Þegar hann talaði um að hækkun byndisskyldu hefði ekki haft nein áhrif er hann samkvæmt mínum heimildum að fara með rangt mál. Vissulega hefði byndisskyldan ekki hamlað bankana í þessu gríðarlegu lántökum sem þeir stóðu í við aðra banka. Hins vegar hefði þetta hamlað þá í söfnun innlána(Icesave, Kaupthing Edge) og ef til vill værum við þá ekki í þeim gríðarlegu vandræðum sem við stöndum frammi fyrir varðandi þessa innlánsreikninga.
Davíð sagði að ef Seðlabankinn hefði aukið gjaldeyrisvaraforða sinn í samræmi við gríðarlegu stækkun bankanna værum við skuldsett þjóð. HALLÓ, hvar hefur maðurinn verið? Ég veit ekki betur en að við séum núna skuldsett uppfyrir haus.
Davíð hefur margoft sagt að hann hafi varað við því sem var í gangi varðandi íslensku útrásina.
http://www.youtube.com/watch?v=5egkmJRikKwÍ viðtali við bresku stöðina Channel 4 í Mars 2008 sagði hann einnig að staða bankanna væri sterk og jafnvel þó þeir féllu þá gæti ríkið tekið á sig ábyrgðina.
Hvernig í ósköpunum gat maðurinn fengið það út? Samkvæmt ársskýrslu frá Seðlabankanum stóð gjaldeyrisvaraforði Seðlabanka Íslands í 169 milljörðum og hafði hann minnkað um 5 milljarða á því ári. Þær skuldir sem Íslenska ríkið hefur þurft að taka á sig vegna fall bankanna er talið vera á milli 600-2000 milljarðar. Það þarf engan stærðfræðisnilling til að sjá það að gjaldeyrisvaraforði Seðlabankans gat aldrei dugað til að bakka upp bankana.
Ekki má svo gleyma því að í ársskýrslunni var framtíðin björt og engin leið var að túlka efni hennar á þá vegu að efnahagskerfi okkar gæti farið á hausinn.
Hann hældi sér og Seðlabankanum fyrir hversu vel það hefur gengið fleyta krónunni. Það er rétt að gengi krónunnar hefur hækkað en það er ekkert að marka það ennþá þar sem að gjaldeyrishöft skekkja niðurstöðurnar gríðarlega auk þess að neyðarlögin skylduðu útflutningsfyrirtæki til að koma með gjaldeyrinn heim. Þess vegna veit enginn hvert raungengi krónunnar er, t.d. hefur Seðlabanki Evrópu verið með allt annað gengi á krónunni heldur en Seðlabanki Íslands.
Peningamálastefna Seðlabankans hefur mikið verið gagnrýnd og þá sérstaklega háir stýrivextir. Núverandi stýrivextir eru 18% og eru virkilega drepandi fyrir atvinnulífið. Af hverju? Jú til þess að verja Íslensku krónuna. Við getum borið þessa vexti til dæmis saman við Japan þar sem þeir eru 0,25% og England þar sem þeir stefna að því að koma þeim niður í 0%(
http://www.visir.is/article/2009803318309). Á þeim þenslutímum sem við höfum búið við hefði líklega verið mun skynsamlegra að notast við allt öðruvísi peningamálastefnu.
Seðlabanki Íslands hefur ekki traust útaf við. Til dæmis var hann eini seðlabanki norðurlandanna sem ekki fékk að gera gjaldeyrisskiptasamning við Bandaríkin (
http://www.visir.is/article/20080924/VIDSKIPTI07/660634276/1213 ). Auk þess klúðraði hann að hluta til lánsmöguleikum okkar frá Rússum með því að tilkynna um lán frá þeim áður en að nokkuð hafði verið samið.
Svona væri hægt að halda endalaust áfram því það virðist vera að því dýpra sem maður kafar, því fleiri brottrekstrarástæður finnur maður.
Hér kemur svo listi sem Helgi Hjörvar þingmaður Samfylkingarinnar setti fram um stjórnsýslu Seðlabankans og af hverju þeim er ekki treystandi lengur.
1. Seðlabankinn er gjaldþrota. Stjórnendur hans töpuðu 150 milljörðum í óvarlegri lánastarfsemi til sk. „óreiðumanna“ í því sem kallað var ástarbréfaviðskipti. Þetta jafngildir hálfri milljón króna á hvert mannsbarn í landinu.
2. Seðlabankinn nýtti ekki góðu dagana til að byggja upp gjaldeyrisvaraforða í samræmi við vöxt fjármálakerfisins, þrátt fyrir ábendingar um nauðsyn þess m.a. frá Þorvaldi Gylfasyni. Viðbúnaður bankans við fjármálakreppu var því í skötulíki.
