ég var að pæla í því hvernig er að deija og eg fattaði að það er ekkert himnaríki. Við erum bara lífverur og við erum bara með nógu margar heilasellur til þess að skinja sjálfa okkur og þá byrjum við að búa til eikkerar tilfiningar um himnaríki og gerum það í afneitum um að það sé ekki allt búið þegar maður deir og kemur þá með eikkað fæaránlegt eins og himnaríki. En það sem er vandamálið hjá öllum að fatta ekki að það er í rauninni ekki allt búið þegar maður deyr, maður hugsar stundum akkuru er ég ég en það er bara þannig að allir hugsa það og þegar maður deyr skiptir það ekki neinu máli fyrir okkur sjálf, því að það fæðist önnur persóna sem segir og hugsar akkuru er ég ég og þegar við degjum slöknar á heilanum á okkur og við vitum ekki að við erum dauð þannig að það fæðist bara önnur persóna, þannig að þetta er næstum eins og að fæðast aftur en það erum í rauninni ekki við sem erum að fæðast aftur þannig að lífið er endalaust.