrar (sem og skólar) þröngvi trúarlegum skoðunum sínum á börnin sín á sama tíma og rökhugsun er ekki þroskuð í heilum barnanna. Í öðrum orðum; þau trúa öllu því sem foreldrar þeirra segja þeim.

Ég trúi ekki á guð. Sé ekki af hverju það þarf einhverja æðri veru til þess að gefa minni tilvist tilgang.

..Sem minnir mig á að ég á ennþá eftir að skrá mig úr þjóðkirkjunni. Arg.

Nei ég trúi ekki á guð. Og við erum til útaf einhverju dæmi sem ég fatta ekki allveg, en það meikar meira sens heldur en að það sé einhver ein vera sem skapaði mig.

Svona no offence. En af thví að thú ert múslimi. Ef thú berð saman líf Jesuar og Múhameðs, finnst thér ekki að Jesús ownar hann svolítið mikið? ég meina Jesús boðaði frið og kærleika, Muhammeð var stríðsmaður, átti 1000 kellingar og eina gellu sem var sex ára thegar hann giftist henni.

Ég trúi ekki á guð og hafna þeirri hugmynd um að það sé einhver fyrifram ákveðinn tilgangur fyrir mannkynið, ég tel að sú hugmynd að manninum sé skylt eða eðlislægt að fylgja einhverjum fyrirfram ákveðnum reglum í þeirri von um að komast eitthvað eftir dauðann sé frelsiskerðandi.

Lífið eins og við þekkjum það er tilviljun, það er engin merking í neinu nema sú sem við gefum hlutunum sem hugsandi verur. Að sama skapi held ég að það sé upp á okkur komið að finna okkur ‘tilgang’ - að lífa lífinu eins og við viljum það og reyna í leiðinni að skemma sem finnst fyrir öðrum jafnt sem komandi kynslóðum. Eina raunverulega formið af ódauðleika eru jú genin okkar þannig að það er um að gera að fara að lifa lífinu og ríða alveg helling.

Ég er skráð í fríkirkjuna en er ekkert sérlega trúuð, nei, varla hægt að segja það.

Ef ég má spyrja, ertu útlenskur eða eitthvað?

já ég trúi á Guð og hef gert það bara frá því ég var lítil..
Stundum fæ ég samt svona efasemdir og hugsa hvað í ósköpunum ég sé að pæla með því að trúa á Guð en einhvernveginn fara þessar efasemdir bara :P
Ég kem samt ekki frá neitt sérstaklega trúaðri fjölskyldu

Gætir alveg eins spurt … (ert þú fæðingahálfviti) nema maður sé fæddur á stríðsárunum og er gamall …. það er ný öld ! trú er eitthvað sem þufrti til að koma fyrir ótta í fólki í gamla daga til að halda saman samfélaginu …. annars væru allir villimenn ennþá drepandi hvorn annan með prikum …. trú var notuð til að setja ótta og tilfiningar í mannveruna …


Til að koma með smá samlíkingingu við þetta trúar rugl sem enginn þörf er á þessari nýu öld þá bendi ég á jólasveininn

jólasveinn … notaður til að koma fyrir ótta í börnum … ef þú verður ekki þæg þá færðu ekkert í skóinn …. sem er sama og … ef þú drepur eða stelur þá ferðu til helvítis

þið sem trúið á guð gætuð alveg eins trúað á jólasveininn ! ;)

fávitar!!!!!! guð er til og ég veit það! djöfull er þetta fólk dautt!! og dum! halda að þau séu rebel afþví að þau t´rua ekki á guð! BULL!

Þú segist ekki vilja koma rökræðu í gang og svo byrjarðu strax að þræta fyrir því að guð sé til.

“t.d. get ég spurt mig: Ef skapari er ekki til afhverju er ég þá til?”

Spurðu þig þá að þessu… Ef að skapari er til hver skapaði hann?

