Dvergurinn róast niður og setur exina sína aftur í slíðrið og segir:þið álfar munuð brenna í helvíti seinna meir! Síðan gengur hann með vini sínum halflinginum niður til að fá sér öl.<br><br>—————
BF1942=[R.A.F.]Pvt]Dr.Die
C&C Renegade=JanTaihwo
Runscape=Jan Taihwo

Ég vil fá Strategy áhugamál!

If you were a genie and a person asked you this wish, “I wish you would not grant me this wish” what would you do?

Hálf-orkurinn rekur upp gól og fleygir sér á hurðina sem brotnar í milljón flísar. Hann rekur upp annað gól ennþá hærra, þar sem ein flísin úr hurðinni lenti beint í tólið á honum. Álfurinn labbar reiðilegur á svip að hálf-orkinum, sem liggur hágrátandi á gólfinu, og horfir með skrítið glit í augunum….<br><br>—-
You know what a diet is don't you? IT'S DIE WITH A “T” THAT'S WHAT IT IS!! - Garfield

Hinn greinilega mjög afbrigðilegi karl reynir að standa upp en getur það ekki þar sem eitthvað stendur ofan á honum. Hann reynir að sjá hvað það er og rennur kalt vatn milli skins og hörunds þegar hann sér það. Úff þetta er risastór hundur. Karlinn ógðslegi slær til hundsins og reynir að komast undan honum en hefði betur látið það ógert því þá byrjar hundurinn að glefsa og bíta í mannin sem engist þarna um í bjargar leysi.
Álfurinn hágvegaði sem rétt áðan fækkaði fæðingar tölu orka heyrir þessi vein og stekkur af stað til að sjá hvað er að gerast. “Humm ég ætti kannski að bjarga kallinum hann gæti launað mér í peningum”. Álfurinn horfir í smá stund á feita kallin sem stóri hundurinn glefsar í en á endanum byrjar hann að kasta galdri sem frystir hundinn og leyfir þannig manninum að sleppa. Konan dökklædda reiðist við þetta og reynir að stinga álfinn en hann er sneggri en hún og hendir henni í jörðina með þeim afleiðingum að konan rotast. Fyrst ætlar fórnarlamb hundsins að ráðast á varnarlausa konuna en álfurinn stoppar hann af og spyr hvorrt hann ætli ekki að launa sér lífsgjöfina. hmm karlinn virðir fyrir sér álfinn og hugsar sér gott til glóðarinar. “hahaha ég tek þennan bara í staðin”. Maðurinn var greinilega vankaður eftir atlöginn við hundinn og blandaðist heimska hans við það ástand sem hann var í svo hann gerði sér ekki grein fyrir að hann var að ráðast á mann sem var minnsta kosti þrefald meiri karl í krapinu en hann. En fyrir einskæra heppni fyrir feita perran og óheppni fyrir álfinn hrasaði álfurinn þegar maðurinn senti sér á hann. Maðurinn hélt niðri álfinum og ætlaði að byrja athafnir sínar þegar það lá við honum að. “hva”. Hundurinn hafði greinilega glefsað af honum tólinn en maðurinn ekki tekið eftir því þar sem hann hafði verið í vímu vegna afbrigðilegra hugsana sinna á dökklæddu konunni. Þegar manninum varð þetta ljóst stóð hann upp og elti hálf-orkan að templeinu í leyt að sömu þjónustu pg hann