Dæmið með veginn er í sjálfum sér ekki besta dæmið um einkarekstur enda erfitt að sjá fyrir sér marga aðila sem myndu vera að leggja vegi hér og þar. Einkarekstur vega felst í því að ríkið leigir eða býður út viðgerðir og uppihald og lagningu vega. Ég sé heldur ekkert að því ef einhver bóndi uppi í sveit sér að stytta má einhvern vega kafla með því að leggja veg í gegnum akurinn hans, að hann leggi þar veg sjálfur og rukki þá sem fari þar í gegn, hinir sem ekki vilja borga fara þá bara þjóðveginn sem haldið er við af landsbankanum eða bónus!

Ríkisstjórnin á að þjóna segiru og sem best, hvað áttu við með því? Á hún að halda uppi vegum? Sjónvarpstöð, dagblaði, landsflutningum, sementsverksmiðju, bakaríi, skólum, spítulum, sendiráðum, matvælaaðstoð, félagskerfi almennt, bankakerfi, síma-, póst, og netrekstri, landbúnaði eða bara því sem þér dettur í hug. Hvar á að draga mörkin?

Ríkið byggir ekki á sömu lögmálum og einkafyrirtæki. Peningar ríkisins koma úr vösum skattgreiðenda hvort sem þeim líkar það betur eða verr. Stjórnmálamaður sem þjónar þér vel er að gera það á kostnað annara. Einkafyrirtæki byggja á þvi að fá þig til að versla við sig og því keppast þau við að þjóna þér sem best með vöru, verðlagningu og góðri þjónustu.