akkuruat thegar ad dottir min var 5 manada tha settum vid hana inni rum og gafum henni pela thar sem ad hun var liggjandi og hun steinsofnadi eins og skot

Hæ!
Ég gat ekki annað en hlegið þegar ég las þetta um að það væri grimmdarleg aðferð að setja barnið í rúm! Þetta er fáránlegt!
Þótt ég sé enginn sérfræðingur, þá á ég þrjú börn og hef í öll þrjú skiptin sett þau frekar snemma í rimlarúm, svona u.þ.b. 3-5 mánaða og það gekk mjög vel. Ég var alltaf að rugga þeim í vöggunni, en þegar þau komu í rúmið var eins og þau nytu þess að hafa meira pláss og vöknuðu oft þvers og kruss í því.
Mér finnst persónulega að þú ættir að drífa í að skella krílinu í nýja rúmið, og ef það gengur illa að sofna, þá gætir þú prófað að sitja við rúmið fyrstu skiptin og halda í litla, mjúka hendi. Svo smá minnka það, stytta tímann sem þú ert í hvert skipti, jafnvel skreppa fram í millitíðinni og koma aftur, þá lærir barnið að þú kemur alltaf aftur, að það er ekki eitt.
Gangi ykkur vel,
kær kveðja
rebsig.

Sonur minn er 15 mánaða og er alveg einstaklega góður í að sofna á kvöldin. Hann þekkir rútínuna: borða kvöldmat, fara í bað, fá pelann og leika smá og fara svo í rúmið. Ég set hann í rúmið sitt og loka hurðinni og hann er sofnaður eftir smá tíma. Mér fannst þetta hálf grimmdarlegt fyrst en núna kemur þetta sér oft vel. Ég hef heyrt að það stressi börnin að sitja yfir þeim meðan þau sofna, þau eru alltaf að tékka hvort einhver sé á staðnum eða allir farnir. Ég held að rútínan skipti öllu máli og að venja þau á þetta sem fyrst (um leið og nætursvefninn er kominn í fastar skorður). Mundu bara að þú ert ekki að gera barninu þínu neitt illt :) Þau þurfa sinn svefn en einhverra hluta vegna streðast þau á móti þar til þau detta niður af þreytu.
Gangi þér vel!

Cass

Þar sem að dóttir mín vildi aldrei sofa í vöggunni sem að ég fékk lánaða handa henni svaf hún uppí hjá okkur enda veik og grét mikið og það var auðveldara að hugsa um hana uppi í rúmi hjá okkur en þegar hún var ca 3 mámaða fór ég að færa hana í rimlarúmið hennar sem að var mjög gott og með svona fóðri hringinn svo það væsti ekki um hana. Það var svolítið erfitt fyrst. Okkur var sagt að láta hana drekka, setja hana í rúmið, breyða yfir hana, kyssa hana og segja svo skyrt og greinilega góða nótt. Svo var okkur sagt að ef hún færi að gráta sem væri mjög líklegt þá ættum við að fara oft inn til hennar en ekki gefast upp. Þetta var erfitt og við vorum eiginlega búin að gefast upp eftir fyrsta kvöldið en okkur var sagt að halda áfram og við gerðum það. Gráturinn minnkaði með hverju kvöldinu. Fjórðu nóttina fór hún svo bara að sofa og grét ekkert heldur vaknaði eftir smá stund og grét. Ég athugaði með hana og hún fór bara strax aftur að sofa þegar hún sá að ég kæmi alltaf ef hún færi að gráta. Svo flutti ég hana í sitt eigið herbergi þegar hún var eins árs og hún var óörugg fyrsta kvöldið og vaknaði nokkru sinnum til að athuga hvort við kæmum ekki og eftir það líður henni mjög vel og sefur alla nóttina.
Börni eru mjög fljót að venjast og líka fljót að komast upp með mikið.
Ég get ekki sagt að mér finnist það vond meðferð á barni eins og þetta gekk vel hjá okkur.
En fólk verður að meta aðstæður og velja hentugan tíma til að fara útí þessa hluti.
Og fyrir alla muni verið ÞOLINMÓÐ & BLÍÐ því það er það sem að börnin þurfa þegar breytingar eru annars vegar.
Gangi ykkur vel.
Krusindull

