D&D 3rd edition er svo talsvert betra, býður upp á fleiri möguleika og character advancement er meira en bara levelin. Því þar bætast inn endurbætt skill system, feats og fleira auk þess geta attribute hækkað.<br><br>—————————
“Spiritual atonement can be achieved with the exertion of body through the power of Martial Arts”
<br>
<a href="http://www.svanur.com">www.svanur.com</a

Kerfið hefur breyst talsvert. Kjarninn er svipaður en það er búið að byggja betur í kringum hann í 3e en í 2e. Einnig er búið að einfalda kerfið ansi mikið. Nokkrir í hópnum mínum hafa haft það á orði að þetta sé orðið tölvuleikur í bókaformi.

Helstu breytingarnar í 3e eru þessar:
1. Núna er bara ein leið til að gera eitthvað - d20+modifier vs. difficulty. Þetta á við um hit roll, skill roll, saving throws, turn undead, o.s.frv. Þetta gerir það t.d. að THAC0 er ekki til lengur eins og í 2e.
2. Allir klassar eru “equal” og nota sömu xp töflu. Allir stattar nota sömu töfluna fyrir bónusa og mínusa. Gallinn við xp töfluna er hins vegar sá að hún hættir í 20. level og eftir það þarf maður reglur sem koma einhvern tímann í einhverri “high-level bók”. Þessar reglur eru þó til á netinu fyrir þá sem nenna að leita í gegnum WotC síðuna eftir þeim. Þær eru reyndar svo asnalegar að það nær ekki nokkurri átt.
3. Universal xp tafla fyrir öll monster þar sem xp hækkar/lækkar eftir því hversu mikið challenge monsterin eru fyrir characterana (hún er reyndar handónýt á lægstu levelunum).
4. Skill kerfið er mun betra en gamla proficiency kerfið. Það hefur auðvitað sína galla en það er ekkert sem þarf að þvælast fyrir manni. Feats eru svo ágætis viðbót sem t.d. gera fighter klassan loksins spilanlegann einann og sér.

Aðal gallinn við kerfið er svo hins vegar sá að ef maður ætlar að nota gamla 2e dótið sitt þá þarf að converta helling af hlutum. Sem betur fer er flest af því afar einfalt, en sumt er meira mál (t.d. þá eru multi-class characterar í 2e miklu kraftmeiri en multi-class characterar í 3e).
WotC gat svo auðvitað ekki stillt sig um að svíkja það loforð sem þeir voru búnir að gefa þegar 3e dæmið byrjaði, að þeir myndu ekki gera eins og TSR, að hafa 100 bækur til að geta gert það sem þú vilt gera. Sem dæmi: í Monster Manual eru aðeins 3 af 5 major genie tegundunum. Hinar tvær eru í Manual of the Planes. Sem betur fer er fullt af stöðum á netinu, t.d. vefsíða sem heitir d20reviews.com og undirsíða þar sem heitir Creature Catalog, þar sem maður getur fengið conversionir af 2e monsters yfir í 3e.

Í stuttu máli þá er D&D 3e alveg ágætis kerfi, ef maður fílar AD&D á annað borð. Og þar sem kerfið fellur undir svokallað Open Gamin Licence þá má hver sem er búa til bækur fyrir það, og þess vegna er þegar kominn aragrúi af dóti frá WotC og öðrum, bæði í bókaformi og á tölvutæku formi.


Rúnar M.
runarm@itn.is

Það borgar sig að kaupa d&d 3rd ég gerði það og sé ekki eftir því þetta er td. mikið auðveldara kerfi.






Slate

Aðal munurinn á kerfunum er að 20 hliða teningurinn er notaður í næstum því allt núna og það er alltaf hærra betra… Combat kerfið er einfaldara og að mínu mati betra, skills (NWP) eru miklu mikilvægari og XP taflan er þúsund sinnum léttari…
Ef þú vilt einfalda þetta allt saman og ert tilbúinn til að kaupa þó nokkrar bækur þá er þetta þess virði.

Twisted

AD&D 2nd. ed. er mikið betra. Þegar mar hefur skoðað mikið af Dragon mags, flestar supplements worth looking at, og á vin sem hefur ekkert gott að gera við peningana sína nema kaupa RPG stuff þá er það mikið betra. Að customiza charinn manns boota hann upp í ódrepandi drápsvél fyrir 13. level er ótrúlega satisfying.

Aðalmunurinn er kannski helst sá að AD&D2 var aldrei kerfi. Það var spil sem hékk saman á ósamstæðum einingum, sem studdust í raun aldrei við neinar rökrænar aðferðir.

D&D3 er í fyrsta skipti sem D&D-línan hristir sig úr viðjum fyrirrennara sinna og stígur inn í veröld samstæðu kerfa nútímans.

Helsti kosturinn við samstætt kerfi er auðvitað sá, að þegar fara þarf útfyrir ritaðan bókstaf reglnanna er hægt á rökréttan hátt taka ákvarðanir byggðar á þeim upplýsingum sem fyrir eru, í stað þess að þurfa að skrifa nýja reglu frá grunni.

Vargu