Siðmennt, Húmonistar og vantrú.is
Núna dansa þeir af gleði og marsera sína sigurgöngu eftir að hafa loksins áorkað því að gera presta brotræka úr skólum. Tugi greina eftir misgáfaða einstaklinga frá Siðmennt og vantru.is hafa verið á síðum blaða okkar svo árum skiptir og básúna þeir þvílíku óréttlæti börnum Íslands eru beitt í formi sálgæslu af völdum presta. Ekki eru menntaðir sál og geðlæknar að bjóða þjónustu sína frítt í skólum ef kreppir í skóinn.

Vísindin leysa allt segja Húmonistar, Siðmennt og vantru.is.

Kjaftæði.

Adolf Hitler byggði sína helstefnu á lögmálum vísindana. Titanic var byggt og sögðu vísindamennirnir ekki einu sinni Guð gæti sökkt því.

Ríki, sem á þessum tímum kynþáttamengunar helgar sig ræktun bestu eiginleika kynþáttarins, mun brátt verða herra jarðarinnar.
Adolf Hitler, Mein Kamp

Hér er dæmi þegar vísindamenn gengu lausum hala og ákváðu hvað væri best fyrir okkur, við eigum að treysta þeim fyrir okkar bestu velferð og hafna trú og Guði alfarið.

Mannkynbótafélagið í Englandi hafði farið í felur. Ársskýrsla félagsins frá 1945 fræðir okkur á því að beinum áróðri verði hætt, en þess í stað skuli tengdar stofnanir og félög vinna að hugarfarsbreytingu þings og þjóðar. Frá þessu augnabliki varð kynbótafélagið falið afl sem stjórnaði áróðri annarra.

Dr. C. P. Blacker, heiðursritari Mannkynbótafélagsins, lagði til 1957 að starfsemin yrði enn betur falin og leyni-mannkynbætur (crypto-Eugenics) tækju við svo markmiðum félagsins mætti ná með áróðri og peningastreymi sem enginn vissi hvaðan kæmi.

Geldingar og morð í nasistaríkinu voru fólki í fersku minni og mannkynbætur og erfðafræði höfðu slæmt orð á sér. Því var þessi stefnubreyting tekin upp 1960 og nýjar áætlanir settar í fullan gang. Með þessu móti tókst að ná góðum árangri og mörg mannkynbótafélög blómstra í dag.

Nokkrir þekktir armar kolkrabbans eru: The Marie Stopes Memorial Foundation, sem er útibú af Mannkynbótafélaginu og fjármagnað af því; Family Planning Association og International Planned Parenthood Foundation, sem njóta ríflegra fjárframlaga frá Mannkynbótafélaginu; Voluntary Sterilisation Association (félag um frjálsar geldingar) var stjórnað frá sama heimilisfangi og Mannkynbótafélaginu; og Galtan Foundation.

Þegar fyrrnefndur C.P. Blacker var stjórnarformaður Mannkynbótafélagsins, tók hann þátt í störfum nefndar sem rannsakaði hryðjuverk lækna í Þýskalandi Hitlers. Hann komst að þeirri niðurstöðu að þótt tilraunir þeirra á lifandi fólki hefðu ekki skilað neinum vísindalegum árangri og aðferðirnar hefðu verið óheppilegar, þá hafi líknarmorð á geðsjúklingum verið réttlætanleg.

Árið 1951 hélt hann ræðu í Mannkynbótafélaginu þar sem eftirfarandi þrjú málefni í sambandi við Þýskaland voru tekin til umfjöllunar

1.Geldingar samkvæmt lögunum frá 1934.
2.Líknarmorð á varanlega geðsjúkum og öðrum ámóta bækluðum.
3.Tilraunir á lifandi fólki til að finna upp ódýra aðferð við fjöldageldingar.
Hann viðurkenndi að hann væri ánægður með löglegar geldingar og lögin hefðu verið sanngjörn, nema þegar geldingarnar voru gerðar af kynþáttaástæðum. Um morð á geðsjúklingum hafði hann eftirfarandi að segja:

