Byrja setningu á punkti?

Ef þú ert góður mannþekkjari þá ættirðu að gera þér grein fyrir því að ég á huga er sú sem ég vil vera en ég í raunveruleikanum er allt önnur manneskja. Þá værirðu góður mannekkjari, en reyndar, þá er það ekki að ganga upp.

Hvað varðar þroska þá getur gerst að unglingar eru aðeins þroskaðri en gengur og gerist. Hvernig veistu að ég sé ekki einnn af þeim?

Hefur einhver hérna hugmynd um hver ég er í raun og veru? Nei. Veit einhver hérna í raun og veru hvernig ég haga mér og hvað er það sem ég er að reyna að fela. Ég er kannski óþolandi, en hey!

Þið hafið nákvæmlega enga hugmynd um það hvernig það er að vera utanvelta í fokkin átta ár lífsins, og það eina sem þú hefur séu bækur og eitt stk. vinkona. Og þinn mesti ótti sé sá að einhver sem hafi lagt þig í einelti komist að því hver þú ert í raun og veru og rakkir þig niður fyrir framan allan skólann.

Ég er góður mannþekkjari. Eftir að hafa verið í ein í átta ár, fylgst með hvernig fólki líður í raun og veru veit ég hvað er að þó að fólk segir mér það ekki. Ég er ekki neitt venjuleg stelpa sem vaknar klukkan sjö bara til þess að hafa tíma til þess að setja á sig þúsund lög af maskara eins og sumir, ég er ekki þannig og fólk virðist ekki skilja það. En hey! Hver skilur það sem er ekki normal?

Ég þoli ekki þegar fólk heldur að 14 ára aldurinn sé með staðlaðan þroska og staðlaðar hugmyndir um hvernig það eigi að vera gelgja. Það er hreint út sagt fáránlegt.