Svartir, seyðandi lokkar,
svipgott andlit.
Fjallsterkir, fínmótaðir fótleggir,
fegurð frábrugðin öllu öðru,
en augum tóm.

Grætur fráfall gamals kunningja
í bland við sannfærandi sorgargrettu andlits þíns
fyrir framan saklaust andlit forstjórans,
en hugsar; “fæ ég frí á mánudegi?”

Þú hefur alltaf skoðun, en þér stendur á sama.
Öll að utan, hol að innan.


————————————————-

Svo læt ég þessa einstaklega klöfalegu mynd af sjálfum mér fylgja…ekki spyrja af hverju. Óska eftir einlægu áliti.