… þetta fólk var líknsamlega drepið. Hugmyndin um líknarmorð er ekki óþekkt í þessu landi; sjálfstætt félag starfar meira að segja … til að æskja þeirra.

vegar fordæmir hann tilraunir á lifandi fólki og gefur þrjár ástæður:

a.Það var ekki nauðsynlegt að nota fólk. Tilraunir með dýr hefðu komið að sama gagni.
b.Enginn vísindalegur árangur af nokkru tagi er skráður; og það er trú mín, að þótt meiri tími hefði gefist, sé ekki líklegt að nokkur hefði náðst.
c.Höfuðmarkmið tilraunanna, að finna ódýra aðferð til að framkvæma fjöldageldingar, mistókst.
Ef við skoðum þessar fordæmingar nánar er auðvelt að sjá að ef ódýr aðferð við fjöldageldingar hefði fundist, þá hefði aðeins verið hægt að gagnrýna tilraunirnar á fyrsta atriðinu. Þessar vangaveltur sýna einnig glöggt, að Blacker telur það æskilegt framlag vísindanna að finna ódýra aðferð við fjöldageldingar. Hvar og við hvaða aðstæður á að nota svo dásamlega uppgötvun?

Geldingar og líknarmorð eru predikuð í dag undir ýmsu yfirvarpi. Líkt og T4 morðnefndin fór í felur eftir stríð og skaut seinna upp kollinum á félagaskrám Alþjóða geðheilsusambandsins, hafa hagsmunir og áhugamál merkisbera dauðans farið eftir ýmsum krókaleiðum.

Glasabörn og gervifrjóvganir eru að verða daglegt brauð, og greinar í blöðum um hvernig hægt verður að stjórna hæfileikum og líkamsbyggingu fóstra eru mjög algengar. Framtíðarsýnin er eitthvað á þá leið, að konur hætti að ganga með börn (“hví ætti kona í nútíma þjóðfélagi að leggja þetta á sig frekar en karlmaðurinn”), en gervifrjóvganir og kassar komi í staðinn; sérfræðingar stjórni síðan, annað hvort samkvæmt beiðni foreldra eða kröfu stjórnvalda (“við megum ekki dragast aftur úr öðrum þjóðum”), hvort börnin verða t.d. íþróttamenn, vísindamenn eða listamenn.

Árið 1970 kom saman á Ítalíu hópar vísindamanna (vandlega valinn hópur bölsýnismanna)—svokallaður “Rómar-klúbbur”—sem fjálglega lýsti því yfir, að allar auðlindir jarðarinnar væru á þrotum. Dauði og djöfull eftir 20–30 ár. Þetta fagnaðarerindi var rækilega auglýst á Vesturlöndum (þar sem fólksfjölgun var svo til engin fyrir) og fjöldi fólks ákvað að geta ekki fleiri börn í þennan vonlausa heim. Þessi hræðslupólitík, hvernig sem á henni stóð, var vatn á myllu geldingasinna og dauðahreyfinganna almennt. Geldingar eru nú t.d. hluti fjölskylduáætlanna í Bretlandi (Planned Parenthood Programme).

“Ef við höfum ekki stjórn á fæðingum,” sagði Malthus, “þá verðum við matarlaus.” Og í dag er hrópað: “Ef við drögum ekki úr fæðingum, verður hvergi hægt að standa.” Lagið er hið sama, aðeins orðin hafa breyst. Samt gætu allir jarðarbúar flutt til Rússlands, þar sem þeir hefðu tvöfalt rými á við Englendinga í dag, eða til Bandaríkjanna, þar sem þeir hefðu sama rými og Bretar hafa (Englendingar eru 50 milljónir og búa á 50.000 fermílum—jarðarbúar eru röskir 4 milljarðar og Rússland er 8 milljón fermílur og Bandaríkin 4 milljónir).

