Sæll,

Hvort sem kristni var breidd út með valdur eður ei var hún samt þessi mótunaraðili sama hvað þér kann að finnast. Það að eitthvað sé meðtekið með frjálsum vilja er ekki forsenda þess að eitthvað hafi mótandi áhrif á þig, sérstaklega ekki þegar um er að ræða fleiri kynslóðir. Stór breyting varð jú í frönsku stjórnarbyltingunni þar sem menn voru m.a. neyddir MEÐ VALDI til að gefa upp á bátinn ýmsar mállýskur svo og mælieiningar sem voru í notkun á afmörkuðum svæðum í Frakklandi. Er þetta ekki ljóst? Hvar varstu í félagsfræðitímunum svo ekki sé minnst aftur á sagnfræðitímana? (ekki illa meint en manni blöskrar bara)

Eini réttindi minnihlutans (þ.e. almenn réttindi alla jafna) sem meirihlutinn VERÐUR að virða 100% og má ekki hrófla við skv. lýðræðinu eru þau ákvæði stjórnarskrárinnar sem ekki má breyta (skerða vægi) eins og ég er búinn að mag segja hér.

Hvaðan hefur þú eiginlega þessa “lögfræði” þína? Ertu að skálda þetta? Þessi lögfræði var allavega ekki kennd í lagadeild Háskóla Íslands heldur alla jafna eitthvað þveröfugt við þetta sem þú ert að halda fram. Kannski lagadeildin sé svona á röngu spori bara…?

“Ákvæðið í 62. greininni þýðir að ekki þurfi að boða til kosninga og samþykkja lögin að nýju óbreytt.”

Þetta er alrangt. Það þarf undantekningalaust að rjúfa þing og boða til kosninga ef gerð er breyting á stjórnarskránni, þ.m.t. þessu ákvæði. Sérstaða þessa ákvðis er þó sú að ef því er breytt verður að leggja það undir þjóðaratkvæði, sbr. t.d. 2. mgr. 79. gr. stjskr. svo og fleiri heimildir s.s. “Inngangur að lögfræði” eftir Sigurð Líndal:

“Nú samþykkir Alþingi breytingu á kirkjuskipun ríkisins samkvæmt 62. gr., og skal þá leggja það mál undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar, og skal atkvæðagreiðslan vera leynileg.”

Gaman væri að vita hvað þú hefur fyrir þér varðandi þessa staðhæfinugu þína um að “ekki þurfi að boða til kosninga og samþykkja lögin að nýju óbreytt.” Og hvers vegna ætti löggjafinn að samþykkja lögin “að nýju óbreytt”?? Hver væri tilgangurinn með því?

“Fellst það ekki í lýðræði að hægt er að afnema það ef meirihluti er fyrir því?”

Að sjálfsögðu! Á það hefur bara ekki reynt.

“79. greinin á ekki við um lög sem stangast á við stjórnarskránna heldur frumvörp til breytinga á stjórnarskránni.”

Sama regla gildir um breytingatillögur að lögum, lagafrumvörp eða breytingatillögur að stjórnarskránni. Allt verður þetta að standast þann ramma sem stjórnarskráin setur.

“Stjórnarskráin er breytileg en til að koma í veg fyrir misbeytingu valds þá er þess krafist að tvö þing, með kosningu á milli, samþykki breytinguna og að forsetinn sem kosinn er í sér kosningu samþykki þær líka.”

Hvaðan hefurðu þetta bull? Það segir hvergi að það þurfi 2 þing til að samþykkja breytingar á stjórnarskránni. Það segir í 1. mgr. 79. gr. að: "Tillögur, hvort sem eru til breytinga eða viðauka á stjórnarskrá þessari, má bera upp bæði á reglulegu Alþingi og auka-Alþingi. Nái tillagan samþykki …1) skal rjúfa Alþingi þá þegar og stofna til almennra kosninga af nýju. Samþykki [Alþingi]1) ályktunina óbreytta, skal hún staðfest af forseta lýðveldisins, og er hún þá gild stjórnskipunarlög.“

Þú átt sennilega við þennan bút hérna: ”… má bera upp bæði á reglulegu Alþingi og auka-Alþingi." Þetta þýðir að það megi bera slíkar tillögur upp á reglulegu Alþingi, þ.e. eðlilegum starfstíma Alþingis, eða utan þess tíma þegar Alþingi er alla jafnan að störfum, t.d. yfir sumartímann, þá væntanlega t.a.m. ef kalla þarf Alþingi saman vegna einhverrar hættu eða tímaskorts.

Þú vilt án efa vera þessi fullkomni aðili en þú átt allavega langt í land með að verða það í lögfræði. (til að verjast hugsanlegum útúrsnúningum þá er ég ekki með þessu að segja að ég sé fullkominn í lögfræðinni, alls ekki, hins vegar tel ég mig geta fullyrt að ég viti vægast sagt talsvert meira en þú.)

