Sæll,

Hvað ertu að biðja um? Þú ert eini aðilinn sem ég hef rætt við sem lætur sér þetta ekki nægja. Stefnuskráin okkar er allajafna talin mjög ítaleg og þá einkum um innflytjendamálin, enda vinna varðandi þann kafla hvað lengst komin. Stefnuskrá okkar er t.d. mun ítalegri í ýmsum atriðum en flestar stefnuskrár flokka, innlendra sem erlemdra, sem ég hef lesið. Hvað ertu að biðja um? Fjölda undirskrifta, ljósrituna og útprentana sem við teljum okkur þurfa til að ná markmiðum okkar?

Við viljum herða innflytjendalögin verulega eins og fram kemur í stefnuskránni, sbr.:

VII. Réttindi íslenskra og erlendra ríkisborgara

Flokkur framfarasinna er algerlega mótfallinn þeirri stefnu að íslenskt þjóðfélag eigi að þróast út í að verða fjölþjóðlegt samfélag. Til að tryggja áframhaldandi frið í landinu, svo og þjóðfélagslega einingu, verður að sjá til þess að hér verði eitt þjóðfélag í framtíðinni en ekki mörg.

Í íslensku þjóðfélagi eru ákveðin aldagömul gildi ríkjandi sem aðfluttir einstaklingar verða að gangast undir ef þeir hafa í hyggju að setjast hér að. Sama gildir um Íslendinga sem flytjast til annarra landa, þeim ber að aðlagast þeim sem fyrir eru í viðkomandi landi.

Skylda innflytjenda er að hafa einlægan vilja til að verða hluti íslensks þjóðfélags, en ekki hluti jaðarhóps, og vinna samviskusamlega að því að svo geti orðið. Hlutur Íslendinga er síðan að gera innflytjendum kleift að aðlagast þjóðfélaginu með kennslu í íslensku o.s.frv.

Gera þarf skýran greinarmun á a) innflytjendum, b) flóttamönnum og c) farandverkamönnu þar sem munurinn þarna á milli er oft æði óljós. Útlendingar koma hingað til lands á ákveðnum forsendum og öðrum ekki.

Íslenskir ríkisborgarar verða að ganga fyrir um atvinnu á Íslandi. Annað hlýtur að vera til þess að grafa undan þýðingu og vægi íslensks ríkisborgararéttar auk þess sem slíkt getur vart talist sanngjarn þar sem erlendir ríkisborgarar ganga fyrir íslenskum ríkisborgurum í sínum heimalöndum. Atvinnurekendur sem skortir vinnuafl verða fyrst að hafa samband við innlendar vinnumiðlanir áður en þeir leita á Evrópska efnahagssvæðinu eða annað út fyrir landssteinana.

Tryggja verður að atvinnurekendur geti ekki flutt inn erlent vinnuafl og greitt því lægri taxta en gildandi kjarasamningum kveða á um. Slíkt er ekki einungis ósanngjarnt gagnvart hinu erlenda vinnuafli heldur og myndi slíkt grafa undan, og jafnvel gera að engu, áratuga kjarabaráttu launþega á Íslandi.

Ríkisborgararéttur

Ríkisborgararéttur er viðurkenning á því að sá sem hann öðlast hafi þá hæfni sem nauðsynleg telst til að viðkomandi geti tekið fullan þátt í viðkomandi þjóðfélagi til jafns við aðra. Eðlilegt er því að gera ákveðnar lágmarkskröfur til þeirra sem sækja um íslenskan ríkisborgararétt um slíka hæfni.

Til að geta sótt um íslenskan ríkisborgararétt þarf viðkomandi að hafa búið í landinu í 8 ár samfellt, hafa vottorð um almennt heilbrigði, hreina sakaskrá, geta framfleytt sér og fjölskyldu sinni og hafa á 8 ára búsetu í landinu orðið til þess að styrkja íslenskt þjóðfélag. Auk þess verður viðkomandi að hafa staðist munnlegt og skriflegt próf í íslensku, auk prófs í íslenskri sögu, samfélagsgerð og menningu. Til viðbótar skal viðkomanda síðan vera gert að undirrita hollustueið við Ísland og íslensku þjóðina og ennfremur eið þess efnis að viðkomandi heiti því að uppfylla skyldur sínar sem þegn íslenska ríkisins. Brot gegn eiðum þessum skal varða við lög og þá jafnvel afturköllun á ríkisborgararéttinum ef brotið telst alvarlegs eðlis.

