Svokallaðir Íslenskir friðarsinnar hafa tekið þátt í þessum áróðri, ekki fyrir ást á Japan, heldur af hatri á USA í áranna rás. Þegar ég heyri um árlega kertafleytingu á Tjörninni sem á að vera til mynningar um fórnarlömb Hirosima þá sammast ég mín og veit að tilgangurinn er allt annar, nefnilega til að hatast við USA. Hvað ætli mörg ættmenna “mótmælenda” hafi haft viðurværi af veru Kananna hér ? Óhjákvæmilega mörg þar sem í langan tíma voru þeir aðal uppspretta erlends gjaldeyris og þar með var og er hræsnin aleger og til skammar.

Hvernig getur sagt þetta? Hefur séð fórnarlömbin í þessum sprengjum? Hvernig geislunin gefur fólki krabbamein og börn fæðast lömuð eða vansköpuð?

Það má endalaust deila um hvort að niðurstaðan á fjölda dauðsfalla hefði verið meiri eða minni ef að Bandaríkjamenn hefðu ekki sent kjarnorkusprengjur á Japan. Eini ákveðni sannleikurinn er sá að fullt af fólki dó og enn þjáist fólk vegna þessara sprenginga, skiptir voðalega litlu máli hverjum það er að kenna…bætir ekki skaðan.

Og já, kertunum er fleytt af samúð fyrir fólkinu sem dó…ekki til að hata Bandaríkjamenn.

Fyrir utan þetta þá skil ég hvað þú ert að tala um.

Af hverju skilur fólk ekki að það er ekki Bandaríkjamönnum að kenna með það sem stjórnmálamennirnir gera?

Ég kannast ekki við að fólk sé hrætt við að mótmæla Bandaríkunum. Það þarf ekkert að vera að einhverju samsæri eins og þú virðist alltaf halda að allt sé. Þegar við mótmælum Bandarísku utanríkisstefnunni þá muntu vita að við séum að því. Þegar kertum er fleytt í minningu um þá sem féllu fyrir kjarnorkusprengjum þá erum við að gera nákvæmlega það og ekkert annað. Sama hversu mikið þú vilt halda að þetta sé samsæri gegn könunum þínum.

Þetta mun aldrei vera réttlætanlegt, hvort sem að Japanir hafi gert eitthvað af sér eða ekki.

Þetta var fólskuleg árás (reyndar eins og stríðið í heild) og skiptir það engu hvort Japanir gerðu öðrum e-ð. Þetta var saklaust fólk og kemur þjóðernið þá engu við.

Hins vegar skil ég að USA hafa verið komnir í smá þrot, þar sem að Japanir virtust vera mjög þrjóskir í að hætta ekki.

Þetta ákvað ég að birta sem hluti af öðrum stærri pósti sem ég skrifaði nýlega.

1: Harry S. Truman.

Forsetinn sem varpaði kjarnorkusprengjum á Hiroshima og Nagasaki og var varaforseti og forseti á meðan verið var að eldsprengja tugi
annarra borga í Japan. Þurfti stjórnin að varpa kjarnorkusprengjum á Nagasaki og Hiroshima? Hérna koma orð Hanson Baldwin sem var
hernaðargreinir New York Times stuttu eftir stríðið:

The enemy, in a military sense, was in a hopeless strategic position by the
time the Potsdam demand for unconditional surrender was made on July 26.
Such then was the situation when we wiped out Hiroshima and Nagasaki.
Need we have done it? No one can, of course, be positive, but the answer is
almost certainly negative.

Hernaðarráðuneytið setti upp nefnd árið 1944 sem kallaðist The United States Strategic Bombing Survey. Þessi nefnd átti að rannsaka
afleiðingar loftárása í stríðinu og tók viðtöl við hundruði japanska borgara og hernaðar leiðtoga eftir að stríðinu lauk. Í skýrslu þeirra eftir
stríðið kom þessi niðurstaða fram:

Based on a detailed investigation of all the facts and supported by the testimony
of the surviving Japanes leaders involved, it is the Surveys opinion that certainly
prior to 31 December 1945, and in all probability prior to 1 November 1945, Japan
would have surrendered even if the atomic bombs had not been dropped, even if
Russia had not entered the war, and even if no invasion had been planned or
contemplated.

