Gékk þessi snoppufríði hópur niður götur bæjarins, í leit að verkefni til að svala drápsþorstanum. Eigi höfðu þau gengið lengi þangað til að ungur drengur, að nafni Dama, greip þau & vildi ljá þeim ljúflegt orð í eyra. Minn-Disk fylltist karlmennzku & stóð hvað fremztur þegar litla veimiltítlan hóf að æla útúr sér orðunum. Dama sagði að bærinn hans, Úldnar Hæðir, sé undir árás að illu fornsögulegu kvendi að nafni Úldna. Ég ákvað að skipta mér ekki af karlmennzkustælum Minn-Disk & ætlaði að halda áfram göngu minni til að finna róna til að tuska til, til að svala drápsþorztanum, þegar ég skyndilega heyrði minnst á “Vegleg Borgun”. Ég snéri mér í hið snarasta, & kastaða Minn-Disk frá, tók krakkann upp á öxlunum & hristi hann duglega til, & öskraði um hæl, “Hvað erum við að tala um háa fúlgu, asnakjálki!”. Krakkinn byrjaði að grenja, en náði að kreizta úr sér nokkrum orðum…. “U… u… um.. það bil… 10.000 gu… gull peninga..”. Ég sleppti krakkanum á stéttina & sagði honum til að merkja hvar Úldnu Hæðirnar voru á kortinu, en hann gerði það hikandi. Eftir að hann merkti staðinn inn, dró ég sverðið úr slíðrinu & undirbjó að höggva drenginn herðar niður, en barnapían hún Loft-Í stöðvaði það. Ég lét ekki einusinni hugsa til þess að ráðast á hana þar sem hún var að öðrum kynstofni en ég & einnig kvenkyns. Ég lét mér nægja að kalla hana “Vangefna”.

Er við komum að Úldnu Hæðunum, þá mátti vel merkja að för okkar væri lokið í bili, því við komuna blasti ekki fagur sjón. Einhverskonar mennskur karteflupoki sem kallaðist vízt bæjarstjóri var á höfuðstaðnum í þorpinu að messa yfir sínu fólki. Hann bar nafnið Herra. Léttur. Ég gékk á hans fund og bar til hans spurningu hvernig krani eins og hann gæti hugsanlega borið nafn “Herra. Léttur” & sló hann dálítið á skallann. Hann varð órór & skipaði okkur að yfirgefa híbýli sín, en áður en hann sleppti orðinu var ég kominn með hníf 1,4543 mm frá barkakýlinu á honum & sagði honum að þegja, eða deyja. Hann auðvitað veitti mér leyfi til að reyna fyrir mér að drepa nokkrar skuggaverur. Ég slefaði af skemmtun, aðeins við að heyra orðið “drepa”. Ég hljóp út & drap son hans í þakklætisskyni & óð í átt að Úldnu Hæðunum, en félagar mínir eltu mig úr fjarska…