Ég trúi ekki að þetta skuli vera að ské. Minn ástkæri Soldat er hættur, farinn (en laumast samt til að kíkja hérna inn á fimm mínútna fresti.)

Vitringur veit allt betur en ég. Hans eina mission er að grafa mig lifandi undir röksemdafærslum og greindarvísitölu, ÉG BARA ÞOLI ÞETTA EKKI.

Hysteria kallaði mig hálfvita einhverntíman. Hysteria - þetta er að éta mig að innan.

93' módelið okkar hún tyggigummy nær bara aldrei því sem ég er að segja. Ég er komin með sigg á puttana og tvö ný lyklaborð á því að reyna að útskýra fyrir henni kommónsense!. Átt þú ný fingraför handa mér? Hélt ekki.




–

En þetta er allt í góðu. Við lifum af þrátt fyrir að vera öll “búin til úr leggöngum” og við höfum fundið mótefni gegn ungdómnum á Huga, öðru nafni /deiglan og /dægurmál.
Ég er nú þegar búin að koma fyrir nýju dekkjaverkstæði handa Soldat í Danmörku og ég plantaði örflögu í eyrað á vitringi - ekki hrista hausinn mjög hratt vitringur. Tyggigummi is still breeding though. Lausn seinna.
Ég hef komið af stað herferð gegn leggöngum og sáðrásum svo Kurt getur andað léttar.

Ég sendi hausveiðara á eftir Hysteriu en hann fannst dauður fyrir utan Perluna í gær svo Hysteriu er en leitað. Bare with me.



En þá er auðvitað stóra spurningin eftir ósvöruð: væri Hugi jafn frábær staður ef að við myndum útrýma öllu tuði, allri gagnrýni og öllu mótlæti.
“When we long for life without difficulties, remind us that oaks grow strong in contrary winds and diamonds are made under pressure.”

Soldat - ekki gleyma hver þú ert.
Live and prosper

Eða hvað svo sem hann sagði þarna.