Ég þoli ekki ástarljóð eða rómantískt væl, stundum.
En það þarf ekki að þíða það að ég hafi aldrei samið einhverja vellu sem þessa: Ástin mín ég vildi að við værum saman tvö hér undir sólinni. Þessari björtu sól sem virðist skína okkar vegna og skapað sumarið, sem virðist aðeins til komið til að gleðja okkur. Ég vildi að við værum tvö. Já, bara þú og ég.
Og veröldin væri okkar leikfang. Svona lagað þoli ég ekki því þetta er ekki harður sannleikurinn.
Sannleikurinn er sá að morð eru framin, stúlkum er nauðgað.
Þetta er draumur í raun flótti frá veruleikanum en hann er einnig t.d sá að sambönd karls og konu vara ekki.
Og þá vegna þess að einstaklingunum finnst
þeir verða vera einhvers staðar annars staðar en þeir eru.
Það eru allir alltaf að missa af einhverju.
Svo þeir finna ekki frið í örmum hvors annars.
Parið leitar út fyrir sambandið.
Ríkjandi tilvera er því ekki næg.

Fólk þarf alltaf að leita út fyrir það sem það hefur.
Nema það eigi skít nóg af peningum og það eiga fæstir.
Allt svo álikta ég svo, því flestir eru eins og asnar á eftir gullrót kapítalismans.
Og það þarf alltaf að gera sér einhverjar grillur um það hvernig náunginn hefur það.
Hann gæti haft það betur en ég, hann á eitthvað meir en ég.
Hættið að hugsa um annað fólk, sjáið bara hvað þið hafið fengið mig til að gera!
Ég er að hugsa um ykkur!!!
Hvernig er hægt að ætlast til þess að sálar líf fólks sé á bjargi byggt
er áreiti og kapphlaup nútímans er eins og það er.
Við verðum að hægja á okkur.
Eða er þetta ekki svona lesandi góður?
Ætlar þú að segja mér að allt sé eins og þú vilt að það sé hjá þér?
Ætlar þú að segja mér að þú látir þér nægja það sem þú hefur og að þú girnist aldrei eitthvað annað og „betra“.
Ætlar þú að segja mér að þú sért það góð/góður?

Kyrrlát kvöld
og tungls ljósið glitrar á tjarnarfletinum
ungt par labbar heim á leið
og það helst í hendur.
í huga stráksins eru spoler kítti á níu Impresuna sem hann fékk á bílaláni og á því ekkert í.
og í huga stúlkunnar er hugsun um hvort hann verð henni nægjanlega góður.
Á hann eftir að græða peninga.
Getur hann orðið betri í rúminu.
Svarið er Nei!
Þetta á eftir að enda í skilnaði ef þau á annað borð giftast.
Því þau eru alltof veraldleg í hugsun.
Fólk í dag eru vitleysingar, allt svo mikið af því, en það var reyndar fólkið í gær líka, það veit ég því ég hef ekki alltaf verið einfrumungur. Ég á mína foreldra.
Það vantar alla skynsemi í nútímann og fortíðin var basl.

Kannski er þetta bara Ísland?
Kannski er þetta bara vegna þess að við höfum haft sjúka þjóðarsál svo lengi.
Áður fyrri var hark og harðindi, skortur og dauði.
En svo kom stríð og þá komu peningar og sveltandi bænda lýðurinn tók að streyma í kaupstaðinn. Og þáði karmellur og tyggigúmmí.
Já, hér áður fyrr var engin sæla að vera á Íslandi.
Fyrir utan það að fá karmellur og tyggigúmmí er bretar og-
svo Kanarnir mættu til að sigla landinu í strand.
Svo ég er bara röflandi vitleysingur, sem í raun hefur það allt of gott, og auðvitað er ég ekki sáttur við tilveruna og mannlífið í hringum mig.
Já skorturinn og dauðinn var ríkjandi á Íslandi um aldir.
Og enn er skorturinn að segja til sín.
En eru hörmungar að finna í mannlífinu.
Mæðrastyrksnefnd og Ríkisstjórinn segir sitt.
Já, Íslendingar verða alltaf samir við sig.

En er þetta Ljóð?
Því get ég ekki svarað, vegna þess að því hefur víst verið stolið og engin veit hvar það er niður komið. Nema síðast sást það í blokkinni og maðurinn í speglinum var eins og fréttamaðurinn á skerminum. Það hefur ekki sést síðan og hvernig á ég að geta samið eitthvað sem ég veit ekki hvað er?