Bandaríkjamenn voru búnnir að brjóta leynikóða Japana og voru að lesa leyniskilaboð þeirra. Bandaríkjamenn vissu að japanska stjórnin
var búinn að skipa sendiráðsfulltrúa þeirra í Moskvu að hefja friðarviðræður við Bandamenn. Japanskir leiðtogar voru jafnvel byrjaðir að
tala um uppgjöf ári fyrr og keisarinn sjálfur stakk upp á því í Júní 1945 að það ætti að hugleiða aðra valkosti en að berjast til leiðarloka.

Sagnfræðingurinn Martin Sherwin skrifaði:

Having broken the Japanese code before the war, American Intelligence was able to -
and did - relay this message to the President, but it had no effect whatever on efforts
to bring the war to a conclusion.

Sagnfræðingurinn Howard Zinn skrifaði:

If only the Americans had not insisted on unconditional surrender - that is, if they were
willing to accept one condition to the surrender, that the emperor, a holy figure to the
Japanese, remain in place - the Japanese would have agreed to stop the war.

Að varpa sprengjum á Hiroshima og Nagasaki var óþarfi ef þú horfir á sögunna einungis í ljósi Seinni heimstyrjaldarinnar og þörfina til að
ljúka henni endanlega. Hinsvegar þá ferðu að sjá aðra mynd ef þú skoðar þennan atburð sögunnar í ljósi upphaf kalda stríðsins og þeirri
staðreynd að 8. Ágúst þá áttu Sovétmenn að lýsa yfir stríði gegn Japan og hefja innrás samkvæmt leynilegum áætlunum 90 dögum eftir
að stríðinu lyki í Evrópu.

Sagnfræðingurinn Gar Alperovitz fann eftirfarandi setningu í dagbók í eigu James Forrestal sem var ráðherra fyrir sjóherinn. þar er James
að skrifa um James F. Byrnes þáverandi utanríkissráðherra. Setningin er dagsett 28. Júlí 1945.

… most anxious to get the Japanese affair over with before the Russians got in.

Það skrifaði líka einhver hér að ofan að Truman hafi verið á móti því að varpa sprengjunum. Þetta hef ég aldrei lesið og þó svo að hann eða
einhver annar hafi skrifað það þá efast ég um það. Af hverju varpaði hann þá sprengjunum vitandi það að hægt var að tryggja uppgjöf Japan
ef þeir tryggðu setu Hirohito sem keisara eftir stríðið. Það hefur líka komið í ljós að margir af helstu hershöfðingjum Bandaríkjanna töldu það
óþarfi að varpa sprengjunum, þar á meðal Eiseinhower að eigin sögn.

Eftir stríðið þá hóf Truman stjórnin að sýna Sovétríkin ekki einungis sem efnahagslegan og hernaðarlegan samkeppnisaðila heldur sem
yfirvofandi hættu. Sú hugmyndafræði tók að myndast smám saman að Bandaríkin yrðu að tryggja lýðræði í heiminum til að berjast gegn
hættulegum heimspeki- og stjórnkerfum eins og Kommúnisma og Anarkisma og uppræta það eins og Fasisma hafði verið “upprætt” í Seinni
Heimsstyrjöldinni.

Þetta var hinsvegar hugmyndafræði sem átti sér forvera í fortíð Bandaríkjanna. Eins og Kapítalismi hafði tekið stighækkandi skref frá
svæðisbundnum frjálsmarkaðskerfum til fylkisbundinna frjálsmarkaðskerfum til landsbundinna frjálsmarkaðskerfum til heimshluta-frjáls
markaðskerfum og loks til frjálsmarkarðskerfi til að ráða yfir heiminum þá hafði hugmyndafræðin þróast í takt.

Í upphafi Bandaríkjanna og fyrir upphaf bandaríkjanna var hugmyndafræðin “Manifest destiny.” Guðlegur tilgangur til að réttlæta fjöldamorð
og stuld á landi Indíána. Monroe áætlunin haldið fram á James Monroe árið 1823 til að réttlæta hernaðarlega íhlutun og stjórn á Mið-Ameríku
og Suður-Ameríku löndum. Opin hurð eða “Open door policy” í Asíu til að réttlæta hernaðaríhlutun og hótun og svo framvegis.

Hann sagði að árásinar hefðu verið nauðsynlegar, því þær áttu þátt í því að stríðið lauk, að hans sögn.

Er það eitthvað skrýtið að minnast fólks sem upplifði svona viðbjóðslegan dauðdaga?
Fólkið sem var næst sprengjunni gufaði hreinlega upp!