Aðferðin í “Mad about you” er sú sama og er mælt með í bókinni “Móðir og barn”. Ég notaði þetta og á meðan á þessu stóð, fannst mér ég vera ofboðslega vond mamma, en ljósmóðirin sem ég var hjá, sannfærði mig um að ég væri að gera rétt. Í dag sé ég að þetta er sennilegasta besta aðferðin.

Þú hefur fengið góð ráð hér að ofan.

En ég vildi segja þér með að lesa fyrir börnin. Ég var alin upp við að láta lesa fyrir mig. Ég sat uppi og sá orðin og myndirnar á meðan mamma eða pabbi las. Þetta leiddi til þess að ég lærði mjög fljótt að lesa. Ég átti alla tíð mjög létt með nám og vil ég rekja það til þess að ég þurfti aldrei að einbeita mér að því að læra að lesa eða skrifa, það kom að sjálfu sér vegna sögulestra foreldra minna.
Þá gat ég frekar einbeitt mér að því að auka orðaforða minn og lesskilning. Las flóknar bækur mjög ung. Svo þegar ég flutti til útlanda þá var auðveldara fyrir mig að læra það tungumál því ég kunni mitt eigið svo vel. Þá varð erlendur orðaforði minn mjög ríkur.

Þessa sömu sögu er að segja um systkini mín sem eru enn í grunnskóla. Þau eru frammúrskarandi nemendur og sömuleiðis þótt þau hafi verið börn þegar við bjuggum í ókunnu landi, þá bjuggu þau yfir ríkari orðaforða en innlendir jafnaldrar þeirra.

Þannig að ég ráðlegg þér og öðrum foreldrum að lesa fyrir börnin sín, það gerir bara gott…

litli frændi minn er að verða 6 mánaða…
Það sem virkar á hann erað gefa honum að drekka.. hann vakir í smá stund svo leggur mar hann bara inni rúm og hann sofnar strax…

En aftur á móti bróðir hans, þegar hann var yngri þá var þetta ekki alveg jafnauðvelt.. mar þurfti svo oft að koma inn til hans og bara láta hann vita að mar væri þarna.. Það verður að gera það við lítil börn, láta þau vita að þau eru ekki ein i heiminum.. við erum alltaf þarna hjá þeim..

Annars fer þetta líka eftir börnunum.. hvernig þeim finnst best að sofna :)

Mín stelpa er 4 mánaða og ég nota bara vona rútínu á hana. Við byrjum á að fara í bað, svo fer hún í náttfötin, fær að drekka og svo legg ég hana í rúmið. Oftast sofnar hún strax og ég sé það þá strax á henni að þannig verði það í kvöld og þá kyssi ég hana bara góða nótt og fer svo fram.

Önnur skipti er hún ekki alveg jafnánægð með þetta og þá tek ég hana bara upp aftur í smá stund (fer samt aldrei út úr herberginu) þangað til hún róast og svo legg ég hana niður aftur. Þá hjálpar líka oft að syngja fyrir hana eða halda í hendina á henni. Það róar hana.

En hún er misjöfn í skapinu alveg eins og ég. Suma daga er ég alveg til í að fara að sofa um klukkan 21 en aðra daga er ég glaðvakandi fram undir morgun. Ég finn það bara á henni hvernig hún er það og það skiptið og svo vinnum við útfrá því. Stundum tekur það langann tíma en stundum bara örstuttan.

