Vá Feanor þú hefur komist aftur inn í Moría.

En ég kynntist verkum Tolkien því að pabbi minn þekkti manninn sem þýddi ljóðin í Hringadróttinssögu. Og hann gaf okkur allar þrjár bækurnar.
Við vorum búin að eiga þær í nokkur ár en ég las þær aldrei þar til fyrsta myndin kom. Þá byrjaði ég að lesa hringadróttinssögu til að vita hvernig næsta mynd yrði. Seinna keypti ég mér svo Silmerilinn og Hobbitann og las þær. Og núna er ég nýbúinn að kaupa Unfinished Tales og Histories of Middle earth 1 og 2.

Heh… þurfti einhvern tíma að lesa Hobbitann í flugferðaráfanga í Ensku í grunnskóla, og voru það fyrstu kynni mín af ritum Tolkiens. Stuttu síðar fékk ég Hringadróttinssögu í jólagjöf og hef nú lesið hana í gegn nokkrum sinnum, auk Hobbitans og “The Silmarillion”. Eins og stendur er ég að krafsa mig í gegnum “Unfinished Tales”.

Ég kynntist þessu daginn eftir frumsýningu 1stu myndarinnar…pabbi minn og bróðir voru að fara á hana í bíó og ég hafði aldrei heyrt um Hringadróttinsögu áður en ég sé alls ekki eftir því að hafa farið í bíó þennan dag því eftir þetta hef ég lesið bækurnar og hobbitan og silmerlinn og læti sko!!:D

Ég sá fyrstu myndina þegar hún kom út, fannst hún bara svona lala þekkti þá ekkert til verka Tolkiens, en svo í 10. bekk í grunnskóla fór ég í auka ensku fyrir lengra komna og þá áttum við að lesa bók númer tvö, og hef ég nuna lesið þær allar núna og er þetta eitt af uppáhaldsverkum mínum… :D

Hmm…ég las Hobbitann áður en myndin kom út…svo kom myndin út og ég byrjaði að lesa fyrstu bókina, en mér fannst hún svo langdregin að ég hætti að lesa hana. Ætla að reyna aftur eftir einhver ár…

Tolkien varð fyrst á vegi mínum fyrir nokkrum árum, 1998 minnir mig. Þá sá ég fyrst veggspjald sem gamall vinur minni átti, en á því var mynd af Gandalfi og nokkrum hobbitum. Ég var nú ekki á leiðinni að setja mig inn í þennan heim og skildi ekki í því af hverju þessir litlu karlar væru svona loðnir á fótunum. Ég vissi af bókum Tolkiens í nokkur ár en það var ekki fyrr en FOTR kom í bíó að ég opnaði huga minn fyrir Tolkien. Það var svo ekki fyrr en eftir að ég sá aðra myndina að ég fékk virkilegan áhuga og eftir það las ég Hringadróttins sögu, Hobbitann og Silmerillann. Síðan á ég líka bækur með ljóðum og myndum eftir verkum Tolkiens og nú fyrir stuttu keypti ég Unfinished Tales sem stendur til að lesa bráðlega.

Ég ætlaði að byrja að lesa LOTR áður en myndin kom en fannst hún of langdregin og erfið í byrjun þannig að ég hætti. Svo kom fyrsta myndin og eftir það þá ákvað ég að byrja aftur og ekki hætta í þetta skiptið og nú er ég búinn að lesa þær það oft að ég kann þær nokkuð vegign utanað ásamt Hobbit<num og Silmerillnum svo á ég en er ekki byrjaður á unfinished tailes og Treson of Isenguard.

Ég fékk minn áhuga eftir brennandi áhuga á að kafa enn dýpra í myndirnar. Ég vildi fá skýringar á öllu.
Nú á ég Föruneyti Hringsins og Tveggja turna tal (og hinar koma með aurunum), en ég hef lesið allar LOTR, silmerilinn og hobbitann.

