Þótt að glæpaneigð fylgir vissum lífsstíl eða neyslu þá er þar með ekki sjálfsagt að banna efnin sem tengjast því. Þetta er eins og að banna einkabíla til þess að koma í veg fyrir umferðarbrot. Auk þess að áfengi veldur flestum lögbrotum sem tengjast neyslu, sérstaklega þegar kemur að mikilvægum mannréttindum fólks að vera laus við t.d. ofbeldi, morð og nauðganir. Þín rök gilda fyrir banni á áfengi, það er enginn vafi á því. Enginn var að tala um að lögleiða innbrot eða aðrar frelsisskerðingar sem fylgja þeim sem hafa farið á botninn í lífinu meðal annars í fíkniefnaneyslu, áfram á að taka hart á þeim sem gera slíkt og verður það jafnvel auðveldara ef hægt er að einbeita sér eingöngu að því en ekki neyslunni allri og þeim hundruðum milljóna sem er hent í það eftirlit árlega. Og á meðan deyr fólk auðvitað á biðlistum í meðferðið, forgangsröðin ekki í lagi greinilega. Meira að segja fulltrúar frá meðferðarstofnunum viðurkenna að meirihluti verstu dæmanna eru vegna áfengisneyslu.

Ef ég vil taka þá áhættu að sprengja hættulega kínverja þá ætti ég að fá að gera slíkt. Á meðan ég skaða enga aðra með slíku þá ætti ég að hafa frelsi til þess, en auðvitað er sjálfsagt að hafa rett til þess að kæra ef einhver annar slasast vegna kæruleysis. En hegðunin var afleiðingin, ekki hluturinn sjálfur. Alveg eins og hægt er að keyra menn fyrir að hafa drepið eða slasað aðra vegna kæruleysis við akstur.