Líknarmorð eru aftur að koma upp á yfirborðið og nú sem mannúðarhreyfing sem berst fyrir rétti einstaklingsins til að “deyja með virðingu” (“Death with Dignity”). Það á að vera réttur ólæknandi sjúklinga að láta drepa sig, óski þeir þess sjálfir, og ef sjúklingarnir eru andlega ósjálfbjarga, geti ættingjar krafist þess. Enn á ný sjáum við spjótum beint að geðsjúklingum og fyrstu skrefin í átt til skilyrðislausra “líknarmorða” stigin.

Merkisberar dauðans eru greinilega í sókn. Time magazine, sem venjulega speglar málstað þeirra (með grímu hlutleysis) birti langa grein um líknarmorð 11. apríl 1983. Það bendir til að stórsókn sé í uppsiglingu. Í þessari grein kemur fram sú einkennilega hugmynd, að helst sé réttlætanlegt að halda ólæknandi fólki á lífi, ef hægt er að nota líffærin úr því: þ.e. andandi líffærabanki þar sem lífið er slökkt eftir að búið er að tína nothæf líffæri út fólki.

Um árabil hafa starfað í Bretlandi samtök er nefnast EXIT og berjast fyrir rétti fólks til að fremja sjálfsmorð. Þau hafa gengið svo langt að gefa út kennslubók í sjálfsmorðum. Nú er það frekar einfalt og fljótlegt að fremja sjálfsmorð ef viljinn er fyrir hendi og því ætti að vera ljóst að kjarni þessara samtaka er skipaður fólki sem vinnur að þessari hugsjón fyrir aðra. Annars væru engin samtök fyrir hendi—aðeins lík. Þetta er sama sjálfheldan og t.d. stjórnleysingjar lenda í þegar þeir vilja stofna sterk samtök um málstaðinn (sterk samtök og stjórnleysi eru gagnstæðir pólar).

Um árabil hafa starfað í Bretlandi samtök er nefnast EXIT og berjast fyrir rétti fólks til að fremja sjálfsmorð. Þau hafa gengið svo langt að gefa út kennslubók í sjálfsmorðum. Nú er það frekar einfalt og fljótlegt að fremja sjálfsmorð ef viljinn er fyrir hendi og því ætti að vera ljóst að kjarni þessara samtaka er skipaður fólki sem vinnur að þessari hugsjón fyrir aðra. Annars væru engin samtök fyrir hendi—aðeins lík. Þetta er sama sjálfheldan og t.d. stjórnleysingjar lenda í þegar þeir vilja stofna sterk samtök um málstaðinn (sterk samtök og stjórnleysi eru gagnstæðir pólar).

Það sem gerir þennan áróður hættulegan er að það leynist í honum sannleikskorn sem fær fólk til að ljá honum málstað. En við verðum ætíð að hafa í huga hvaða fólk stendur í bakgrunninum og hvert það vill stefna. Það er nógu snjallt að berjast t.d. fyrir fóstureyðingum í sérstökum tilfellum og aðeins á fyrstu 8 vikum meðgöngutímans og enda í frjálsum fóstureyðingum upp að 28 vikum fyrir alla. Eða að berjast fyrir að einstaklingurinn fái að deyja þegar hann vill og enda í fjöldamorðum á “ónothæfum mathákum.”

Hér er ekki verið að leggja mat á hvort halda skuli tæknilega dánu fólki á lífi um allan aldur, heldur varað við augljósum og sögulegum hættum sem flestir virðast hafa gleymt.

Fóstureyðingar eru viðkvæmt mál. Það er vel skiljanlegt að 14–15 ára börn kæri sig ekki um eða hafi möguleika á að ala upp börn. Benda mætti á margar aðrar knýjandi aðstæður og auðvitað ræður hver kona sínum líkama. En hvað er að gerast þegar smáríki á borð við Danmörk eyðir sem svarar íbúafjölda Íslands—220.000 fóstrum—á aðeins 9 árum? I Danmörku og Svíþjóð er byrjað að tala um að börn sem fæðast séu stálheppin! Hvað þjóðfélagsaðstæður í þessum löndum kalla á slíkar aðgerðir? Ekki er það hungur eða offjölgun.