Ég fékk Hobbtan í jólagjöf þegar ég var 11 ára. Ég spændi bókina upp á fimm náttum og fór að gráta á eftir því mér fannst svo leiðinlegt á Þórinn og hinir dvergarnir höfðu dáið og svo var ég leiður yfir því að hafa verið búinn að lesa bestu bók í heimi og hún myndi aldrei vera jafn skemmtileg og spennandi aftur :þ

ég las allar baekurnar eftir ad eg var ad passa litla frænda minn sem kom med teiknimyndina og vid horfðum á hana

Hmmm já, það er löng saga…

Þegar ég var svona 11-12 ára, gaf einhver frænkan mér Hobbitann í jólagjöf (í gömlu þýðingunni - já, það var í þá daga). Ég hafði aldrei heyrt á Tolkien minnst þá, en ég las þessa bók og varð alveg stórhrifin. :) Svo einhverjum árum síðar komst ég að því að það var til meira um þennan sama heim eftir þennan sama höfund. Þegar ég var 12 ára (1980) var svo Lord of the Rings teiknimyndin sýnd í bíó (ég þorði reyndar ekki að sjá hana þá, en sá hana svo seinna í sjónvarpinu árið 1994). Svo komu teiknimyndabækurnar sem ég var eitthvað að glugga í í laumi…
Hinsvegar las ég ekki bækurnar sjálfar fyrr en 1989, þegar ég var 20 ára. Mig hafði alltaf langað til að lesa þær fyrr, en þær voru ekki enn komnar út á íslensku og ég var ekki orðin eins vön að lesa bækur á ensku og ég er í dag, þannig að þetta var erfið staða… Á endanum tók ég mig til og píndi mig í gegnum allar þrjár bækurnar, og það var ERFITT! En - þess virði. :)
Síðan þegar þær komu út á íslensku 1993-1995, las ég þær aftur í gegn.
En svo las ég þær ekkert aftur fyrr en myndirnar komu. Og myndirnar voru svo vel gerðar að mínu mati (ég hafði alltaf verið að vonast eftir að LOTR yrði kvikmynduð einhvern tímann), að ég fór aftur á ný að sökkva mér niður í bækurnar. Og ég er alltaf að verða meiri og meiri LOTR nörd, hehe…
Núna, fyrir utan að hafa lesið allar þrjár LOTR bækurnar, hef ég lesið Hobbitann (aftur, bæði á ensku og í nýju þýðingunni), og svo Silmarillion á íslensku (er ekki ennþá búin að lesa hana á ensku). Sú síðastnefnda er satt að segja algjört torf að mínu mati, heillaði mig ekkert gífurlega við fyrsta lestur - þarf að fara að lesa hana aftur. Ég hef heldur aldrei verið neitt sérstakt álfafrík (er meira fyrir hobbitana og mennina).
Svo er ég búin að fá mér The Letters of JRR Tolkien, sem stendur til að lesa fljótlega.
Svo er Unfinished Tales og allt það dót á listanum. ;)

PS: Ég gleymdi Farmer Giles of Ham (Gvendur bóndi á Svínafelli)! Hún er góð. :D

Bíómyndirnar komu þessu öllu af stað. Ég hafði aldrei heirt neitt um bækurnar fyrr en ég sá myndirnar. Þessar myndir heilluðu mig alveg upp úr skónum :D

Frændi minn hafði brennandi áhuga á öllu sem viðkemur nördalegum viðfangsefnum eins og hlutverkaleikjum, tindátum og Hringadróttinssögu. Ég kynntist því sögunni fyrst í hans ranni. Ég man ekki hvenær ég las Hobbitann fyrst, en ég man samt eftir tilfinningunni. Ég held að ég hafi lesið hann í annarri útgáfunni, þessari sem kom rétt á undan íslensku þýingunni á Hringadróttinsögu sjálfri, sem er alveg endalaust flott myndskreytt. Ætli ég hafi ekki verið svona í fimmtabekk. Þá var ég bölvuð bókasafnsrotta og bókasafnskonan benti mér á þegar hvert bindið á fætur öðru í íslensku útgáfunni á Hringadróttinssögu kom út eftir að ég hafði lesið Hobbitann í sjöunda skiptið. Ég las aftan á bækunar lýsingar á sögunni og var ekkert sérstaklega hrifinn; þetta minnti mig á lýsinguna aftan á bókunum af Ísfólkinu eða eitthvað.

