Ég tel að það sem helst stjórni framgöngu öryrkja í dag sé m.a. eftirfarandi:

1. Tryggingarstofnun átti ekki í erfiðleikum með að reikna út skerðinguna sem öryrkar fengu á sig á sínum tíma. Því gátu þeir reddað því sem næst samdægurs. Öryrkar velta skiljanlega fyrir sér hversvegna verr gengur að fara með málið í hina áttina. Eins og þetta lítur út fyrir þeim þá er ekkert mál að gera kraftaverk, svo fremi sem hagsmunir ríkisins séu í húfi, en þegar að ríkið á að fara að borga fyrir misgjörðir sínar liggur ekki alveg jafnmikið á.

2. Hræðsla. Mjög svo skiljanleg hræðsla þegar litið er á söguna. Það virðist vera einstakur hæfileiki hjá hinum venjulega íslending að gleyma. Stjórnmálamenn komast upp með ótrúlegustu misgjörðir, sem engum liðist í öðrum vestrænum þjóðfélögum, en við öskrum í nokkra daga og flýtum okkur síðan að gleyma. Það er alveg ljóst í mínum huga, að ef öryrkjar og aðrir þegnar þjóðfélagsins eru ekki vel á verði mun ríkisstjórnin enn og aftur reyna að stíla inn á gleymskugen þjóðarinnar. Það hefur virkað prýðilega hingað til, því skyldi það ekki virka áfram. Við verðum að athuga það að það eru engin raunveruleg tímamörk sem Dabbi hefur sett á nefndina sína. Hvar eigum við að draga línuna? Mánuður? Ár? Hvar er línan?

Það skal hinsvegar tekið fram að þrátt fyrir að ég skilji ágætlega framgöngu öryrkja í þessu máli (t.d. í ljósi þess sem ég talaði um hér að ofan), þá er ég sammála síðasta ræðumanni, það mætti kúpla umræðuna niður um einn gír. Menn verða auðvitað að passa sig á að fara ekki út í einhverja heiftúðuga umræðu, a.m.k. í bili.
Kveðja.

Fjaðrafokið er ekki vegna þess að Tryggingastofnun er að taka sér tíma til að reikna tekjuskerðingar aftur í tímann heldur vegna þess að Tryggingastofnun ætlar ekki að borga út tekjuskerðingalaust strax núna í janúar. Reyndar finnst mér alveg eðlilegt að setja lög um þetta svo það sé á hreinu eftir hvaða reglum er verið að borga. Tryggingastofnun borgar út eftir lögum. Ef búið er að dæma lögin sem brot á stjórnarskrá þá hlýtur að þurfa að setja ný lög fyrst áður hægt er að fara að borga eftir þeim.

Kjarni málsins er sá að örorkubætur eru réttindi og ekki ölmusa. Örorkubætur eiga ekki að vera fátæktarstyrkur til þeirra sem ekki eiga til hnífs og skeiðar, þetta er réttindi sem sérhver Íslendingur á.
Tryggingarstofnun á ekki að halda áfram að brjóta stjórnarskrána eftir að hæstiréttur hefur úrskurðað um það. Það að afnema skerðinguna getur ekki verið flókið. Það snýrst bara um að láta alla fá jafnt í staðin fyrir að skerða bætur vegna tekju maka.
Það má vel vera að það taki lengri tíma að reikna út bætur fyrir skerðinguna sem braut í bága við stjórnarskrá, en það á að hætta að brjóta stjórnarskrána strax.
Það að málið sé í vinslu er bara léleg afsökun til að tefja nægilega lengi til að allir hafi gleymt málinu. Stjórnarskráin er æðri en lög um örorkubætur. Það er því gefið mál að meðan að þetta tvennt er ósamræmanlegt þá á Tryggingarstofnun að fara að stjórnarskrá. Það er síðan rétt að breyta lögum um örorkubætur í samræmi við stjórnarskrána.

Ég var bara að hugsa: Er ekki líklegt að þessi dómur setji af stað hrinu af lögsóknum um mál svipuðum þessu svo sem mismunandi kjör hins “almenna borgara” við mismunandi hjúskaparstöðu, þ.e. giftur, í sambúð, einhleypur eða jafnvel einstæður, ef hjúskaparstöðu er hægt að kalla?