Önnur sönnun fyrir nærveru merkisbera dauðans í Svíþjóð birtist í markvissum árásum á fjölskyldueininguna. Það er augljóst hvaðan blæs þegar farið er að ræða í fullri alvöru um að leyfa sifjaspell (blóðskömm) og að 14 ára telpur geti fengið fóstureyðingar án vitundar foreldra. Þegar þetta er skrifað (1983) hefur sænska ríkið tekið að sér að ala upp um 25.000 börn sem fóstrur kerfisins eru taldar hæfari að koma á legg en foreldrarnir. Það gefur vott um hve víðtækt þetta starf er, að í Danmörku er þessi tala aðeins 1500 börn.

Ef einhver hefur áhuga á að rekja nákvæmlega hvað er að gerast í Svíþjóð eða hvaða landi sem er, þá er best að byrja á að staðsetja eftirtalin félög:

1.Geðheilsufélag
2.Mannkynbótafélag
3.Félag um frjálsar geldingar
4.Félag um frjáls líknarmorð
5.Samtök um fóstureyðingar
Ef félagaskrár og nefndir þessara samtaka eru grannt skoðaðar, kemur á daginn að:

1.Mörg nöfn er að finna í mörgum félögum í senn.
2.Hátt prósentuhlutfall þeirra sem falla undir 3., 4. og 5 kemur frá 1. og 2.
3.Öll félögin reka stöðugan áróður af sama stofni, sem myndar eina heild.
Sjáum hvernig þetta leit út í Bretlandi fyrir 12 árum. Félag um breytingar á lögum um fóstureyðingar (Abortion Law Reform Association) var stjórnað af:

Prófessor Glanville Willimas: Félagi í Mannkynbótafélaginu, breska geðheilsusambandinu, í stjórn félags um líknarmorð og í stjórn nefndar sem barðist fyrir auknum getnaðarvörnum (Birth Control Campaign)

Sir Julian Huxley: Félagi í Mannkynbótafélaginu, geðheilsu sambandinu og félagi um líknarmorð.

Stocks barónessa: Félagi í geðheilsusambandinu, fyrirlesari hjá Galton stofnuninni (útibú Mannkynbótafélagsins) í stjórn Birth Control Campaign.

Dr. Eliot Slater: Félagi í Mannkynbótafélaginu—og mörgum öðrum.

Á þennan hátt er hægt að rekja upp öll félögin og finna ákveðinn kjarna. En þá er einni spurningu ósvarað: Hvaða aðilar hafa verið að fjármagna þessar einkennilegu hugsjónir og hvers vegna? Eru prófessorarnir kannski aðeins verkfæri annarra? Spurningar af þessu tagi gætu orðið tilefni frekari rannsókna og annarrar bókar. Við höfum þegar séð tengsl bankastjóra Englandsbanka við geðheilsu og mannkynbætur. Er hægt að rannsaka þessa hlið málsins frekar? Getur verið að bankakerfinu nægi ekki að halda peningalegu kverkataki á þjóðum heims? Hér er aðeins verið að velta vöngum.

Rockefeller
John D. Rockefeller (1839–1937) vann það mikla afrek að verða fyrsti Bandaríkjamaðurinn sem sankaði að sér eitt þúsund milljón dölum. Hann sagði einnig, að líkt og hæfileikinn til að skapa ódauðleg listaverk á hljóðfæri eða blað, þá væri hæfileikinn til að græða peninga gjöf frá Guði. Í bókinni The Leipzig Connection er viðskiptaferli Rockefellers lýst þannig:

Eins og hvert skólabarn vissi hér áður fyrr, þá byggði Rockefeller upp einn stærsta einokunarhring allra tíma. Hann hóf olíuviðskipti 1863 og 1880 stjórnaði hann 95% olíuframleiðslu landsins … Hann vann skemmdaverk hjá samkeppnisaðilum, réði njósnara til að starfa við fyrirtæki óvina sinna og útilokaði óháða framleiðendur með vandlega úthugsuðum leynisamningum. Árið 1910, þegar hægt var að kaupa bjórglas fyrir 1 cent (1/100 úr dollar) og brauð oft fyrir minna en 5 cent, þegar þriggja herbergja íbúð kostaði 5 dollara á mánuði og góðir skór dollar, þá voru eignir Rockefellers yfir 800 milljónir dollara.

