Ja málið var að þessi stelpa sem var yfirmaðurinn minn var busi þegar ég var í 10 bekk en við vorum úr sama skóla. Þannig að þá vitið þið hvað getur gerst ef þið eruð að fara að busa einhvern þá lendir maður í því í framtíðinni.

En málið er að ég var að vinna á Subway og ég var of gamall þar og var alltof stressaður þar. En þetta var líka í fyrsta skiptið sem ég var að vinna sem afgreiðslumaður. Ég er oftast vanur verkamannavinnu og þá vinn ég oftast bara einn og ekki nálægt fólki bara náttúrinni einsog í sumarvinnum Reykjavíkurborgar. Hún sagði bara við mig af hverju ertu ekki frekar bara úti að slá grasið fyrst að ég verð svona nervus fyrir framan fullt af fólki. En þetta er svoldið rétt hjá henni að ég er ekki eins og þið haldið mig vera þegar ég er utan netsins. En á netinu get ég verið cool svalur náungi en svo breytist ég bara í misheppnaðan mann fyrir utan netið og er alltaf að lenda í einhverju leiðinda veseni.

Og jú ég játa að ég er svoldið mannafæla. Þó ég reyni að sýna það ekki. En ég var ekkert stressaður neitt beint ég var bara svo lengi að læra á hlutina og þegar maður fær ekkert tækifæri til þess þá er ekkert annað hægt nema taka pokann sinn og fara.

Ég reyni oftast að forðast að vinna þunga vinnu en það er af því að ég er ónýtur í bakinu eftir síðustu erfiðisvinnu. En margir telja að ég sé það sterkur og geti tekist á við stór verkefni en ég er enginn superman. Bara Clark Kent samt er ég ekki eins heppinn og hann í ástum *lol*