Mér finnst ég alltaf vera að missa af einhverju. Það er gríðarlega óþægileg tilfinning. Mér finnst vinir mínir vera komnir miklu lengra í lífinu heldur en ég. Þau eru í alvarlegum samböndum, að flytja að heiman, læra eitthvað virkilega áhugavert, í góðum skólum, leika í kvikmyndum, spila á tónleikum, eru afburðamenn í íþróttum, eiga skemmtilegt félagslíf eða eitthvað annað. Á meðan geri ég ekki neitt. Ég stefni ekki neitt í lífinu. Ég get ekki einusinni gert neitt af þessu sem ég taldi upp!

Hvað haldiði, er þetta bara dæmi um að grasið sé alltaf grænna hinum megin, eða er ég kannski bara vonlaus?