Rockefeller rak fyrirtæki og banka um allan heim, m.a. í Rússlandi bolsévíka og Þýskalandi Hitlers, og græddi á öllu sem hann tók sér fyrir hendur. Snemma á öldinni byrjaði hann á (sem hann kallaði sjálfur) “hinni flóknu list að gefa” og liður í þeirri áætlun var stofnun General Education Board (sameinað Rockefeller Foundation 1960), sem með 96 milljón dollara framlagi mótaði menntun í Bandaríkjunum að smekk Rockefellers. Sem dæmi, þá urðu þessi framlög til þess að lyfjastefna varð algjörlega ríkjandi í læknisfræði.

Gagnstætt því er margir héldu, þá bendir fátt í þá veru, að General Education Board hafi verið ætlað að stuðla að bættri menntun fjöldans. Takmarkið virðist öllu heldur hafa verið að temja þæg vinnudýr sem í fáfræði sinni beygðu sig undir vald Rockefellers og hans líka.

Fred Gate, skuggalegur prestur og valdamesti fulltrúi Rockefeller hjá General Education Board, skráði þessa draumsýn olíukóngsins í fyrsta riti sem stofnunin gaf út (1904):

Í draumum vorum ráðum vér yfir takmarkalausum efniviði, og fólkið gefur sig á vald skapandi höndum vorum í auðsveipni. Ríkjandi hefðir í uppfræðslu hverfa úr hugum vorum, og óhindraðir af gömlum venjum framkvæmum vér vilja vorn á þakklátu og móttækilegu alþýðufólki. Vér munum ekki reyna að gera þetta fólk eða börn þess að spekingum andlegs lærdóms eða vísinda. Vér munum ekki ala upp meðal þeirra rithöfunda, ritstjóra, ljóðskáld eða hálærða menn. Vér munum ekki leita upprennandi snillinga lista, listmálara, hljómlistamanna eða lögfræðinga, lækna, presta, stjórnmálamanna og stjórnvitringa, sem vér þegar höfum nóg af. Verkefni vort er mjög einfalt og það er mjög fallegt: Að kenna því að lifa fullkomnu lífi eins og það er og þar sem það er staðsett. Svo vér munum skipuleggja samfélag barna vorra og kenna þeim að framkvæma á fullkominn hátt það sem feður þeirra og mæður leysa af hendi á ófullkominn máta—á heimilinu, í verksmiðjunni og á bóndabýlinu.

Rockefeller Institute (góðgerðastofnun) hefur stuðlað að hörmulegum atburðum bæði heima og erlendis. Það var Rockefeller sem fjármagnaði stofnun Kaiser Wilhelm stofnunarinnar og gaf prófessor Rudin heila hæð í byggingunni fyrir erfðarannsóknir hans á þriðja áratugnum. Þýska geðhollustuhreyfingin var ríflega styrkt af Rockefeller og þannig blásin lífi og gerð nægilega öflug til að vinna að stigvaxandi myrkraverkum þar til yfir lauk. Og það var dr. Alexis Carrel, starfsmaður við Rockefeller Institute og nóbelsverðlaunahafi, sem hrósaði helför Þjóðverja á hvert reipi og blákalt hvatti til fjöldamorða á geðsjúklingum og glæpamönnum í Bandaríkjunum.