3. Jafnvel í vor synjaði bankinn láni frá J.P. Morgan sem bauðst á góðum kjörum og nam hærri fjárhæð en aðstoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins nú. Lýsir það ótrúlegu vanmati á viðbúnaðarþörf.
4. Bankinn áttar sig ekki á hlutverki sínu í fjármálastöðugleika og beitti ekki stjórntækjum sínum til að hemja vöxt bankanna, heldur lækkaði þvert á móti bindiskyldu sem var mjög misráðið.
5. Seðlabankinn hefur nær aldrei náð verðbólgumarkmiði sínu frá því honum var sett það í upphafi aldarinnar.
6. Bankinn vanmat augljóslega áhrif of sterks gengis á neyslu og fjárfestingargleði og þar með þenslu.
7. Að geyma gjaldeyrisforða þjóðarinnar í Englandi eftir að Icesave vandinn var ljós og hætta á frystingu hans, er líkt því að vera í sjóorrustu hjá skipstjóra sem gleymdi púðrinu í landi. Yfirsjónin ætti að varða við þjóðaröryggi.
8. Óviðunandi er að stjórnendur Seðlabankans hafi frétt það í London í febrúar sl. að íslensku bankarnir væru í alvarlegum vanda. Ætlast verður til þess vegna stöðu og hlutverks bankans að hann hefði átt að uppgötva það sjálfur og fyrr.
9. Óskiljanlegar eru ívilnanir hinn 15. apríl í tengslum við bindiskyldu vegna útibúa erlendis eftir þær upplýsingar sem Seðlabankinn hafði fengið í London.
10. Hafi Seðlabankinn fengið svo greinargóðar upplýsingar um stöðu bankanna í London er skýrsla bankans um fjármálalegan stöðugleika frá maí sl. beinlínis villandi upplýsingagjöf.
11. Ófaglegt er að engin viðbragðsáætlun hafi verið til í bankanum vegna fjármálakreppu.
12. Lækkun og hækkun vaxta á víxl jók ekki trúverðugleika.
13. Óheppilegt var og trúlega viðvaningsháttur að Seðlabankinn keppti við viðskiptabankana um fjármagn, m.a. með skuldabréfaútgáfu og í lánalínum.
14. Viðvaningsháttur var að bankinn þagði þegar fréttir bárust af því að hann væri ekki með í samningum norrænu seðlabankana við þann bandaríska. Að bankinn skyldi ekki ná samningum við þann bandaríska var nógu slæmt en þögnin jók á ótta og óvissu og gróf enn frekar undan trúverðugleika á ögurstundu.
15. Ákvörðun um ríkisvæðingu Glitnis var stórslys. Svo röng var hún að stjórnvöld vonuðust fljótlega eftir þroti bankans svo ekki þyrfti að efna samninga! Hve illa er þá komið fyrir trúverðugleika Seðlabankans?
16. Fum og fát í gengismálum dró enn frekar úr trúverðugleika og fagmennsku í Seðlabanka Íslands. Ákvörðun um að festa gengið við 175 stig verður lengi kennd sem hrapaleg mistök, enda lifði „staðfesta” bankans í gengismálum aðeins í tvo daga, því oftrúin á krónuna var svo víðsfjarri veruleikanum á gjaldeyrismarkaði. Hún hefur síðan fallið um tugi prósenta.
17. Kastljósviðtal við formann bankastjórnar hjálpaði ekki til við að verja stærsta fyrirtæki landsins, Kaupþing, falli.
18. Þyngra er en tárum taki ótímabær yfirlýsing Seðlabankans um sk. Rússalán. Bæði spillti það mjög þeim lánasamningum sem Geir Haarde hafði átt frumkvæði að og einnig orðspori okkar á alþjóðavettvangi.
19. Fyrrnefnt Kastljósviðtal, sem m.a. var birt í Wall Street Journal, dró nokkuð úr trúverðugleika íslensks fjármálakerfis á viðkvæmu augnabliki. Einkum þau ummæli sem voru þýdd svo: …Iceland is „not going to pay the banks' foreign debts".
20. Óheppilegt var að seðlabankastjóri skyldi hóta stjórnarformanni stærsta fyrirtækis landsins knésetningu.
21. Óheppilegt er að seðlabankastjóri dylgi um viðskipti einstaklinga við bankakerfið og ástæður beitingu hryðjuverkalaga.
22. Óheppilegt er að seðlabankastjóri aflétti einhliða trúnaði af fundum sínum með forystumönnum ríkisstjórnarinnar og samningum við IMF.
23. Óheppilegt er að seðlabankastjóri veiti seðlabankastjórum annarra ríkja tilsögn í mannasiðum.
Dæmir nú bara hver fyrir sig.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.