(afsakið skort a breiðum serhljoðum, eg er að kljast við bilað lyklaborð)

Ætli eg verði ekki að teljast reyndur stjornandi :)

Eitt það mikilvægasta við spilamennsku er að samþykki se annars vegar milli leikmanna innbyrðis, og hins vegar milli leikmanna og stjornenda. Ertu viss um að leikmennirnir þinir hafi ahuga a spila “þroskaða” spilamennsku? Hafa þeir ekki einfaldlega bara ahuga a að spila svokallað hack'n'slash?

Að þessu kemstu bara með þvi að ræða malin. Það er öllum stjornendum nauðsynlegt að kunna að tja sig, ræða malin, og malamiðla.

Se malið það, að leikmennirnir þinir vilja reyna, en einhvernveginn fer samt allt urskeiðis vil eg raðleggja þer eftirfarandi:

*Fyrst þeir missa alltaf ahugann, er greinilegt að þörf er a að gera meira til að viðhalda honum. Spyrðu sjalfan þig hvort þeir seu allir að fa noga athygli, bæði fra þer sem leikmenn, og fra atburðum ævintyrisins sem personur? Það er nog að einn se eitthvað half aðgerðalitill. Hans leiði getur smitað ut fra ser.

*Þu skalt kynda undir það að þeir leiki personurnar sinar. Gott að þu vitir að þeir gera sjaldan meira en þu gerir sjalfur með thinar aukapersonur. Sömuleiðis nyttu aukapersonurnar til að neyða þa til að kafa dypra i characterinn. Lattu þær spyrja þa utur, hneysklast a framkomu þeirra, o.s.frv.

*Það er mjog vandmeðfarið að stjorna “spooky” ævintyri. Það er nokkuð sem eg held að þurfi að gera með svolitla reynslu að baki, ef vel a að vera. Kannski ættirðu að profa eitthvað annað, eða koma að þessu a annan hatt.

*Það er eðlilegt að leikmenn seu að velta fyrir ser hæfileikum personanna sinna. Það er bara mikilvægt að þeir spai i eitthvad annað lika. Hvettu þa til að gera ser grein fyrir að oft skiptir meira mali hvernig þu gerir hlutina, heldur en að þu gerir þa yfir höfuð.

Lattu mig endilega vita ef það er eitthvað sem eg gæti nefnt frekar eða kafað dypra i. Þetta eru bara nokkrir hlutir sem koma upp i hugann við fyrstu syn.

Kveðja,
Vargur

Ein góð leið til þess að fá fólk til þess að spunaspila en leika með er einfaldlega mútun. Settu bara miklu meiri áherslu á spilamennsku heldur en teningakast. Síðan verðlaunarðu þeim bara fyrir hversu mikið þeir reyna að lifa sig inn í persónuna.
Það þarf bara að sýna sumum að kallinn sem maður leikur er ekki bara punktar. Það er t.d. hægt með því að níðast á þessum ofur-spilurum. Þeim sem hugsa um fátt annað en skaðan sem þeir gera á roundi o.s.frv.
Ástæðan fyrir því að ég skemmti mér alltaf langmest með að spila með gjörsamlega óreyndum persónum er sú að þær þekkja ekki kerfið og lifa sig venjulega mjög mikið inn í kallinn sinn. Ég hef ekkert nema ljúfar minningar um mig og nokkra vini mína að byrja að spila Ask fyrir nokkrum árum.