Þetta eru nákvæmlega sömu rök og þú spurðir. Þetta er mjög augljós rökvilla.

ég trúi ekki á einn guð, þennan sem er almáttugur í öllu sínu veldi, heldur á goðin í kringum okkur, þ.e. frjósemisguðinn í býflugunni og svoleiðis.

Guð er dauður
Nietzsche drap hann.

Guð er stærsta lygi í heiminum.
Er ekki til, hefur aldrei verið til.
Þið eruð að blekkja ykkur ef þið trúið á þetta fyrirbæri.
Heimurinn væri betri staður ef öll trúarbrögð hefðu aldrei verið til.

Nei ég trúi ekki á guð.

“Ef skapari er ekki til afhverju er ég þá til?”

Ég er til til að búa til kvikmyndir.
Það er tilgangur tilvistar mynnar hér á jörð.

dúd nei

Trúi á guð. Ég hef ekkert á móti fólki sem trúir ekki á guð en finnst sumir hverjir einfalda þetta svolítið mikið eins og að guð sé bara einhversstaðar og að við ættum að geta bent á hann og sagt:,,þarna er hann''.

Mér finnst einhvern veginn að guð sé ekki bara annaðhvort til eða ekki, og ekki að annaðhvort trúaðir eða þeir sem ekki trúa hafi rangt fyrir sér. Heldur ekki að einn daginn munum við sanna að hann sé til eða ekki.

Það sem mér finnst verst er að hvar sem ég kem inní trúarumræður af þessu tagi þá eru þeir sem trúa kallaðir hálfvitar og beðnir um skýringar af hverju. En einnig hef ég orðið vitni að því að það sé komið á svipaðan hátt við þá sem ekki trúa sem er alveg jafn slæmt.

Í stuttu máli: Held að það sé ekkert eitt rétt svar.




P.s.Vona að ég hafi ekki sagt eintóma steypu eða móðgað neinn, peace :)

Ég vil nýta tækifærið núna(um miðnætti) að þakka fyrir umræðuna sem ég bjóst ekki beint að yrði svona löng.

Ég hef fengið margar pælingar og góðar hugmyndir hér, góðar umræður en það vantaði ekki óendanlegar rökræður.

Flestar rökræður sem fóru fram hér komu út án sérstaka niðurstöðu og þess vegna varð ég einfaldlega að stoppa að svara tilbaka þar sem umræðan um trúarbrögð virðist snúast kringum einn hríng, eins og hundur sem eltir skottið á sér.

Heilaryfirlitið sem ég fékk hér er að það er mikið af hugmyndum um að trúarbrögð eru almennt hættuleg okkar samfélagi og þau eiga ekki við á okkar dögum, þau boða ófrið og blinda trú, einnig var mikið af skoðun um að Guð er ekki til.

Gegnum mína rökfærslu reyndi ég að forðast að minnast mikið á það hvort Guð er til eða ekki, þar sem ég get því miður ekki endurskapað nein kraftaverk. Það sem ég var hins vegar að reyna að koma á framfæri er sú hugmynd mín sem ég hef fengið að trú er ekki það sem skapar vandræði heldur túlkun manna á trú skv. þeirra eigin þörfum. Jafnvel á okkar dögum, þegar eins og aldrei fyrr er tækifærri á fræðslu, gerast stríð og hryðjuverk í nafni trúarinnar.

Það þarf ekki annað en að fletta nokkur trúarit og sjá strax vers sem hreinlega banna sjálfsmorð og stríð- en að sjálfsögðu ekki sjálfvörn.

Einn ágætur maður hér að ofan sagði t.d. hreinlega að ég er ekkert annað en fáfróður og heimsku að halda þetta þar sem heilög rit boða víst stríð og að ég einfaldlega er að tala í blindi.

