Persónulega finnst mér nú að resurrection ætti að verða next-to-impossible hlutur, jafnvel í umhverfi þar sem galdrar eru dominant …

Í roleplaying er maður að gæða ímyndaða manneskju lífi, i.e. að mynda tengsl við persónuna, og mér finnst maður ekki setja sig mjög í spor einhvers ef maður hendir sér í hvaða viðfangsefni sem er, sama hversu litlar líkur eru á því að maður eigi eftir að lifa það af.. maður myndi ekki gera það ef þetta væri maður sjálfur.

Let him flee and live another day
“He who studies evil, is studied by evil.”