Eins og margir landsmenn hafa eflaust gert, horfði ég á þáttinn Silfur Egils í dag. Egill ræddi áhugaverð málefni, talaði við m.a. um skipulagsmál í Reykjavík og ræddi við Björn og Ingibjörgu um komandi borgarstjórnarslag. Allt gott um það að segja. En svo var kominn í stólinn við hlið Egils Sæmundur nokkur Pálssón, eða Sæmi rokk, og var tilefnið símaviðtal við skákmeistarann Bobby Fischer.

Skemmst er frá því að segja, að Bobby Fischer sýndi flestöll einkenni ofsókar- og mikilmennskubrjálaðs geðsjúklings. Hann hélt uppi ýmsum samsæriskenningum, sem virtust allar beinast að gyðingum og meintum umsvifum þeirra í skák- fjármála- og stjórnmálaheimi Vesturlanda. Hann hélt því fram að allar skákir nema hans eigin væru fyrirfram ákveðnar af gyðingum, og því væri í raun ekki mark takandi á þeim heimsmeisturum sem hafa tekið við titlinum af honum, þeir væru allir hluti af peningamaskínu gyðinga. Hann talaði um “gyðinglegar lygar” og “gyðinglegan þjófnað”, og orð eins og “god-damned motherfuckers” og “parasites” voru höfð á lofti um þjóðina. Hann hélt áfram með vægast sagt vafasamar yfirlýsingar um bandarísku stjórnarskrána og hélt því fram að gyðingar væru á einhvern hátt undanskildir lögum og brugguðu ill launráð gegn öllum öðrum í heiminum. Svona geðveikislegt orðalag hefur ekki verið haft uppi síðan “foringinn” var og hét, ef hann tók þá nokkurn tímann eins sterkt til orða.

Undir þessu sat Sæmi rokk, og kom einstaka sinnum með innskot um gömlu “góðu” dagana þegar hann var lífvörður Bobbys, og virtist vit hans og skilningur ekki stíga yfir fimmtán ára grúppíu. Egill gerði brjálæðingnum gylliboð um að koma til Íslands fyrir einhverjar upphæðir, og sagði að mikill fengur yrði af því. Kepptust þeir um að hampa manninum og votta honum auðmjúka virðingu. Egill kom með dálitla gagnrýni á orðbragðið en náði ekki að taka viðtalið almennilega út því þátturinn var á enda. En Sæmundur sýndi hins vegar ekkert nema sleikjuskap og smásálarhátt. Hann bætti svo við lítilli “hetjusögu” um eigin reynslu af “sníkjudýrum” í Bandaríkjunum.

Ég hef aldrei skammast mín eins mikið fyrir að vera Íslendingur, og langaði helst að sökkva ofan í jörðina. Ég sakast ekki út í Egil enda var hann nægilega málefnalegur eins og vanalega. En lögreglustjórinn dansglaði sýndi af sér algjöran dómgreindarskort og heimsku, og var ekki annað að sjá en að hann hefði gaman af nasískum tilburðum skákmeistarans. Ástæðan fyrir að ég sendi þetta í Alþingi Huga, er að mér finnst þessi maður ekki lengur vera starfi sínu vaxinn sem lögreglustjóri á Seltjarnarnesi. Manni sem á svo augljósan hátt sýnir samúð með mikilmennskubrjáluðum gyðingahöturum er ekki treystandi fyrir velferð borgara í vesturbænum. Mér finnst að þjóðin ætti að krefjast þess skilyrðislaust að hann segi af sér, ef bandaríska sendiráðið verður ekki fyrr til.

Fyrir þá sem misstu af þessu, ekki missa af endursýningu þáttarins í kvöld, 27. janúar, klukkan 21:00. Búið ykkur undir geðveikislegustu ræðu í fjölmiðli síðan Hitler var og hét.