Hjálp!
Já,.

Ég hef mist þráðinn.
Já, ég er komin út fyrir efnið.
Ég var að tala um ísland.
Var það ekki annars?
Um útkjálkann Ísland sem er einhverstaðar á Atlandshafi og mig minnir á hjara veraldar.
Landinu sem var líkt við flugmóðuskip og á því höfum við byggt tilveru okkar.
Kanakarmellum og tyggigúmmíi.
Í áratugi höfum við verið á spena litla frænda í vestri. B.N.A.
Við sendum hann þangað! Eða var það ekki annars?
Vorum það ekki við sem fundum amríku?
Af hverju gefum við þeim þá ekki harðfisk og slátur?
En í dag eru að koma nýir tímar.
Nítt skeið fer að renna í hlað.
Evrópa er að renna saman í eitt og sumir heyra ofheyrnir.
Þeir telja sig heyra góða vænlega stóla kalla.
Og mögulega hlíðum við kallinu! Að hugsa sér!
Því einhverjir vitleysingar sem eru ekki í tengslum við-
Raunveruleikan, telja það jafnvel okkur í hag að vera hluti Evrópusambandsins,
þeir eru kannski það barnalegir að halda að Ísland verði í hringiðju alls.
Þeir ætla kannski að sigla því til hafnar í Þízkalandi.
Eftir að búið er að sprengja það laust, það er nú svo vinsælt að sprengja allt í dag.
En af hverju þá ekki bara að sigla til Amríku?

Ég tel að okkur kunni jafnvel að bíða en meiri skortur-
ef við rennum saman við stórfljótið, Evrópusambandið, og afhendum mönnum í Brussel það sem við börðumst fyrir í tveim þorskastríðum.
200 mílurnar.
Allt það erfiði kann þá að hverfa.
Kann að lenda í höndum pólitíkusa í Brussel
Ísland er útkjálki sem á eftir að verða fjársveltur.
Og kannski er ég enn komin út fyrir efnið.
Kannski ég ætti ekki að segja mína skoðun?
Kannski ég ætti að loka huganum?

En hvar er ljóðið sem ég settist niður til að skrifa?
Hvar er þetta helvítis Ljóð? Hefur einhver fundið það hér á milli línanna?
Ég hef skrifað þetta og þetta mun eflaust engin lesa, sama hvað.
Ég trúi ekki á það að nokkur nenni að lesa það sem ég skrifa.
Mínar skoðanir komast líklegast aldrei lengra en það að verða ólesin texti.
Kannski ég troði fleiru óviðeigandi inn í þennan texta.
Og fari að tala um samfélagið, samfélagið…
Barnið í skólunum lærir hvernig það er að vera neitandi.
Já, Skólarnir framleiða neitendur.
Því er ekki kennt að vera „on top of the game“.
Því er ekki kennt að spara og safna sér fyrir bíl og húsi.
Heldur er þeim gefinn Vísa kort fyrir fermingu og yfirdrátt um 17ján ára aldurinn.
Mér finnst að börnum eigi að vera kennt að spara.
Og ég vildi einnig gera alla Íslendinda ríka og ég sem kann ekki einusinni að skrifa Ljóð.
En hver er ég? Nú spyr ég stórt.
Í dag er ég slettur og feldur ræfil á bótum.
Já, það kann að henda menn að geta ekki tekið þátt í þessum
sjúka leik sem lífsgæða kapphlaupið er. Sem betur fer…
En ég er að spara.
Ég er að spara sjálfan mig og kannski ég brenni hægar upp en þið hin sem eruð á fleygi ferð í gegnum tilveruna. Þið brennið upp og visnið, það gerum við reyndar öll.
Ég er hér og glamra á hugvélina. Já, ég er á móti orðinu tölva vegna þess að það er dregið af orðinu völva, sem spáði fyrir um framtíðina hér áður fyrr. Hugvél er mér hugleikið. Og þá vegna þess að við höfum hugbúnað og það þarf að nota hugann til að spila þessa bölvuðu leiki sem eru að eitra hugarfar unglingana. En hér sit ég geymdur og á fjárlögum eins og ráðuneyti og fer næstum aldrei framúr heimildum nema með blessuðum yfirdrættinum. Og…