Annars er það rétt að Japanir ættu auðvitað að viðurkenna mistök sín og játa á sig hryllilega stríðsglæpi sína.

fyrri sprengjan var nauðsynleg til að benda endi á stríðið, alls ekkert að styðja noktun kjarnorku samt sem áður en á þeim tíma var þetta natturlega agætis lausn fyrir bandarikin og jafnvel japani? (spurningarmerki við það þar sem það er ekkert hægt að segja til um hvort fleiri eða færri hefðu dáið án hennar)

En sú síðari var algjörlega tilgangslaus og eingöngu skotið til viðmiðunar við fyrri sprengjuna ennda um aðra tegund að ræða. Það var sprengja sem hefði mátt missa sín og grátlegt að bandaríkin hafi gripið til þessa ráðs til að prufa vopnin sín.

og þessvegna er homblest gott báðum megin

Eins gott að hann sagði af sér, þú talar bara um að það sé ekkert mál þótt að fólk deyi í milljónatölum og að þetta hafi verið réttlætanlegt. Fyrir fólk sem upplifði stríðið voru þetta hræðilegir tímar og engan vegin hægt að réttlæta þetta og það ættu engar þakkir að vera í garð kjarnorkusprenginganna þótt að Japanar hefðu gefist upp eftir þetta.
Það er skrítið að það hafi verið svona lítil athygli á stríðsglæpi Japana reyndar. Reyndar finnst mér ótrúlegt hvernig þeir náðu að rísa úr þessum rústum og byggja upp þetta land eftir stríðið, nú er þeir t.d. ein fremsta iðnaðarþjóð í heimi.

Varnarmálaráðherra Japans er mér líka sammála um það að bananar vaxa á trjám!

Hvort þetta hafi verið nauðsynlegt veit ég ekki og er líklegast ekki hægt að svara já eða nei.

Hins vegar var þetta hryðjuverk og hver sá sem gagnrýnir hryðjuverk fyrir það eitt að vera hryðjuverk getur ekki annað en fordæmt þessar árási

ÞAð voru ótal japanar sem glötuðu lífi þegar að kjarnorkusprengjur bandamanna féllu í Hioshina og Nagaski. Langflestir þeirra voru blásaklausir og ekkert gert af sér.

Að segja að “hugsanlega hefði sovétmenn blandað sér inní og enn fleiri týnt lífi” er einstök fáfræði. Getur þú sagt til um hvað hefði gert með fullri vissu?

Það er EKKERT sem að réttlætir að tortríma saklausum fórnarlömbum. Sama hver gerir það.

Kjarnorkuárásir verða aldrei réttlætanlegar.

Það er ekkert, og þá meina ég EKKERT sem réttlætir morð á óbreyttum borgurum. Hvað sem útrýmingarbúðum, stríðsglæpum eða hriðjuverkum líður þá er EKKERT sem réttlætir morð á óbreyttum borgurum. Ég meina, að senda 2 kjarnorku sprengjur (Vissuði að þetta eru einu kjarnavopnin sem hafa verið notuð í stríði hingað til?) á Hírósíma og Nagasaki er ekkert annað en glæpur gegn mannkyninu og hefði átt að leiða Bandaríkjaforseta fyrir mannréttindadómstólinn í Haag fyrir, en svo var ekki gert.


Og bara svo að ég komi inná það sem þú minntist á með völlinn þá þó svo að völlurinn hefði aldrei komið (sem er ósennilegt sökum mikilvægi staðarinns í seinni heimstirðjöldinni) þá get ég alveg sagt þér það að allir þeir sem unnu fyrir herinn hefði ekki verið atvinnulausir hefði völlurinn aldrei verið byggður.


Takk fyrir.

Já, ég trúi ekki á að Japan sé til!

Það miðast öll stríðsumræða heimsins í dag að sporna gegn notkun á gereyðingarvopnum og þar sérstaklega kjarnorku- og vetnissprengjum og að beiting þeirra eigi aldrei að teljast réttlætanleg. Hvað sem mönnum finnst um þetta eina tilvik þá er það mjög óábyrgt af manni í hans stöðu að segja slíkt opinberlega. Séu menn tilbúnir að viðurkenna að beiting kjarnavopna sé réttlætanleg, geta þeir ekki skrifað upp á að aldrei aftur eigi að beita slíkum vopnum. Þetta mál snýst því um viðhorf hans sem þjóðkjörins leiðtoga, sem stangast á við Japönsku þjóðina sem hingað til hefur, eins og aðrir, alfarið laggst gegn beitingu slíkra vopna. Þetta snýst því augljóslega um miklu meira heldur einhverja pólitíska réttsýni. Hann gerir þetta til að þjóna mikilvægum valdhöfum í hans stétt sem hernaðarmaður, þ.e bandaríska hersins, en þeir frömdu þennan verknað án þess að blikka auga. Sem betur fer lokar Japanska þjóðin ekki augunum og skrifar upp á allt það harðræði sem þeir voru beittir, eins og þjóðverjar hafa gert eftir báðar heimsstyrjaldirnar. Fólkið í Dresden mun t.d. seint fá uppreisn æru.

