Já, sæll góurinn<br><br>—————————————————————————————————————————————————————————————— “*… Það heyrðist frýs að baki þeim. Þau litu við og sáu Vikarleiða klifjaðansprettil upp hlíðina. Það var hálfundarlegt að sjá Kírínska skeppnu í Hersíu en Röskvi bjóst við að það yrði æ algengara eftir því sem samskipti þjóðanna ykust. Og það var svosem ekkert undarlegri sjón en Vikar, hverblettur á líkama hans þakinn húðflúri og efst trjóndi makki af marglitu hári. Hann var yfirleitt ber að ofan en að þessu sinni í heklu til varnar gegn haustvindinum. Hann lyfti glófaklæddri hendi í kveðjuskyni og Deplir gelti. Hundurinn var vitanlega með honum. Þar sem annar fór var hinn líka.
Röskvi brosti til Líönnu. ”Og ég get ekki sagt að ég sé sáttur við ferðafélagann sem þú velur þér.“
”Hún verður öruggari með mér en nokkrum öðrum,“ sagði Vikar og sló hann í öxlina. ”Auk þess hefur mér sýnst hún geti allveg séð um sig sjálf.“ Hann snéri sér að Líönnu. ”Ertu tilbúin að fara?“ *”
–B*sky 3. hluti 3. bók bls. 164-165–

Virðingarfyllst; Whist

Hvers vegna fannst mer eins og að betis litli hafi verið að ræna nokkrum stigum þarna?

;D<br><br>—————————-
<b><i>“Ash nazg durbatulûk, ash nazg gimbatul, ash nazg thrakatulûk agh burzum-ishi krimpatul.”</b></i