Ég er svo þreytt…
ég vildi óska þess að ég hefði einhvern til að hugga mig. Segja að þetta yrði alltílagi. Einhvern til að faðma mig. En svo er ekki. Ég verð að fara í gegnum þetta alein. Þau einu sem ég hef(og ég þekki í alvöru…s.s. ekki í gegnum netið) segja mér bara að fara til sálfræðings.
Þetta virkar bara ekki þannig. Ég þarf bara einhvern til að styðja mig :(

Takk fyrir mig..:(
plíís no skítköst?:(
:'(
Evanescence Forever!