Af hverju þarftu að fullyrða eitthvað þegar þú veist ekki betur? Allt síðan í stríðslok hafa hávær mótmæli meðal þúsunda kínverskra borgara sem og stjórnvalda þar í landi miðast að því að Japanir viðurkenni grimmdarverk sín í stríðinu. Það eru ekki nema örfá ár síðan (2-3 að ég held) að Japönsk fyrirtæki staðsett í Kína voru áreitt af ævareiðum kínverjum eftir að Japanir höfðu ákveðið að sleppa því að minnast á þessa glæpi í sögubókum sínum. Einnig hafa verið skrifaður fjöldi bóka og fræðirita á vesturlöndum til að vekja athygli heimsbyggðarinnar á þessum málum. Alþjóðleg friðarsamtök hafa síðan lengi hvatt Japana til að bera opinberlega ábyrgð á gjörðum sínum.

LEARN YOUR SHIT!

Hvernig geturðu sagt að allir Íslensksir friðarsnnar séu bara hræsnarar og BNA hatarar? Þú ert einhver illa innrættasti maður sem ég hef komist í tæri við. Vegna þess að menn fengu vinnu hjá bandaríkjamönnum þá má aldrei neinn nokkurntímann gagnrýna neitt sem stjórnvöld þar í landi gera? Kertafleitingin snýst fyrst og fremst um að minnast þess sorgarviðburðar þegar kjarnavopnum var beint gegn saklausu fólki og hefur ekkert að gera með pólitískan áróður. Þetta er gert af húmanískum og pasifískum ástæðum, ekki diplómatískum.

Þú fullyrðir að loftárásir Japana á Sjanghæ hafi verið grimmdarverk, sem er fyllilega rétt, en segir síðan að kjarnorkuárásir bandaríkjamanna á Japan hafi aðeins verið nauðsynleg og nánast einungis pólitísk ákvörðun. Svo segirðu að þeir sem leggjast gegn BÁÐUM árásunum séu hræsnarar?

Með kjarnorkusprengjunni kom raunverulegur möguleiki á sjálfstortímingu mannsins. Beiting þeirra færir heimsbyggina skrefi nær þeim skelfilegu örlögum. Þetta snýst kertafleitingin fyrst og fremst um. Ég vona að þetta svari spurningum manna um hversvegna sé ekki kertafleiting fyrir alla sem deyja í þessum heimi.




Bætt við 11. júlí 2007 - 17:50
Svo er auðvitað fásinna að segja að Sovétmenn hefðu verið valdur af hörmungum fyrir Japani ef kjarnorkunni hefði ekki verið beitt.

Í fyrsta lagi þá réðust þeir aðeins inn í Mansúríu, sem var hertekið svæði Japana og tilheyrir ekkert frekar þeim heldur en Rússum og raunar frekar þeim síðarnefndu miðað við pólítísk tengsl “rauða” Kína við Sovét Rússland.

Í örðu lagi er ekkert sem segir að vegna uppgjafar Japana við BNA hafi sovétríkin ekki getað ráðist inn í Hokkaído. Ástæðan fyrir því að þeir gerðu það ekki var vegna þess að þjóðin var að þrotum komin eftir barráttuna við Þjóðverja. Gleymdu því heldur ekki að BNA og sovét voru fullkomnir bandamenn á þessum tíma. Það er eftir strí sem menn fara að neita því að svo hafi verið.

váá.. þetta er næstum því eins áhugavert og Lögregluofbeldi í Reykjavík greinin.

Enn og aftur frábær grein frá mér, flestir hér geta ekki skilað frá sér eins frábærum greinum eins og ég geri hér reglulega, en það er ekki von þar sem fólk bara ekki að ná eðlilegum þroska núorðið og kenni ég aðallega mataræði þar um en auðvitað líka sundurslitnum fjölskyldum og þess háttar hörmungum…