já… þau bera akkúrat enga viriðingu til manns ég t.d. reyndi að gera allt til að forðast “stóru” krakkana en þetta er allt öðruvísi í dag..

Mér finnst reyndar margir eldri vera að stereotype-a unglinga, og segja að þeir séu allir ógeð og eitthvað. Þeir eru ekkert allir alslæmir…

Virðingaleysi hinna ungu.
Yfirgangur, hávaðasemi og leiðindi unglinganna.
Og þeir eldri, treysta hvorki né virða hina ungu. Here we have it. Samsæri indeed.

Já! Það er óþolandi!

Ég bý á móti skóla fyrir 4.-7. bekk. Um daginn fór ég eitthvað út um leið og skólinn var búinn og auðvitað fékk ég nokkra snjóbolta í mig frá einhverjum 10 ára strákum. Það er þó skárra en að heyra “Ertu unglingur? Áttu kærasta? etc.”-öskrin í þeim eins og voru alltaf …

Já, ójá. Ég var meira að segja skotinn með byssu áðan :O

Þegar ég var lítill tók ég alltaf stóóóran hring til að komast hjá því að stóru krakkarnir sæju mig. Núna þarf ég að taka stóra króka til að flýja frá litlu andskotunum.

Mitt álit er það að íslenskum börnum nútímans vanti aga. Virðing við hina eldri fylgir því.

Ég er nú ekki mjög svo gamall sjálfur, ennþá bara táningur, en mér finnst yngri börnin vera mun leiðinlegri og virðingarlausari í viðhorfi en ég man eftir að ég hafi verið á þessu þroskastigi.

ekki alhæfa

já eins og einhver hérna fyrir ofan mig sagði, börnum i dag vantar AGA og agi er mjög mikilvægur..

Maður getur ekki orðið labbað í smáralindinni eða kringlunni án þess að það sé litið mann hornaugum og kallað e-ð á mann eins og “fífl, tussa, ljót” og allt þetta..

Mer finnst líka foreldrar i dag ekki fylgjast nógu mikið með börnunum sínum. Mamma mín og pabbi spyrja mig allavegann hvar ég hefði verið og með hverjum, annars ekkert meira… Svo líka það að flestar stelpur í dag sem eru undir 15 ára aldri klæða sig eins og ég veit ekki hvað..

Ég spyr bara hvert þetta þjóðfélag stefnir…

þau bera enga virðingu nú til dags
ég skal koma með eitt dæmi

ég og einn gaur í í 10.bekk fengum það verkefni í einum valtímanum að passa einn stóran krakkahóp í vistuninni. 1-4 bekkur.
Þetta var klikkað erfitt.
En einn atburður sem átti sér stað á þessum 2 tímum sem við vorum þarna finnst flestum frekar klikkaður.
setjum þetta bara upp í samtali
(G): = gaur sem var að passa, (S): = lítil stelpa

(S): Veistu hvað mamma mín heitir
(G): Ég bara veit það ekki
(S): Giskaðu!!!!!!!!
(G): Jóna
(S): Nei hálviti! (sparkar í gaurinn)
(G): okey sorry, heitir hún Dísa?
(S): Nei hún heitir Bryndís
(S): Viltu sjá í hverju ég er innanundir??
(G): NEI! X-I

skulum ekkert fara lengra með þetta :P:P

Já!!!
ég þorði ekki að koma nálægt “stóru” krökkunum þegar ég var lítil..ég bar alltaf mikla virðingu fyrir þeim og já….
Um daginn kallaði einhver strákur svona 10-11 ára mig og vinkonu mína “litlu hórur” elti okkur svo og henti i okkur snjóboltum..
hvað er að:S
og við vorum mjög sómasamlegar klæddar…
=)

Mér finnst þetta hafa versnað til muna :/


http://www.hugi.is/tilveran/skodanir.php?page=view&pollId=120050

Já, mun mun meira.

Hef lent í 5 ára pollum með þvílíkan kjaft. Ég varð bara orðlaus. Haha pínu fyndið að pæla í því, ég læt mjög sjaldan slá mig út af laginu, en þarna varð ég kjaftstopp.

Voru eitthvað “hahaha kúkaðu bara á þig þarna.. haha tekinn!” 5 ára strák pollar! lol.

Þetta er ömurlegt…
Ég bar alltaf virðingu fyrir unglingum og fullorðnu fólki þegar ég var lítill.
Núna kallar systir mín mig (stundum) og pabba minn homma og mömmu mína hóru.

þetta hefur aukist til muna. Ég man t.d. þegar ég var 6-12 ára þá var ég skíthrædd við stóru krakkana og ég hlýddi foreldrum mínum möglulaust. Ég var, og er, hinsvegar með kjaft þegar ég þurfti á því að halda.