Ríkisborgararéttur skal undantekningarlaust vera afturkallaður ef í ljós kemur að rangar eða villandi upplýsingar hafi verið gefnar við umsókn hans.

Bjóða þarf upp á nám fyrir útlendinga í íslensku, íslenskri sögu, samfélagsgerð og menningu annað hvort gegn vægu gjaldi eða frítt. Haga þarf því námi á sem markvissastan hátt. Námskeiðum þessum skal ljúka með prófum þar sem krafist er ákveðins lágmarks árangurs. Gæta verður þess að próf þessi séu að öllu leyti sanngjörn fyrir alla málsaðila.

Flokkur framfarasinna vill að sá möguleiki verði skoðaður alvarlega að haga veitingu ríkisborgararéttar eftir því því hve vel innflytjendum gengur að aðlagast íslensku þjóðfélagi. Með því er átt við að ríkisborgararéttur verði ekki bundinn beint við ákveðinn árafjölda heldur sett ákveðin skilyrði fyrir veitingu hans sem innflytjendum sé gert að uppfylla. Þannig getur veiting ríkisborgararéttar orðið að hvatningu fyrir innflyjendur til að aðlagast þjóðfélaginu sem fyrst og þeir sem fljótir eru að aðlagast hlotið ríkisborgararétt fyrr en ella. Ríkisborgarrétturinn á þannig að vera umbun fyrir góða aðlögun og ennfremur hvatning í þá veru.

Atvinnu- og landvistarleyfi

Fara þarf mun hægar í veitingu landvistar- og atvinnuleyfa en hingað til hefur verið gert. Tuga prósenta aukning á ári er langt því frá eðlileg þróun mála.

Afgreiða verður hvern umsækjanda að atvinnu- og landvistarleyfum sem einstakling. Flokkur framfarasinna er algerlega mótfallinn þeirri hugmynd að ættingjar nýbúa eigi sjálfkrafa að eiga rétt á atvinnu- og landvistarleyfum á Íslandi vegna fjölskyldutengsla sinna. Engu að síður er eðlilegt að tekið sé ákveðið tillit til fjölskyldutengsla við veitingu slíkra leyfa.

Til að einstaklingi sé veitt atvinnu- og landvistarleyfi verður viðkomandi að vera með almennt heilbrigðisvottorð, hreina sakaskrá og geta sýnt fram á að geta framfleytt sér og fjölskyldu sinni.

Flóttamannahjálp

Ísland getur tímabundið veitt pólitískum flóttamönnum hæli. Slíkir flóttamenn geta fengið útgefið tímabundið landvistarleyfi sem endurnýja þarf á árs fresti. Þegar aðstæður batna í heimalandi þeirra skulu þeir sendir heim.

Aðeins verði þó tekið við flóttamönnum að því gefnu að Ísland sé fyrsta landið sem þeir koma til.

Flóttamenn verði ekki geymdir hjá Rauða krossi Íslands á meðan verið er að fara yfir umsókn þeirra og séu ekki algerlega lausir án eftirlits í samfélaginu.

Flóttamenn á ekki að gera að innflytjendum enda koma þeirra til landsins ekki hugsuð í þeim tilgangi. Hjálpa á flóttamönnum í nágrannalöndum sínum, þ.e. sem næst heimalandi sínu.

Önnur mál

Útlendingum, sem gerst hafa alvarlega brotlegir við íslensk lög, skal undantekningarlaust vera vísað úr landi strax og þeir hafa lokið afplánunum sínum. Þeim skal síðan meinað að koma til landsins í framtíðinni. Þriðja heims löndum, sem neita að taka við ríkisborgurum sínum í slíkum tilfellum, skal neitað um hvers kyns þróunaraðstoð uns þau láta af andstöðu sinni.