Kveðja,

Hjörtu

Sæll,

Ég er löngu búinn að svara þessu öllu. En það má svo sem gera það í annað sinn þó mér sé alla jafna illa við tvíverknað.

Fyrst nýjar spurningar:

“En getur það talist lýðræði ef að meirihlutinn þarf að taka mið af réttindum minnihlutans?”

Þar sem réttur vilja meirihlutans til að ráða er tryggður á sama stað og réttindi minnihlutans (og meirihlutans) þá getur þetta vel gengið. Hugtalið lýðræði felur þetta í sér og því getur það að sjálfsögðu talist lýðræði.

“Lýðræði þýðir ekki alræði meirihlutans. Hann verður að taka tillit til réttinda minnihlutans.”

Meirihlutinn þarf auðvitað aðhald eins og annað. Það aðhald er að finna í þeim ákvæðum stjórnarskrárinnr sem ekki verður breytt (eða vægi þeirra skert).

“Einkenni góðra stjórnenda er að þeir hugsa ekki bara um sjálfa sig heldur heildina.”

Sammála með góðu stjórnendurna. Slíkir aðilar finnast þó varla nema í Útopíu einhversstaðar, því miður. Hins vegar verður öllum seint gert til geðs og því m.a. er hugmynd lýðræðisins að gera sem flestum til geðs, meirihlutanum.

“Hver er munurinn á réttindum og Grundvallarréttindum?”

Grundavallarréttindi í lýðræðisþjóðfélögum er ekki hægt að afnema. Önnur réttindi er flest hægt að afnema. (Voðalega er maður farinn að þurfa að endurtaka sig)

Og gömlu:

“Hvaðan úr Biblíunni er réttarkerfi okkar og siðferði komið? Er það úr gamla testamentinu sem segir auga fyrir auga? Eða er það kannski úr nýja testamentinu sem segir okkur að rétta fram hina kinnina?”

Eins og ég sagði áður er það ekki síst til komið úr Boðorðunum 10.

“Þú værir kannski til í að segja okkur hvaða boðorð eru undirstaða siðferðis og lagakerfis vestrænna ríkja fyrir utna þau sem sameiginleg eru flest öllum trúarbrögðum (stela og drepa). (Óbein spurning)”

Var einnig búinn að svara þessu a.m.k. einu sinni. Ég hefði nú talið það segja sig sjálft að undirstaða vestræns siðferðis og lagasetningar (uppruninn) væri vart Búddatrú eða kóraninn enda voru menn ekki mikið að iðka þau trúarbrögð í Evrópu fyrstu aldirnar eftir Krist. Það er því sama hvað þetta fyrirfinnst í mörgum öðrum trúarbrögðum eða hverju öðru, Evrópumenn fengu þetta úr Biblíunni.

Þú minnist ekkert meira á stjórnarskrána þannig að ég geri ráð fyrir að mér hafi auðnast að veita þér smá leiðsögn í lögfræði varðandi þau mál..?

Með góðri kveðju,

Hjörtu

Kæri Ingólfur.

Mína trú hef ég ræktað frá barnæsku sem þó allsendis ekki mælist í kirkjusókn minni.

Trúarvitund mín jókst verulega, við endurskoðun á gildismati við missi nokkurra náinna ættingja með stuttu millibili, fyrir tæpum áratug.

Þessi endurskoðun hefur aftur leitt mig til umhugsunar um þau svör sem finna má í Biblíunni, um líf mannins. Jafnframt hefur mér fundist fróðlegt að rýna í kveðskap sálmaskáldanna íslensku, þvi ég elska kveðskap og mér var gefin sálmabók af presti, sem ég las í mér til huggunar á sínum tíma hvert kveld ( í stað þess að gleypa svefnlyf )
Þar fannst mér þjóðskáldið M.J lenda í mínum huga efst á topp tíu listanum hvað varðar einstakt innsæi, og snilld í orðfæri, er aftur skilur eitthvað eftir í huga manns.

Ég sit ekki hvern dag og les í Biblíunni, en bið bænir að kveldi, sem mér finnst NÚ, nauðsynlegur hluti af lífi mínu. Ef “ haglél ” heimsækja mig gríp ég hina helgu bók, og fletti upp í Orðskviðunum, og les til þess að fá svör og finna ró, því mér finnst þar að finna svör við flest öllu sem lýtur að lífi mannsins á hverjum tíma og leiðbeiningu á úrlausnum hans á vandamálum sínum, til góðs.

kveðja.
gmaria.

Kæri thossi.

Málið sem þú ræðir snýst um öfgar, í báðar áttir,
og tilhneigingin til þess að mála allt í svörtum eða hvítum myndum er allsráðandi, án þess að litið sé á alla litaflóruna þar á milli, en sú litaflóra er hluti af lífinu.

“ They can see black and white, but they don´t seem to notice the grey ” var að finna í dægurlagi einhvern tíma sem mér finnst ágæt umhugsun, í þessu sem mörgu öðru.