Fyrir 7 árum tók bróðir minn sem er 2 árum eldri en ég, upp á því að misnota mig kynferðislega.

Þá var ég nýflutt langt frá vinum mínum, og gat því ekki leitað til þeirra, hvað getur 10 ára stelpa gert þegar svona kemur uppá og henni finnst hún standa ein.

Í byrjunn gat hann lítið gert því hundurinn minn sá í gegnum blekkinguna og varði mig með kjafti og klóm, seinna sama ár var hann látinn fara sökum þess að hann var grimmur.

En með tíð og tíma versnaði þetta stöðugt, ég breyttist svo mikið að vinir mínir og ég sjálf varla þekktu mig aftur en vegna þrjóskunnar í Atax er ég að verða sjálfri mér lík á ný.

Þegar ég var nýflutt gat ég ekki hitt Atax jafnoft og ég hafði gert áður, ég gat sjaldan farið til hennar og mamma hennar leyfði henni sjaldan að koma til mín. Ég fór að verða þunglynd og ég hafði ekkert sjálfsálit. Mér fannst það vera mér að kenna að bróðir minn gerði þetta við mig.

Þarna leið hálft ár án þess að ég hitti vini mína en um áramótin hringdi Atax, eftir það hringdi hún á hverjum degi, í heilan mánuð svaraði ég varla og hlustaði ekki einu sinni með hálfu eyranu. En smátt og smátt náði hún sambandi við mig, og ég fór að svara og muna hvað hún sagði.

En þrátt fyrir allt ágerðist misnotkunnin alltaf, ef ég settist í sófa með teppi, eða einhverju álíka, var hann búinn að leggja það yfir mann, viðbjóðurinn var svo mikill að ég fraus gjörsamlega og gat ekkert gert á móti hendinni sem um leið var komin í klofið á mér.

Hann reyndi að fá að sleikja á mér kynfærið en sem betur fer var viðbjóðurinn á því nógu mikill að ég gat sloppið frá því, eins hef ég alltaf verið á móti því þegar stelpur ganga um og kyssa alla að hann reyndi það aldrei.

Seinna reyndi hann að fá mig til þess að snerta á honum tippið og sína mér það en ég lokaði augunum og hljóp í burtu.

Á þessum tíma fór ég að læsa herberginu mínu, alltaf jafnvel ef ég er bara þar að spjalla við vini mína.

Þarna varð ég líka tortryggin á alla stráka og hef því ekki haft almennilegan kærasta því þeir gefast upp á tortryggninni í mér, sem ég hef aldrei losnað við.

Í áttunda bekk var ég við það að brotna niður, og þegar mig dreymdi að hann hefði ætlað að nauðga mér hefði ég kallað á hjálp en hann sagði mér að það væri tilgangslaust því að það heyrði enginn í mér, en þá kom Atax inn og hjálpaði mér.

Í framhaldi af því skrifaði ég henni bréf sem ég lét hana fá með þeim orðum að hún ætti að lesa það áður en ég skipti um skoðun. En nákvæma lýsingu hefur hún aldrei fengið nema hér.

Hún sendi honum sms um það að hann ætti að láta mig vera og að hún vissi þetta allt, en´hann lét ekki segjast.

Ég hef áhyggjur af svo mörgum, t.d. hefur hann gætt stelpu sem mér finnst ég bera ábyrð á þegar ég komst ekki, er hún örugg fyrir honum???

Þar að auki var vinkona mín (ónafngreind, ekki Atax) með honum og sagði mér að hún hefði hætt með honum vegna ágengis, hve mikið gerði hann???

Þegar hún sagði mér þetta ráðlagði ég henni að kæra, og sagðist vitna gegn honum og bauðst til að ráðast á hann og hóta honum kæru en hún sagðist of hrædd um viðbrögð hans til þess að hætta á það, hún hrósaði mér þvílíkt fyrir hugrekki en sagði að hún gæti aldrei gert þetta og hefði ekki þorað að gera það sem ég gerði.

Þarna áttaði ég mig á því að ef ég fyrirfæri mér líkt og ég hafði íhugað, væri ég ekki til staðar til að verja vini mína og ég yrði að stoppa hann.

Ég held að önnur vinkona mín sé með honum núna, er hún örugg???

Saga Atax:

Ég sagði Scvizy frá því um daginn að ég sofnaði í bílnum á leiðinni í sveitina og vaknaði við að hann var með hendina í klofinu á mér, ég ýtti hendinni á honum frá, en hann reyndi áfram, það sem eftir var af bíl- og sveitaferðinni reyndi hann að vera einn með mér, sem ég forðaðist auðvitað. Ég átti erfitt með að sofa á nætunar og gat ekki hætt að hugsa um það hvað hann gæti hafa gert meira á meðan ég svaf.

Ég ákvað að segja frá þegar þetta endurtók sig. Þá gisti ég hjá Scvizy og hann settist hjá mér þegar við vorum að horfa á sjónvarpið. Það voru margir vinir okkar þarna en honum var alveg sama um það og hélt bara áfram. Svo óheppilega vildi til að ég hafði lagst undir teppi því að það var kalt við gluggann sem ég sat undir.

Vinkona mín sem var þarna sagði mér að hann hefði ætlað að setjast hjá henni en hún hefði sagt honum að það væri ekki pláss fyrir hann. Hann varð fúll og settist hjá mér í staðinn. Ef það hefðu ekki verið svona margir þarna, t.d. mamma hans, hefði ég öskrað á hann að láta mig vera en ég þorði það ekki.

Þegar ég (Scvízy) heyrði þetta fannst mér þetta vera mér að kenna. Þegar flestir höfðu farið að fá að sér að borða var ég, hann og vinur hans þau einu sem vorum þarna og ég heyrði að þeir voru að tala um það að þeir myndu aldrei misnota skyldmenni sín. Ég var svo reið að ég á hann ,, Segir hver?" Ég hélt áfram að segja þetta það sem eftir var kvöldsins, að mínu mati var kvöldið ónýtt.

Þegar ég hitti hann næst einann eftir að Atax sagði mér þetta öskkraði ég á hann að láta hana vera og hann neitaði allri sök.

Ég er ákveðin í að einhvern timan mun ég segja frá, þó ég þori því ekki, þetta var vonandi skref í rétta átt, en þegar ég loksins læt verða af því, mun ég vonandi hætta að sjá hann svona oft.

Í hvert sinn sem ég sé hendur hans, mynnist ég þess með skömm að þessar sömu hendur hafa komist í buxurnar mínar og næstum eiðilagt líf mitt og vinkvenna minna sem eitt sinn komu mér í skilning um að sama hvað gerist er lífið þess virði að lifa því.

Kveðjur og von um skilning og góð ráð, Scvízy og Atax.