Annars held ég að þú ættir bara að velja úr þá aðferð sem þér líst best á. Það koma alltaf einhverjir til með að segja þér að þín aðferð sé ekki sú besta. Þú ert sérfræðingur í þínu barni, þú skalt athuga hvað gengur best fyrir ykkur og halda þig við það. Ekki hlusta of mikið á það sem aðrir segja.

ekki fara eftir sjánvarpsþætti. gerðu frekar eins og þú vilt gera. Ef þú villt vera liggjandi framm eftir öllum nóttum í framtíðinni þá skaltu venja barnið á að liggja hjá þér þar til það sofnar. Barnið lærir fljótt hvernig á að hafa foreldra sína hjá sér. Það er ekki grimdarlegt þegar barn grætur í sínu eigin rúmi. Þetta lærist

Ég vil þakka ykkur öllum fyrir ráðleggingarnar ykkar, þær koma sér vel því allar þessar aðferðir geta verið mjög ruglandi.
Það er nú samt þannig að ég veit ennþá ekki hvaða aðferð sé best. Sonur minn er nefnilega svolítið dintóttur. Hann á erfitt með að drekka sig saddan, þegar mesta renslið er horfið úr brjóstinu og það kemur að feitu mjólkinni þá gefst hann upp :-)og það þýðir ekki að leggja hann aftur á brjóstið hann verður alveg brjálaður. Þannig að hann verður fljótt svangur aftur og þar af leiðandi er erfitt að setja hann inn í rúm til að sofna því hann gæti orðið svangur eftir smá tíma. Annað er það að hann sefur mjög lítið, hann sofnar yfirleitt milli 23-01 og vaknar milli 7-9 eftir því hvað hann sofnar seint. Á daginn sefur hann nokkra 30-60 mín. lúra samtals í u.þ.b. 4 tíma. Ég hef haft reglu á honum frá fæðingu. Hann fer í bað, fær að borða og svo sofnar hann, eeeeenn. Hann vaknar alltaf aftur og vakir í 2-3 tíma og er í svaka stuði.
Einhver sagði mér að tala við Örnu hjúkrunarfræðing á Barnaspítala Hringsins, hún á víst að geta hjálpað eiginlega öllum. Kannski ég geri það bara og viti hvað hún segir.
Hefur einhver reynslu af henni?
Kv. Cinnemon.

ég veit ekki hvort hann er of ungur eða.. en ein stelpa sem ég veit um er 10 mánaða og hún er svæfð með því það er sest með hana í stól og gefin heit mjólk og hún róast við það, svo er bara haldið á henni upp við sig þangað til hún er sofnuð og svo færð í rúmið.

þetta er einmitt tíminn til að venja barnið á að fara sofa sjálft ég veit því ég á tvo og þegar hann var orðinn tveggja þá var það orðið vandamál
en sá yngri hef ég vanið á að sofa alveg sjálfur og það er alveg sjálfsagt fyrir hann eiginlega truflar það hann ef ég er að reyna að rugga honum í svefn eða halda á honum eikkað bara? hann þarf frið til að fara að sofa sjálfur:)

systir mín gerði það ógáfulegasta að venja krakkana á að sofa frammi eða þá að mar þyrfti að fara með þeim inn og leggjast með þeim,þá náttla sofnaði mar líka.. mér finnst bara langt sniðugusta að venja krakkan á að sofna í rimlarúmi sem fljótast og ekkert vera neitt að breyta um það neitt fyrr en þeir eru komnir með aldur á annað… =)

Best er bara að kaupa eyrnatappa og harka þetta af sér. Börn sem eru með sér þarfir þegar kemur að svæfingaraðferðum eru óþolandi. Það er ótækt að foreldrar séu að koma sér upp einhverjum leyni-ritúölum til að svæfa börnin sín. Verst er þegar skilja þarf eftir margra síðna handbók um það hvernig svæfa eigi barnið fyrir ólánsamar barnapíur. Ég vorkenni foreldrum sem eru úttaugaðir að reyna að svæfa barnið, læðast um á sínu eigin heimili og biðja til guðs að engin komi í heimsókn og VEKJI litla harðstjórann.
NEI best er að harka af sér, skilja barnið eftir í rimlarúminu þó að það gráti, stilla bara sjónvarpið aðeins hærra og bíða eftir að barnið örmagnist og sofni.

svefnlyf eru málið