Í framhaldi af svari Mal3 og Twisted….

Spunaspil er tækifæri til að vera einhver annar en maður er reglulega og taka þátt í geðveikum ævintýrum, leysa spennandi þrautir og berjast við skrýmsl eða villains.
Þetta er eins og DM/GM (DuneonMaster í D&D/GameMaster í flestum öðrum spilum) sé að segja manni sögu, nema spilararnir eru hluti af sögunni og stjórna flæðinu - það er að mörgu leyti í þeirra valdi sett hvernig ævintýrið fer.
Góður GM segir söguna vel, leikur jafnvel alla NPC sem maður hittir, skapar spúki andrúmsloft eftir aðstæðum og gerir allt sem hann mögulega getur að láta spilurum líða að þeir sú þarna í raun og veru.

Hinsvegar hafa characterarnir sem spilararnir eru að leika mismunandi hæfileika sem eru túlkaðir með ákveðnum tölum (og það hafa óvinirinir líka)
Og þegar þeir taka ákvörðun um að gera eitthvað verða þeir í flestum tilvikum að kasta upp á tening hvernig það gengur.

Talan á teningnum er svo lögð við töluna sem characterinn hefur í því sem hann ætlar að gera og þannig stjórna teningarnir einnig leiknum og frábær skylmingamaður getur orðið óheppinn og misst sverðið sitt (þó líkurnar séu kanski minni en hjá þeim lélega) og hinn mesti smuth-talker með 10 í diplomacy getur allt í einu tekið upp á að stama og sagt eitthvað hallærislegt í mikilvægum samningaviðræðum.
Og á hinn bóginn gæti nördinn (nú er ég að tala um characterana en ekki playerana) með -1 í diplomacy fengið brilliant teningakast og reddað samningaviðræðunum. Eða aumingjinn sem hefur aldrei séð sverð áður “óvart” drepið stærsta skrýmslið.

En ég er sammála því að fæstir skilja þetta fyrr en þeir prófa - fólk starir á mig stórum augum í vinnunni þegar ég er að reyna að útskýra þetta fyrir þeim og flestir eru enn á því að þetta sé bara borðspil eins og Mattador.
Og í guðana bænum - lesiði reglurnar/bækurnar í því spili sem þið eruð að hugsa um að spila.
Öðruvísi komist þið aldrei af stað !