Hehe gott að heyra að þér gengur betur en fyrir ári.

Frostið kallar fram þá minningu þegar ég var að keyra fyrir svona 1.5 árum á Kringlumýrabraut fyrir árshátíðina í skólanum mínum. Vinur minn var við hliðin á mér og við vorum bara í góðum gír(ekki byrjaðir að drekka enn) á bíl mömmu hans(hann var ekki með bílpróf) og ég bremsa eins og ég myndi bremsa á mínum bíl þegar bíll á hægri ferð beygir fyrir mig. Bremsurnar á bíl mömmu hans voru mun betri enn á mínum og vegna frostsins rennum við á fullri ferð, ég næ að koma okkur frá því að skjótast út af veginum og beint á ljósastaur(á svona ~70-80) og við endum á miðri götunni stopp án þess að eitthvað hendi okkur og bílinn. Líkurnar á því að við myndum báðir sleppa á lífi, hvað þá ómeiddir voru ekki eins miklar og ég hefði viljað hafa þær.

Ég man bara eftir því þegar ég var lítil og lék mér í snjónum … Mig langar stundum svo að vera aftur svona lítil og einu áhyggjurnar sem maður hafði var hvort það gæti einhver leikið við mann í dag … Af hverju þurfa allir alltaf að hafa svona miklar áhyggjur af öllu?


Allavega, gott að heyra hvað þér hefur gengið vel. Maður er alltaf að heyra um einhverja sem eru djúpt sokknir í dóp. Ég er strax farin að heyra um bekkjarfélaga mína sem voru bara krakkar fyrir 2 árum og eru á kafi í einhverju rugli. Gott að heyra að einhverjum tekst að losna úr þessu :)

Frostið minnir mig á… þegar ég fékk snjóbolta í andlitið.

Það var fjör.

Mmm frost það minnir mig á SNJÓ!!!