Þetta getur alveg verið hjá honum þar sem ég mennskur og geri ranga túlkun og hræðileg misstök vegna þess að því miður er ég ekki fullkomin. Sú stríð sem vinnurinn var að tala um hins vegar er líklegast sjálfsvörnin sem engin trú bannar.

Það nægir að taka boðorð Biblíunnar um að hatur, þjófnaður, dráp og svik eru sind.

Það nægir að flétta upp í fyrstu síður Kóransins og lesa: Sjálfsmorð eru bönnuð, bannað að byrja stríð við óvini á undan(má aðeins verjast), í stríði má ekki drepa konur og börn og gamalmenni.

Með því að skoða þetta tvennt gera þessi tvö trúarbrögð, sem óendanlega virðast ætla að vera óvinir, að stríð sem við erum vitni að gerast í nafni trúarinnar eru ósættanleg- Nema þú vilt brjóta þessi boðorð sem sannur trúaður maður ætti ekki að gera.

Allavega, Meigi Guð vera með ykkur ;)

Bætt við 17. maí 2009 - 02:12
Já og Vitringur hefur heiðurinn að vera ótrúaðasti maðurinn hér haha

Guð er della. Úrelt trú í tæknivæddum heimi.. Spurningin er ekki hvort, heldur hvenær þessi trú hættir að vera til.

Nobe…Ég er ásatrúi.

ég trúi ekki á guð…

en þeir sem að segjast trúa á biblíuna/kóraninn/fyrsa testamentið gera það flestir ekki enda hundsa þeir flestar reglur biblíunnar…. maður á ekki að “pick'n choose” af trúarbrögðum, svo að kristnir eyga að gríta hórur og hjákonur, fólk sem er íslamstrúar má ekki fróa sér og verður að lesa kóraninn á hverjum degi og gyðingar þurfa að láta skera part af typpinu af sér 8 daga gamlir

ef þetta er ekki gert þá fer það fólk sem að segist trúa beinnt í helvíti.

annars er þróunnarkenningin búin að sanna sig, gerlar þróast (svínaflensan er dæmi). svo að það er nokkuð pottþét að við erum komin af öpum.

það er ekki til skapari.. og ef hann væri til þá væri ég dauður þar sem að allir skaparar oblitheratea the non believer, ekki satt :)

trú er hættuleg og ég nenni ekki lengra :)

Nope. Trúi ekki á guð, hið góða í manninum eða neitt piritualitic.

Skrítið? Ég veit það ekki… Er bara ekki þessi huglæga manneskja :)

Já, ég trúi á Guð. Það hlýtur að vera eitthvað meira í þessum heimi en bara sameindir. Sumt sem ekki er hægt að útskýra á vísindalegan hátt.
Svo finnst mér líka trúin geta hjálpað fólki mikið, þegar það veit að ákveðnir hlutir gerast ekki bara af tilvjun, að líf þeirra sé bara röð tilviljunarkenndra hluta, heldur að það hafi þýðingu, merkingu og einhvern tilgang.

Þó að ég trúi á Guð þýðir það ekki að ég trúi áGuð sem einhver kall útí geimi semað ákveður hvað gerist hér á jörðinni. Ég held að Guð sé eitthvað í okkur, þetta góða. Einhver staður sem að við finnum fyrir ró og góðvild. Eitthvað semað ekki þarf að lesa einhverja bók til að þekkja, heldur finna fyrir. Guð er í öllu, bara spurning hversu sterkur hann er.

Ég þakka fyrir mig,
Þekki mikið af fólki sem að er skráð í einthvað sem að það trúir ekki á, svo að ég bjó til þessa könnun.

og nei, ég trúi ekki á Guð

var heilaþveginn af ríkisvaldinu og fjölskyldu og taldi mig því vera kristinn og trúa því á guð, en þegar ég fór að velta þessu fyrir mér að eitthverju ráði þá skráði ég mig úr þjóðkirkjunni og afneita allri trú.

er trúlaus. enda hefur ekkert bent til þess að ég eigi að trúa
á einhvern guð. Ef þessi guð er til og hann vill að ég trúi
þá veit hann hvar ég er.
Ekki trúi ég á biblíuna, enda inniheldur hún ekki vott af
vitnisburði… jafnvel þótt að biblían ætti að vera það
þá myndi það örugglega ekki breyta neinu fyrir mér.

