Þetta var áhugaverð grein hjá kaemka.

Það sem mest virðist andmæla þeim rökum að ndma sé “gott” efni er fíkn og slæmar afleiðingar fíknarinnar, svo sem ofneysla efnisins.
En hvað ef fíkn væri ekki til? Ættu þá öll vímuefni að vera lögleg?
Væri þá ekkert að því að taka ndma? Hvað ef maður gæti tekið það aftur og aftur án slæmrar afleiðinga? Væri þá í lagi að taka það?

Hvað ef það væri til lyf sem myndi gera þig betri á allan hátt, hamingjusamari, greindari án slæmrar afleiðinga sem myndi vaxa á trjám og væri algjörlega ókeypis og auðvellt í ræktun, hver myndi andmæla því að neyta þess?

Maður horfir ekki hornauga á mann með gervifót sem auðveldar honum göngu. Maður lítur ekki á tónlist, sem er í raun og veru vægur vímugjafi, sem eitthvað sem maður ætti að forðast.

Segjum að það sé til pilla sem gefur þér nákvæmlega sömu upplifun/tilfinningar/áhrif og þegar þú hlustar á eitthvað geðveikt lag sem þú fílar í tætlur. Myndi maður ekki líta á pilluna sem eitthvað slæmt, gagnstætt tónlistinni?

Er fólk með fóbíu gagnvart efnum?

Ef maður setur þetta í samhengi, hvað ef þessi “eiturlyf” eru ekki gædd öllum þessum slæmu eiginleikum og margir vilja halda? Hvað ef maður verður ekki þroskaheftur hálfviti við að reykja gras? Hvað ef maður deyr ekki við að taka ndma? Á það ennþá að vera ólöglegt útaf því að maður getur orðið háður því?

Maður getur verið háður kynlífi, á það að vera ólöglegt?

Bætt við 10. desember 2008 - 03:18
mdma*