Förinn Um Goðheima
(byggt á Aski Yggdrasil)




Hér á eftir segir frá Hjörleifi Magnúsyni víking og ferðum hans um Goðheima.


Kafli I. Æska Hjörleifs
Hjörleifur óx upp í litlu sjávar þorpi við Straumfjörð. Hann áttu erfiða æsku, hann var yngstur af fjórum börnum sem höfðu verið alin upp við fátækt og harðindi. Þegar Hjörleifur var aðeins átta vetra gamall dó móðir hans ú slæmum sjúkdómi sem líkti sér við slæma flensu. Hún hafði verið veik í hálft ár en ekkert geta gert vega peninga leysis. Dauðin hafði mjög ster áhrif á Hjörleif og lagðist hann í mikla sorg. Síðan þá hafði systir hans alið hann upp en faðir hans vann mikið, bæði vena aura fyrir mat handa fjölskylduni og vegna erviðra tíma við úgerð í bænum. Hjörleyfur átti tvær systur og einn bróðir, eins og fyrr kom fram var hann yngstur.
Fjögur ár voru á milli barnana, önnur systirin tuttugu vetra en hin tólf, auk þess var bróðirinn sextán. Faðir þeirra var roskin maðu fjörtíu og fimm vetra að aldri sem Hjörleifur kynnstist frekar lítið.
Þegar hjörleifur var tíu vetra byrjaði bróðir hans að kenna honum að handleika vopn. Honum var kennst að fara með axir og boga , auk sterkra en léttra herklæðra. Hjörleifur síndi strax yfirburðar fimi í að handleika vopn og gat sér gott orðspor í slíkum efnum.
Eftir fimm vetra dó faðir Hjörleifs skyndilega í slysi að hjörleifi við stöddum. Við að draga inn skip í miklum stormi brotnaði skipið og dró band sem Faðir hans hafði flækt sig í út í sjó og fannst líkið af föður hans alrei aftur. Þetta færði mikin harmleik inn í fjölskylduna og fóru aurarnir ávalt minnkandi. Þegar þetta gerði fundu tvö elsyu systkynin sig tilneydd til að fara út að vinna fyrir fjölskylduni.
Önnur systirin var nú gift og farin eftir að hún hafði verið trúlofuð öðrum manni rétt fyrir dauða föður síns. Þannig var það bara Hjörleifur og tvö elstu syskynin eftir í bænum. Eftir einn vetur var Hjörleifur orðin sextán vetra gamall fór hann út að veiða til að sjá fyrir meiri mat handa fjöldkylduni, en nú var kominn einn maður í viðbót því að systir hans hafði trúlofað sig manni að nafni Narfi sem gekk Hjörleifi hálfpartinn í föðurstað þótt hann væri eki nema fimmtán vetrum eldri en hann. Nú þegar einn vetur hafði liðið frá dauða föður hans var Hjörleifur enn í djúpum sárum, bæði vegna þess að hann hafði engan fullorðin til að hugga sig og hann hafði aldri almennilega jafnað sig eftir móður sína þótt það höfðu verið sex vetra síðan. Fyrir tveim vetrum hafði Hjörleifur fundið helli í fjöllum og hafði komið sér upp sæmilegri aðstöðu fyrir sjálfan sig. Þarna var hann oft að hugsa um sig, lífið og allt sem lagðist á hann.
Á þessum tíma er Hjörleifur var sextán vetra var orðin frægur allt til dynheima vegna færni sinnar í vopnaburði, hann æfði sig oft á dag nærstum allt árið, auk þess að hann veiddi mikið þannig að hann varð mjög lærðu bardagalega og náttúrulega. Hjörleifur var mikið náttúru barn og var mikið í skógum og þekkti öll dýr og plöntur á svæðinu. En eftir því sem hann varð eldri var löngun hann til að fara lengra í burtu og leita ævintýra enn sterkari og þegar hann varð nítján vetra fór hann að gera sig tilbúin í að leggja upp í ferðalag en meira um það seinna…..