Þetta er ekkert öðruvísi en í íslensku. Málið er bara að fólk er vant að skrifa þetta í einu orði. Hefðum við vanist því væri ekkert að því.
Ég tek sem dæmi boðhátt sem er ekkert nema samruni sagnar og annararpersónu persónufornafns í eintölu (komdu= kom+þú, hefurðu= hefur+þú). Boðháttur er bara til í eintölu, sem er nokkuð skrítið, því við segjum að sama skapi komiði (ekki komið þið) og hafiði (ekki hafið þið).
Málið er bara hvað menn eru vandir á og hvað ekki.
Bætt við 22. apríl 2007 - 21:48
Plús það að forsetningarliðir eru nánast annar orðflokkur. Þeir eru oftast hálfgerð atviksorð en þeir eru svo margbreytilegir að ekki er hægt að fá einhverja reglu á þá.
Og vinsamlegast komdu með eitthvað annað svar að íslenskan sé svo sérstök og því verði að halda.
Þeir sem þekkja fortíðina og skilja nútímann eru öðrum hæfari til að skapa framtíðina.