Ég man ekki afhverju, en á endanum las ég samt þessar bækur (enda hakkaði ég óþreyjufullur í mig allt lesmál á þessum tíma og hef því væntalega ekki staðist freistinguna). Tilfinningin við að lesa söguna stendur mér enn ljóslifandi fyrir hugskotssjónum lauslega tengt fáeinum stöðum og atburðum sem gætu hafa gerst á meðan ég las söguna. Ég held að ég hafi setið í grænum sófa í skólanum mínum þegar einn bekkjarfélagi minn fór eitthvað að spyrja hvað ég var að lesa. Ég man að ég var með í höndunum annað bindið, Tveggjaturnatal, og þetta var í stofunni sem ég var í sjöunda bekk. Ég hef því verið tólf ára.

Eins og berlega sést á þessari lýsingu þá er ég með hræðilegt minni.

Þetta er kannski dálítið pathetic hjá mér en þetta kviknaði útaf myndunum:$
En núna hef ég lesið Allar 3 Hringadróttinssögurnar, Hobbitann og Silmerillinn!


Takk fyrir mig!

ja… þegar ég var lítil og þrjósk (hvor tveggja stendur því miður enn yfir), þá var ég Harry Potter fan… dauðans… LOTR kom á sama tíma og Harry Potter myndin, og vel gengni hennar var betri en Harry potter… Tókst samt systur minni að draga mig með á þessa mynd… Ég varð heilluð! Þetta var meistaraverk! En þrjóskan… sagði ég nú samt að þetta hefði verið leiðinleg mynd…

Ári áður hafði ég nefninlega verið að reyna að lesa Hobbitann, þvílík bók.. .hundleiðinleg! Minnti mig helst á bekkjarleikrit þegar ég var 8 ára um álfa sem gerðu ekkrt annað en að sofa, borða og baða sig… og þannig gekk leikritið áfram í hálftíma.

Ár leið og önnur myndin kom út… oh jæja, ég fer bara með og fór með systur minni aftur á myndina. Þetta er meistaraverk! Hundrað sinnum betri, ef ekki þúsund sinnum betri en síðasta myndin.. söguþráðurinn og bara allt. Ég féll fyrir þessu og þegar ég kom heim, klukkan farin að ganga tólf, ruddist ég inn í herbergi systur minnar og náði í fyrsta bindið og byrjaði að lesa… Fimm dögum síðar var ég búin með allar bækurnar þrjár og byrjaði að lesa þær aftur, afturábak…

Hringadróttinssögu kynntist ég ca. 10 ára gömul í gegn um myndasögubækur sem eldri bræður mínir áttu… en verkum Tolkiens í heildina kynntist ég fyrst 8-9 ára, þegar að kennarinn minn las Hobbitann upphátt fyrir bekkinn í nestistímum :)

Sá fyrstu myndina og fannst hún snilld. Skoðaði mig um á netinu um upplýsingar og svoleiðis rugl og svo sá ég hinar tvær seinni og las þá hobbitann. Er núna hálfnaður með Silmerillinn…

er eg las Hobbitann

mig minnir að ég hafi séð fyrstu myndina og varð heillaður svo ég las hobbitann, tveggja turna tal og hilmir snýr heim áður en næsta mynd kom út…hef ekki ýtt mér útí silmerillinn

ég fékk lotr 1 bókina í afmælisgjöf í október og sá svo myndina og fannst hún geðveik. fékk svo hobbitan í jólagjöf. lasa hana fannst hún besta bók sem ég hef lesið og las svo eitt. fékk svo 2 og svo 3. búinn að lesa alla

Veistu ég er ekki viss, þegar ég byrjaði í skólanum sagði ensku kennarinn við mig að hún vildi að ég findi mér eitthvað að lesa síðan mundi hún redda mér bækunum sem ég vildi. síðan valdi ég bara Tolkien.