En talandi um skapara eða hvernig heimurinn varð til.
Og þessi árátta að allt verður að verða búið til af einhverjum
eða einhverju.. ekkert mál sumir geta ekki sætt sig við annað.
Ég er ekki einn af þeim.
Þú segir að skaparinn skapar heiminn, þá segi ég hver skapaði
skaparann? og ef hann var ekki skapaður (heldur er eilífur) og hefur
alltaf verið… afhverju getur ekki verið að heimurinn hafi
alltaf verið til.
getur eitthvað orðið úr engu?
getur eitthvað hafa verið alltaf verið til?
hlítur annaðhvort að vera satt… eða hvað? held að
málið sé að þetta sé ofar okkar skilningi.




Bætt við 17. maí 2009 - 19:37
já sambandi við þennan tilgang lífsins.
Þetta er mikil þörf hjá sumum, eða þeas æðri tilgang.
Og líf eftir dauða. Hef ekki persónulega þennan tilgang.
Hef reynt að finna rök fyrir þessu, því að trúabrögð hafa
fylgt okkur mönnunum hér um bil frá upphafi.. þeas eftir
þróun heilans, eftir að við urðum sjálfmeðvituð.

Það er ekkert leyndarmál að mennirnir hræðast dauðann meira
en nokkuð annað. Enda er að lifa af sterkastu hvöt mannsins.
Er þá ekki eðlilegt að einu spendýr sem vita af dauðanum
(og virkilega geta skilið frá unga aldri að dauðinn kemur
til allra) reyni að koma í veg fyrir það þótt að þýði
sjálfsblekking.
Hvað er það sem öll trúabrögð eiga sameiginlegt?
Líf eftir dauða.

Eitt að lokum. þetta er minn veruleiki, þetta er mín túlkun
á fyrirbæri sem heitir trúabrögð. Vil ekki rífast við
einhvern sem upplifir þetta einhvernveginn öðruvísi.
Ég virði að fólk upplifi lífið á annan hátt og trúir
jafnsterkt og ég trúi ekki á æðri mátt.
já… bara friður.

Ég trúi á þann Guð sem er orka alls. Margur maður horfir á Guð sem persónu, en ég horfi á Guð sem allt sem er, og er ekki.

Peace! :-)

nei þvi eg er ekki heimsku

Ég trúi ekki á guð.
Ég trúi ekki að guð sé ekki til.

Ég lifi hinsvegar lífi mínu út frá þeirri forsendu að guð og allt sem tengist trúarbrögðum yfirleitt hafi enga þýðingu sökum þess hve litlar líkur ég tel á því að guð sé til.

Ég tel því líklegra að guð sé ekki til sökum þess að fyrir mér er það rökréttari niðurstaðan.

Ég er fullkomlega opinn fyrir möguleikanum á að eithvað sé til í alheiminum sem er svo gífurlega stórt, flókið, öðruvísi og magnað að ekkert orð gæti lýst því nema “guð”.

En ég ætla ekki að halda í mér andanum fyrir því.

Fólk hefur alla tíð leitað í trúarlega hluti til að einfalda eigin tilveru, “Til hvers að skilja afhverju þegar þú getur skáldað ástæðuna”. Fólk með lægri en venjulega greindarvísitölu leitar í einfalda hluti og heldur sig frá flóknari hlutum. Greint fólk sem þykist vera trúað er hinsvegar alveg jafn auðskiljanlegt, það leitast eftir einhverju innan trúarsamtakanna sem hentar þeirra hagsmunum, oftast vald hvort sem það er í formi peninga eða valdi yfir múgnum.