Setja þarf skýr lög til að koma í veg fyrir að stofnað sé til svokallaðra hentihjónabanda. T.a.m. skal gera þeim sem giftast erlendum aðilum að undirrita eið þess efnis að ekki sé um að ræða slíkan ráðahag að viðlagðri refsingu ef upp kemst að svo hafi í raun verið.

Fella skal úr gildi lög sem kveða á um móðurmálskennslu fyrir innflytjendur/nýbúa á kostnað íslenskra skattgreiðenda. Ef útlendingar hafa hug á að viðhalda móðurmáli sínu er þeim frjálst að gera það á eigin kostnað. Skylda hins opinbera er að standa að kennslu í opinberu tungumáli ríkisins en ekki móðurmáli hvers einstaks íbúa landsins. Aukinheldur er það síðan reynsla t.a.m. Dana að móðurmálskennsla útlendinga dragi úr aðlögun þeirra að viðkomandi þjóðfélagi.

Öll réttindi sem veitt eru útlendingum á Íslandi verða að vera byggð á gagnkvæmum milliríkjasamningum við þau ríki sem viðkomandi einstaklingar eru ríkisborgarar í. Með þessu er átt við að tryggja verði að íslenskir ríkisborgarar njóti sömu réttinda í þessum ríkjum og ríkisborgarar þeirra njóta á Íslandi. Annað getur einfaldlega hvorki talist eðlilegt né sanngjarnt. Það gengur einfaldlega ekki að líta svo á að það sé í lagi að ganga stöðugt á réttindi íslenskra ríkisborgara og skerða þau í því skyni að hlaða undir óskylda aðkomumenn. Okkar eigin réttindi hljóta að koma fyrst.

Flokkurinn er því alfarið á móti því að erlendum ríkisborgurum, sem staddir eru hér á landi, sé veittur kosningaréttur í sveitarstjórnarkosningum hér á landi. Kosningaréttur og kjörgengi eru borgaraleg réttindi sem fylgja því að vera ríkisborgari í viðkomandi landi. Undantekning er þó eðlilega ef um er að ræða samninga á milli ríkja um gagnkvæm réttindi ríkisborgara í viðkomandi ríkjum.

Útlendingar, sem staddir eru hér á landi, skulu ekki eiga rétt á opinberum bótum fyrr en eftir sjö ára samfellda búsetu hér á landi. Er það hugsað til að koma í veg fyrir að útlendingar flytjist til landsins með það fyrir augum að lifa á bótum frá hinu opinbera. Það hlýtur ennfremur að teljast eðlilegt að fólk hafi lagt eitthvað að mörkum til samneyslunnar áður en það fer að lifa á henni reynist slíkt nauðsynlegt.

Leita þarf leiða til þess að menntun útlendinga, sem eru við störf hér á landi, sé metin að verðleikum í samræmi við menntunarstaðla á Íslandi og aðstæður, þar með talið atvinnuástandi. Það getur ekki talist eðlilegt að innflytjandi með háskólapróf eða aðra góða menntun, sem samrýmist menntunarstöðlum á Íslandi, starfi við láglaunastörf ef nægt framboð er á störfum við hans hæfi og ef ekki fást íslenskir ríkisborgarar til starfans.

—-

Þarna eru heilar 25 ítarlegar greinar um það hvernig við viljum haga innflytjendamálum á Íslandi. Ef þetta er ekki nóg fyrir þig, sem þó hefur reynzt meira en nóg fyrir flesta ef ekki alla aðra, þá er ég hræddur um að ég geti ekki hjálpað þér vinur.

Kv.

Hjörtu

Sæll Hjörtur.

Hvað með það þótt “ þessir ” bræður þeir séu bara með grunnskólapróf ?

Hefur þú einhvern tímann skipst á skoðunum við
þá ?

Bara smá forvitni ?

Annars góð grein um tjáningarfrelsið.

kveðja.
gmaria.