Rockefellerættin heldur áfram að styrkja þessar hreyfingar og dauðadansinn dunar. Með jöfnu millibili er reynt að koma í gegn lögum um líknarmorð og geldingar, og ekki verður betur séð en sóknin sækist vel. Alls konar kukl með lífið þykir sjálfsagt og almenningur flýtur sofandi að feigðarósi. Árið 1968 var frumvarp að lögum um “dauða með virðingu” borðið upp í Flórída:

1.Allir eðlilegir einstaklingar eru jafnir fyrir lögum og hafa óskoruð réttindi, þar á meðal rétt til að njóta og verja líf sitt og frelsi, að fá leyfi til að deyja með virðingu …
2.Ef einstaklingurinn er óhæfur, vegna andlegra eða líkamlegra takmarkanna að taka slíka ákvörðun, skal maka eða nánum ættingja eða ættingjum heimilað að taka slíka ákvörðun …
3.Ef einstaklingur er óhæfur til að lifa og ættingjar fyrirfinnast ekki, eins og gert er ráð fyrir í 3. hluta, skal honum leyft að deyja með virðingu ef skoðun þriggja (3) lækna staðfestir að framlenging lífs hans sé þýðingarlaus …
Árið 1970 var reynt að koma á geldingarlögum á Hawaii:

1.Löggjafinn telur (1) að fólksfjölgun sé alvarlegasta og mest aðkallandi vandamál mannkynsins í dag; (2) að það taki fólksfjölda jarðarinnar nú um 35 ár að tvöfaldast; (3) að “dauðsfallalausn”, sem felur í sér styrjaldir, hungursneyð eða drepsóttir, sé ótæk og skaðleg lausn á getnaðarvandamáli; (4) að stjórnun á fólksfjölgun sé aðgengileg og mannúðleg lausn á vandamáli fólksfjölgunar. Takmarkið með þessum lögum er að hafa stjórn á fólksfjölda fylkisins með reglugerð um fæðingar.
2.Hver sá læknir er hjúkrar konu sem telst íbúi þessa fylkis og fæðir barn í þessu fylki, skal, ef konan á tvö eða fleiri lifandi börn, framkvæma læknisfræðilega aðgerð eða uppskurð, sem gerir konuna ófrjóa.
3.Lögin skulu taka gildi 1. júlí 1971.
Starfsemi geðlækna í dag—eða öllu heldur kjarnans sem ræður ferðinni og fjármagnar stefnuna—verður að skoða í ljósi þeirra upplýsinga sem koma fram í þessari bók. Hætt er þá við að gömlu fyrirheitin um “mannúð” og “hjálp” láti dálítið ankannalega í eyrum.

Það eru skjalfestar sannanir, að margir efnilegir fjöldamorðingjar úr stétt geðlækna bundu miklar vonir við Hitler áður en hann komst til valda. Þekktur prófessor í geðfræðum, dr. F. Lenz, ritaði t.d. langa grein um bók Hitlers, Mein Kampf, í 25. hefti Archiv fur Rassen-und Gesellschaftsbiologie 1931. Hann vitnar fjálglega í ofstækisskrif Hitlers og kemst að þessari niðurstöðu:

Ég vil draga saman mál mitt með því að segja: Hitler er fyrsti virkilega áhrifamikli stjórnmálamaðurinn sem gerir sér grein fyrir frumskyldu stjórnmálanna gagnvart kynþáttahollustu, og sem vill berjast fyrir henni kappsamlega.

Það hefur verið margsannað af dómstólum og öðrum sem hafa fjallað um “líknarmorðin”, að enginn geðlæknir var neyddur til að taka þátt í morðunum. Gottfried Eward, prófessor við Göttingen sjúkrahúsið, var t.d. boðið starf við morðin. Hann neitaði án nokkra eftirkasta. Dr. Hans Hefelmann, sem var háttsettur skriffinnur í “áætlun T4”, sagði í Limburg 1964: “Engum lækni var skipað að taka þátt í líknardauða-áætluninni; þeir gáfu sig fram að eigin ósk.” Og dr. Fredric Wertham, sem hefur kynnt sér þetta tímabil betur en flestir aðrir, segir í bók sinni A Sign for Cain:

