Kæri De Tox.

Ég sé í raun ekkert því til fyrirstöðu að við
Íslendingar setjum á fót tilraunaverkefni eins og Svíar varðandi einkarekið sjúkrahús nú þegar í stað þess að bíða eftir þvi hvernig gengur hjá Svíum.

Varðandi forgangsröðun á biðlista, var framkvæmd athyglisverð könnun fyrir nokkrum árum, af háskólanemum að mig minnir, er leiddi það í ljós að þeir “ frekustu ” komust fyrr að en aðrir sem biðu rólegir án þess að ýta og þrýsta á lækna sína hér á landi.

Já barman.

Það sem þú segir er kjarni málsins. Fólki er refsað fyrir að vera duglegt, og ákveðnum hópi þegna þannig haldið í fátæktargildru undir formerkjum “ jöfnuðar ” sem er hlutfallslega ætíð á kostnað þeirra er lægst hafa laun, einhverra hluta vegna og geta ekki umbreytt þeirri stöðu sinni.

með góðri kveðju.
gmaria.

Ég skal viðurkenna það. Þegar að velferð kemur, vil ég frekar taka vinstri en hægri kúrs. Mér finnst það bara í góðu lagi…

Vissulega má segja að þetta haldi fólki niðri. Vinstri stefnan gengur hins vegar út á jöfn tækifæri sem mér finnst afskaplega sanngjörn hugsun og réttsýn. Vissulega hefur hún þessa ókosti í för með sér en ég hef hugsað málið og mér finnast þeir ókostir þó betri kostur en þeir sem fylgja hægristefnu í þessum málum.

Dæmið sem þú tekur er eins og þú segir öfgadæmi og það er bara út í hött að ég vilji að ríkið sjái um að útdeila öllum gæðum. Ég vil að velferðarþjónusta sé á hendi ríkisins (svona almennt talað). Annað má vera á hendi einkafyrirtækja mín vegna og ég er meira að segja mjög hlynnt því að ýta undir einkarekstur, svo fremi að það snerti ekki velferðarþjónustu. Ég vil þó segja að einkarekstur getur vissulega gengið en það þarf að búa vel um hnútana svo það geti orðið. Mér finnst það hins vegar ekki hafa verið gert eins og þyrfti hingað til og þess vegna hef ég lýst mig andvíga einkarekstri í velferðarmálum.

Og það að líkja mínum viðhorfum við viðhorf valdhafa í Norður Kóreu sem gera ekkert annað en að hlaða undir sjálfa sig og spandera í hernað á meðan fólk sveltur til bana finnst mér ekki vera svaravert og ekki gott innlegg í umræðuna.

Ég vil hins vegar nefna tvö lönd þar sem hefur verið tekin ólík afstaða til einkarekstrar í velferðarþjónustu - Svíþjóð og Bandaríkin. Hvort heldur þú að sé betra að vera fátæklingur í Svíþjóð eða Bandaríkjunum? Ég er ekki í vafa um hvað ég myndi vilja (jafnvel þótt ég hafi alltaf haft það mjög gott). Einhvernveginn grunar mig að þótt ég hafi ekki kynnt mér ástandið fullkomlega í þessum tveimur löndum að lægsta planið í Bandaríkjunum sé mun lægra en í Svíþjóð.

Það sem ég er að reyna að segja að hófsemi er það sem gildir. Ég er ekki á móti einkarekstri sem slíkum, heldur held ég að aðrar lausnir í velferðarmálum séu betri fyrir heildina svo menn fái sem jöfnust tækifæri tli að lifa sómasamlegu lífi.

Ég skil ekki hvers vegna það er refsing fyrir fólk að fá þjónustu fyrir alla. Plús að þegar peningunum er ekki sóað í nýjustu tísku aðbúnað er hægt að koma fleirum að (líka þeim ríku). Ég vil persónulega að það sé hægt að skera 10 manns upp við brjósklosi og þeir fái þokkalegan aðbúnað heldur en að 5 manns séu skornir upp á flottasta sjúkrahúsinu með öllum nýjustu græjunum og þjóna á hverjum fingri. Þetta er ýkt dæmi, ég veit, en þið skiljið hvað ég er að fara.

Aðbúnaðurinn á íslenskum sjúkrahúsum er bara ágætur, ég hef oft gist þau og veit alveg hvað ég er að tala um. Ég fór einu sinni í uppskurð erlendis á einu flottasta sjúkrahúsi Bandaríkjanna (Mayo Clinic). Mér fannst það ekkert sérstaklega mikið betra en hér(jú, ég gat að vísu valið margar tegundir af mat í hádeginu) en reikningurinn var margar milljónir. Menntun læknanna og hjúkrunarfólksins er það sem skiptir máli, ekki flottheitin.

Að lokum, barman, hvað eru meiriháttar hrakningar í þínum augum?

bestu kveðjur
holmfrg.

Sæl aftur gmaria.

Eins og ég lýsti hér ofar tel ég það forgangsverkefni að leysa biðlistavandamálin hérlendis. Því myndi ég marka þá stefnu (væri ég ráðherra í 1 dag) að sinna strax þeim aðgerðum sem skila hagnaði inn í þjóðarbúið (sbr. fyrra svar). Við erum því ekkert ósammála í þessum efnum. Mér finnst þetta atriði ekki snerta sérstaklega það sem við erum að tala um, þ.e. einkarekstur eða ekki í velferðarþjónustu. Þetta er bara vandamál sem þarf að leysa, en er ekki leyst með annarri aðferðinni eða hinni, heldur stefnumótun í málinu. Því lít ég svo á að við þurfum ekki að deila um þetta mál.

Eins og ég hef lýst annars staðar á þessu áhugamáli tel ég mjög mikilvægt að reyna að minnka jaðarskattana á Íslandi. Ein leið til þess er t.d. að hækka verulega mörkin á hátekjuskattinum sem nú stendur í 280 þús. ca. Það ætti að hjálpa til við að leysa fátæktargildruna hérlendis og vera innlegg í það að “refsa ekki þeim sem eru duglegir”. Það sem heldur þessum duglegu niðri, eru nefnilega fyrst og síðast jaðarskattarnir himinháu, ekki rekstur heilbrigðisþjónustunnar eða annarrar velferðarþjónustu.

bestu kveðjur
holmfrg.