Bætt við 18. maí 2009 - 00:05
Við þetta má bæta að fólk vill falla inn í samfélagið. Ef þú fæðist í mjög trúað samfélag sem refsar trúlausum eða rökhugsandi fólki þá eru allar líkur á að þú verðir trúaður til að forðast áreiti.

Nákvæmlega sama er í gangi á Íslandi bara öfugumegin frá, fólk sem er í alvörunni trúað fær að hlusta á skammir, níð og er aðhlátursefni samnemenda í skólum sem dæmi. Fólk aðlagast og opin trúariðkun verður minna áberandi fyrir vikið.

Einnig tel ég, þó ótrúegt megi virðast að á íslandi sé að finna talsvert mikið af greindu fólki þó svo ég miði bara út frá þeim sem ég í raun og veru þekki. Virðist þó sem að kvenfólk á aldrinum 16-20 ára sé ekki eins greint og karlkyns aldrar þeirra, en ég tel þetta falla undir að falla inn í samfélagið líka, þær stelpur sem ég þekki trúa margar á tilvist guðs og virðast margar berjast við að líta út fyrir að vera minna greindar en þær eru í raun og veru. Þær sleppa því hinsvegar að hafa fyrir því að hugsa út í hlutina svona almennt sökum þess að samfélagið virðist ætlast til þess af þeim.

Þetta er bara orðin steypa hjá mér samt, þarf að fara að sofa. :/

Tékkaðu á þessu videoi -> http://www.youtube.com/watch?v=t5SbQMmgx_c&feature=channel

já, ég trúi á Guð

ég hef ekki fundið neina sönnun að það sé til guð nema gamlar bæku s.m koranin biblían O.F.V en mig gæti ekki verið meira sama um hvað aðrir trúa en virði hugmyndir annara

já

Við Guð vinur minn trúum svo sannarlega hvor á annann!
Guð er einhver mesti húmoristi og töffari sem ég hef á ævi minni kinnst og hef ég þó komið víða við!

Ég trúi því að Guð skapaði heiminn með öllu bæði góðu og slæmu. Hann hefur jafnsterkar tilfinningar til alls sköpunarverk síns!

Guð er jafn ástúðlegur og hann er illur, hann veitir okkur ást og þjáningu jöfnum höndum og býður okkur upp á fjölbreitt og skemmtilegt líf með öllum þeim uppákomum sem þeim fylgja.

Sjálfur er ég mjög hlinntur hinu góða í heiminum og kýs að nálgast það í gegnum kærleika Jesú Krists!
Kristur er góður!

Ég viðurkenni að ég er mjög hrifin af æðsta valdhafa og er enginn eins valdamikill fyrir mér en hinn almáttugi Guð!

Þegar ég horfi á ljósið sé ég alltaf guð fyrir mér, þá er ég ekki að tala um efnið sem varpar ljósinu frá sér, heldur ljósið sjálft sem brýtur öll þekkt náttúrulögmál með tilveru sinni!

Guð skapaði okkur í sinni eigin mynd seigir sagan, en ég trúi því jafnframt að hvert okkar sé aðeins brot af mynd Guðs líkt og litirnir sem við sjáum er ljósið brotnar!
Ef okkur tækist nú einhverntímann að sameina brot okkar algerlega væri okkur loksins fært að Þekkja Guð í allri sinni dýrð sem tært ljós.

Guð rokkar!

Er ekki alveg viss.. trúi ekki á svona biblíuguð sem að virðist vera einhver kall uppí geimnum sem að stjórnar gangi heimsins.. held frekar að Guð sé þá eitthvað sem að býr innra með okkur.. eitthvað gott.. sál og samviska.. get samt ekki mögulega trúað því að það sé til einhver einn Guð sem er réttur og allt hitt er kjaftæði.. held að Guð sé frekar andlegur hlutur en eitthvað annað.