Það hefur verið sagt að geðlæknarnir hafi aðeins farið að lögum eða verið neyddir til að hlýða skipunum. Það voru engin lög og engin slík skipun. Harmleikurinn er sá að geðlæknarnir höfðu enga skipun. Þeir gerðu þetta upp á sitt eindæmi. Þeir voru ekki að framkvæma dauðadóm sem einhver annar hafði kveðið upp. Þeir voru löggjafinn er skóp reglurnar um hverjir skyldu deyja; þeir voru framkvæmdaaðilinn sem skipulagði aðferðirnar, lagði til sjúklinga og aftökustaði og ákvað morðaðferðir …

Þótt flestir nasistar hafi verið brynjaðir fyrir slátrunum á “óæðri” kynþáttum, þá fékk aðför geðlækna að þýskum sjúklingum einhverja þeirra til að gráta. Wertham segir:

Á því augnabliki er sjúklingarnir yfirgefa hælið og halda til flutningavagnanna eru þeir hræddir, þeir andmæla og veita mótstöðu. Valdi er beitt af starfsliðinu, og hverjum sjúklingi er ýtt með ofbeldi inn í vagninn. Stór hópur áhorfenda hefur safnast saman. Þeir eru svo hrærðir að þeir tárast. Allri framkvæmdinni er stjórnað af reyndum geðlækni frá stóru ríkissjúkrahúsi í Erlanger. Meðal áhorfenda, sem grétu opinskátt yfir þessari hryggilegu sjón, voru—eins og opinber skýrsla nasista segir—“jafnvel félagar í Nasistaflokknum.” Hvergi nokkurs staðar var þess getið að læknar hafi tárast.

Hitler var búinn að vera við völd í aðeins nokkra daga þegar þýska geðhollustufélagið ákvað á fundi 16. júlí 1933 að breyta ekki aðeins um nafn og hnýta “kynþáttahollustu” í það (Deutscher Verband fur psychische Hygiene und Rassenhygiene), heldur einnig að skipta um formann. Prófessor Sommer dró sig í hlé og stuðningsmaður Hitlers, Ernst Rudin, tók við forustunni.

En geðlæknunum gekk ekki jafn greiðlega og þeir höfðu ætlað að fá óskorað samþykki Hitlers fyrir morðunum. “Foringja-skipunin” var vægt orðuð og enginn sönnun fyrir brennandi áhuga Hitlers á þessum málum.

Vissulega var Hitler illmenni, en það er bæði heimskulegt og villandi (kannski með ráðum gert) að ætla að hann hafi dáleitt 60–80 milljónir manna og “neytt” heilar starfsstéttir til að fremja hryllilegustu ógæfuverk. Geðlæknarnir í T4 nefndinni og þeir sem stjórnuðu morðhælunum höfðu predikað fagnaðarerindi sitt í marga áratugi fyrir valdatöku nasista og þeir gengu fram af leiftrandi áhuga og drápsfýsn.

Hendur þessara manna drjúpa af blóði milljóna einstaklinga sem aldrei báðu um “hjálp” þeirra og vildu ekkert með þá hafa að gera. Og þótt aðferðirnar séu breyttar í dag, þá eru þeir á góðri leið með að skapa andrúmsloft sem kallar á sömu fórnir.

Spurningin um líknarmorð, geldingar og “eyðingu einskis verðs lífs” er ekki martröð gærdagsins sem fræðimenn ræða ásamt öðru sögulegu efni með heimspekilegu ívafi og vangaveltum. Merkisberar dauðans eru sterkari en nokkru sinni fyrr og krafan um tortímingu “ónothæfra matháka” gellur á ný.

Dr. T.L. Pilkington skrifar í virt læknarit, The Practitioner:

… margt bendir í þá veru að tæknilega þróuð ríki neyðist fljótlega til að endurmeta hið flókna líf er þau skapa, hefja nútímalega mannkynbótaáætlun til að draga úr falli meðalgáfnavísitölu niður fyrir eitt hundrað eða íhuga einhvers konar lögleg líknarmorð. Auðvitað er mögulegt að endanleg “lausn” feli í sér öll þessi atriði, ásamt fleiri aðferðum sérstaklega fyrirbyggjandi aðgerða.